ฉันเงียบไม่ตอบคำถามของพี่ลีโอ หวังว่าเขาจะเข้าใจว่าการที่ฉันเงียบแบบนี้หมายความว่าฉันไม่ต้องการในสิ่งที่เขาพูด
พี่ลีโอถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วผละตัวออกไปจากตัวฉัน “ฉันจะไปส่งเธอที่บ้าน บอกทางมาสิ”
ฉันบอกทางให้กับพี่ลีโอ เพราะถ้าขัดเขาก็คงจะไม่ฟังอยู่ดี และในตอนนี้ฉันกำลังเสียใจอยู่ มันไม่อยากพูดไม่อยากคุยอะไรทั้งนั้น
รถหรูแล่นออกจากตัวเมืองมาไม่ไกลเท่าไหร่ ฉันก็บอกพี่ลีโอว่าต้องเลี้ยงเข้าไปซอยไหน
ไม่นานรถหรูก็มาหยุดตรงหน้าบ้านของฉัน วันนี้พ่อไม่อยู่บ้านเพราะออกไปทำงานรับเหมาก่อสร้าง คงจะกลับเย็นๆ
“ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง ขับรถกลับดีๆ นะคะ” ฉันบอกก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ แต่ยังไม่ทันที่จะได้ก้าวขาลงก็ถูกพี่ลีโอรั้งแจนเอาไว้ก่อน
“คะ ?” ฉันถามกลับอย่างแปลกใจ
“ขับรถกลับดีๆ คือ?” พี่ลีโอเลิกคิ้วขึ้นถาม
“ก็ให้ขับรถกลับกรุงเทพดีๆ ไงคะ”
“แล้วฉันบอกเธอเมื่อไหร่ว่าจะกลับ”
ฉันถึงกับเงียบ
