ริมฝีปากหน้าค่อยๆ เลื่อนมาใกล้ๆ กับริมฝีปากของฉัน แต่ฉันเลือกที่จะเบือนหน้าหนีก่อนที่อะไรๆ มันจะเลยเถิดไปไกล ลมหายใจร้อนผ่าวของพี่ลีโอเป่ารดมากระทบตรงซอกคอของฉัน
“คะ ค่ำแล้วกลับที่พักเถอะค่ะ” ฉันชิงพูดขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นหันหลังเดินโดยที่ไม่ได้รอพี่ลีโอ
“ฉันจะโทรสั่งอาหารมากินแล้วกัน” เสียงของพี่ลีโอตะโกนบอกตามหลัง แต่ฉันก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป
มาถึงที่พักฉันก็ถือวิสาสะเลือกห้องเอง ก่อนจะถือกระเป๋าไปในห้องแล้วจัดการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
ไม่รู้ว่าตอนนี้พี่ลีโออยู่ที่ไหน จะอยู่ในบ้านหรือเปล่าเพราะตั้งแต่อาบน้ำเสร็จฉันก็ไม่ได้ออกไปข้างนอก
ฉะ ฉันเป็นอะไรกัน ทำไมใจมันเต้นแรงขนาดนี้นะ
ฉันทิ้งตัวนอนราบไปกับที่นอน ก่อนจะยกมือขึ้นมาทาบหน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง
“เรารักพี่หมอต่างหากล่ะ !!” ฉันย้ำกับตัวเองเบาๆ ความใกล้ชิดมันทำให้ฉันเริ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง
ด้วยความเพลียจากการนั่งรถมาเ
