ผมยืนมองคนตัวเล็กที่กำลังร้องไห้อยู่เหมือนเด็กอย่างรำคาญใจ ไม่รู้จะมาทำซากอะไร !!
“มานี่!! ฉันจะไปส่ง” ผมกระชากให้เธอลุกขึ้น พอเธอลุกขึ้นได้ก็โผล่เข้ากอดผมแน่นทันที
“อึก~ พายไม่กลับ จะไม่กลับจนกว่าพี่ลีโอจะหายโกรธ”
“คิดว่าเรื่องที่เธอทำมันเป็นเรื่องเล่นๆ รึไง!!”
“พายขอโทษ”
“อย่าโง่ !!” ผมดันตัวเธอออก จากนั้นก็แขนลากเธอให้เดินตามออกไปจากห้อง
พายเธอพยายามแกะมือผมออกและแหกปากตลอดทาง เมื่อเดินมาถึงรถผมก็ยัดตัวเธอเข้าไปนั่งด้านในด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะเดินอ้อมไปทางฝั่งคนขับ
“หยุดแหกปาก ฉันรำคาญ!!” ผมหันไปตวาดเธอ ทำให้เธอหน้างอแล้วร้องไห้ออกมาเสียงดังอีกครั้ง เป็นบ้าอะไรนักหนาวะ!!
ผมขับรถออกจากคอนโดด้วยความเร็วเพราะอยากจะรีบไปส่งเธอ และหวังว่าตื่นขึ้นมาพรุ่งนี้เธอจะไม่ยุ่งกับผมอีก
“ลงไป!!” เมื่อมาจอดที่หน้าหอพักผมก็ไล่ให้เธอลงไปจากรถ
“ไปไหนนนน ที่ไหนคะเนี่ย!!” ผมมองใบหน้าของเธออย่
