เมื่อขบวนสินค้าจากร้านจี๋เสียงสามารถผ่านเข้าประตูเมืองจี้เกามาได้ จางหมิ่นก็นำทุกคนเข้าพักยังโรงเตี๊ยมเป่าโย่ว ซึ่งเป็นโรงเตี๊ยมขนาดใหญ่ที่สุดของเมืองชายแดนแห่งนี้ เขาสั่งความคนของตนเล็กน้อยแล้วไปทำธุระต่อ
ฉิงเฟยเซียนเข้าพักที่โรงเตี๊ยมเป่าโย่วเช่นกัน กว่าจะเดินทางมาถึงเวลาก็ล่วงเข้าปลายยามอุ้ยเสียแล้ว วันนี้คงไปหานายหน้าซื้อขายจวนไม่ทัน นางคงต้องไปพบคนผู้นั้นในวันพรุ่งนี้..ร่างบอบบางทิ้งกายลงนอนบนเตียงอย่างหมดแรง
“คุณหนู ท่านไม่เป็นไรแล้วจริงๆ นะเจ้าคะ” เสี่ยวฝานถามด้วยความเป็นห่วง แม้นายหญิงจะทำเหมือนไม่เป็นอันใดแล้วก็ตาม แต่นางก็แอบเห็นอีกฝ่ายสะดุ้งทุกครั้งที่เห็นคมกระบี่
“ข้าไม่เป็นไร เจ้าอย่าห่วงเลย” หญิงสาวเอ่ยตอบทั้งที่ยังนอนหลับตาอยู่ นางพยายามจะไม่คิดถึงเหตุการณ์ในค่ำคืนที่ผ่านมา แต่ว่าเหตุใดใบหน้าราวกับโจรป่าของเจ้าหมีโรคจิตนั่นจึงได้ตามมาหลอกหลอนกันเช่นนี้นะ
เสี่ยวฝานทำท่าจะ
