ข้อเสนอที่น่าสนใจ #1
1201 คำ
หลังจากกลับมาถึงอะพาร์ตเมนต์ในเวลาเที่ยงคืน สเตลล่าก็เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนใส่ชุดนอนขาสั้นเนื้อผ้านุ่มนิ่มทันที ผมยาวสลวยถูกม้วนมัดเป็นมวยง่าย ๆ เธอนำพิซซาที่เหลือเมื่อตอนกลางวันเข้าไปอุ่นในไมโครเวฟ จังหวะที่กำลังรออยู่นั้นก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น เธอนึกสงสัยว่าใครกันที่มาเคาะห้องในยามวิกาลแบบนี้ และยังไม่ทันจะหายข้องใจเสียงเคาะก็ดังขึ้นมาอีก
สเตลล่าเดินไปที่หน้าประตูด้วยความตื่นตระหนก เธอไม่ได้สั่งอาหารดิลิเวอรีอะไรมาสักหน่อย หรือบางทีอาจจะเป็นแม็ค… ไม่แน่ว่าเธออาจลืมของไว้แล้วเขาก็เอามาคืนให้ก็เป็นได้
“แม็ค นายแน่มากนะที่กล้ามาขัดจังหวะอาหารเย็นของฉันแบบนี้น่ะ” สเตลล่าบ่นอีกฝ่ายขณะเปิดประตูออกไปเผชิญหน้า ทว่าพอเธอเงยหน้าขึ้นก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเห็นว่าไม่ใช่แม็คเพื่อนเธอ หญิงสาวนิ่งงันด้วยความสงสัยว่าเขาเป็น ใครหรือว่าเขาจะมาผิดห้องกัน…
ผู้ชายตรงหน้าทำให้สายตาของเธอเหมือนโดนสะกด เขาหน้าตาดีราวกับรูปปั้นของเทพเจ้ากรีก เผลอ ๆ หล่อกว่าดาราบางคนด้วยซ้ำ ไหนจะส่วนสูงที่ทำให้เธอต้องเงยหน้ามอง นัยน์ตาของเขามีสีเขียวสดดูดุดันจนรู้สึกขนลุก บวกกับการแต่งตัวในชุดสูทราคาแพงด้วยแล้วยิ่งขับให้เขาดูดีมีฐานะมากยิ่งขึ้น แล้วคนอย่างเขามาทำอะไรที่ห้องเธอกันล่ะ…
หนึ่งชั่วโมงก่อนหน้านั้น...
แพทริคมองหญิงสาวที่ตัวเองสนใจจนกระทั่งมั่นใจแล้วว่าเธอเหมาะสมกับภารกิจสำหรับแผนการของเขา และถ้าหากมันสำเร็จ มัมก็จะได้เลิกยุ่งวุ่นวายกับชีวิตเขาสักที ดังนั้นเมื่อหาเป้าหมายได้ สิ่งต่อไปที่ต้องทำก็คือการเข้าไปคุยกับเธอคนนั้น
ชายหนุ่มนั่งรออย่างใจเย็นจนกระทั่งเห็นเธอเลิกงานแล้วเดินออกไป เขาจึงลุกขึ้นและเดินตามอย่างเงียบ ๆ จนกระทั่งมาถึงอะพาร์ตเมนต์แห่งนี้ บอดีการ์ดของเขาได้ไปสืบเรื่องเบอร์ห้องของเธอมาให้แล้ว
‘เธอพักอยู่ห้อง 1208 ครับบอส’
ขณะที่นั่งอยู่บนรถแพทริคก็ใช้เวลาคิดทบทวนในสิ่งที่เขากำลังจะลงมือทำอยู่สักพักว่ามันจะสมเหตุสมผลไหม แต่ในเมื่อเขาอยากจะมีชีวิตที่สงบสุขขึ้น มันก็มีแต่จะต้องลองเสี่ยงดูเท่านั้น ชายหนุ่มสูดลมหายใจลึก ๆ เรียกความมั่นใจให้ตัวเอง ก่อนจะลงจากรถแล้วเดินออกไปยังห้องของเป้าหมาย
พอถึงหน้าห้องของเธอ แพทริคก็เคาะประตู ทว่าคนด้านในกลับเงียบกริบ บางทีเธออาจจะระแวงกลัวโจรหรือเปล่า เนื่องจากเขามาหาในยามวิกาลแบบนี้ ชายหนุ่มรอสักพักก่อนจะลองเคาะดูอีกสักที รอบนี้มีเสียงบ่นออกมาพร้อมกับบานประตูที่ถูกเปิดต้อนรับ
ในตอนนี้ไม่มีแสงไฟที่วูบวาบไปมาอีกแล้ว ทำให้เขามองเห็นหน้าของหญิงสาวได้เต็มตา เธอคนที่เขาเจอที่ผับนั้นต่างกับเธอในตอนนี้เล็กน้อยเนื่องจากเธอไม่ได้แต่งหน้า และกลายเป็นว่าหน้าสดของเธอมันทำให้เธอดูเด็กลงอย่างเห็นได้ชัด
แพทริคชักไม่แน่ใจแล้วสิว่าเธออายุถึงยี่สิบแล้วหรือยัง แต่สิ่งหนึ่งที่เขามั่นใจแล้วแน่ ๆ คือเธอเป็นลูกครึ่งอย่างไม่ต้องสงสัย ด้วยโครงหน้าของเธอที่เรียวรีมนกำลังพอดี ไหนจะดวงตาสีน้ำผึ้งของเธอที่กำลังจ้องมองมาทางเขาอีก มันแทบจะหลอมละลายให้เขากลายเป็นน้ำผึ้งหอมหวานเหมือนกันกับนัยน์ตาหวานฉ่ำของเธอแล้ว
“อะแฮ่ม ! สวัสดีครับ” แพทริคกระแอมก่อนจะเอ่ยทักทายหลังจากยืนจ้องหน้ากันอยู่สักพัก
“สะ… สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่ามีอะไรให้ช่วยเหรอคะ” สเตลล่าตอบกลับอย่างสุภาพ เสียงเล็ก ๆ ของเธอมันทำให้เขารู้สึกคันยุบยิบในใจไม่เบา
“ผมขอคุยอะไรกับคุณหน่อยจะได้ไหมครับ” ประโยคนั้นทำให้หญิงสาวมองเขาด้วยความรู้สึกสับสนปนสงสัยว่าเพราะอะไรเขาถึงอยากจะคุยกับเธอ
“เอ่อ... ขอโทษนะคะ คุณมาผิดห้องหรือเปล่าคะ เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน” เธอถามเพื่อความแน่ใจ
“ถูกแล้วครับ ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยที่ผมแวะมาหาในยามวิกาลแบบนี้ ถ้าไม่ว่าอะไรขอผมเข้าไปคุยกับคุณในห้องหน่อยจะได้ไหมครับ”
ยิ่งได้ยินแบบนั้นสเตลล่าก็ยิ่งไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจบนใบหน้าไว้ได้ เธอรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที นี่ผู้ชายคนนี้กล้าดียังไงถึงได้มาขอเข้าห้องผู้หญิงแปลกหน้าในยามวิกาลแบบนี้กัน !
“ขอโทษนะคะ ฉันไม่รู้จักคุณมาก่อน แถมคุณยังเป็นผู้ชายแปลกหน้าสำหรับฉันด้วย คุณเองก็คงไม่รู้จักฉันเหมือนกันใช่ไหมคะ ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้วด้วย เกิดคุณคิดจะทำอะไรฉันขึ้นมาแล้วใครจะเข้ามาช่วยฉันล่ะ ฉันยังไม่อยากตายก่อนจะมีสามีหรอกนะ แฟนก็ยังไม่เคยมีด้วยซ้ำ เพราะงั้นฉันไม่ยอมตายเด็ดขาด” สเตลล่าร่ายยาวออกมา ถึงแม้ว่าคนตรงหน้าเธอจะหล่อมากแค่ไหน แต่ยังไงเขาก็เป็นผู้ชาย เธอต้องห้ามหลงไปกับเสน่ห์ของเขาเด็ดขาด
“ต้องขอโทษที่ทำให้คุณตกใจและเสียมารยาทมาหาในเวลาแบบนี้ด้วยจริง ๆ ผมชื่อแพทริค แกรนด์ครับ”
สเตลล่าขมวดคิ้วอีกครั้ง เขาจะมาแนะนำตัวกับเธอทำไมกัน ถึงจะบอกชื่อมาให้ทราบก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะรู้จักเขาอยู่ดี มันไม่ได้ช่วยให้เธอไว้ใจเขามากขึ้นหรอกนะ จะบอกว่าเป็นเพื่อนเก่าก็ไม่ใช่เพราะเขาดูเหมือนจะอายุสักสามสิบอัปแล้วแน่ ๆ
“เดี๋ยวนะ ! นามสกุลแกรนด์ ใช่แกรนด์เดียวกันกับที่เป็นเจ้าของแกรนด์กรุ๊ปใช่ไหม” หญิงสาวหรี่ตามอง ตอนแรกแพทริคไม่เข้าใจว่าเธอกำลังถามอะไร แต่เพียงไม่นานเขาก็นึกออก จึงพยักหน้าตอบเธอ เรียกสีหน้าที่ตะลึงงันของเธอได้เป็นอย่างดี เธอถามเขาอีกครั้งด้วยความตื่นเต้น “คุณ... คือคุณแพทริค แกรนด์ เจ้าของบริษัทก่อสร้างแกรนด์กรุ๊ปงั้นเหรอ”
แพทริครีบมองซ้ายมองขวาทันที หวังว่าคงไม่มีใครเดินเข้ามาหรอกนะ เพราะเขาไม่ต้องการจะเปิดเผยตัวตน
“ใช่ครับ แล้วตอนนี้คุณจะไว้ใจให้ผมเข้าไปข้างในได้หรือยัง” แพทริคถามด้วยสีหน้าจริงจังและเริ่มหงุดหงิดเล็กน้อย โดยปกติแล้วเขาไม่เคยต้องมาอธิบายอะไรเกี่ยวกับตัวเองให้ใครฟังมาก่อน
- ผู้เขียน
