“ตายแล้ว ยายส้มจะกลับมาทำไมไม่บอกยาย” แม่เลี้ยงแพรวพัตราตำหนิ แต่ก็ยอมผละจากหลานรัก ลูบผมเรือนงามที่ยกมือไหว้อย่างอ่อนน้อม
“ก็ส้มคิดถึงคุณยาย” เสียงหวานแสบหูประจบเอาใจ
“สวัสดีค่ะ พี่เฟนย์ที่เคารพรัก” มือเล็กกระพุ่มไหว้
“ว่าจะชมว่าน่ารักสักหน่อย แต่ไม่เอาดีกว่าเดี๋ยวเหลิง”
เสียงยียวนกวนประสาทดังขึ้น แต่มันมาพร้อมกับสีหน้าเรียบเฉย ส้มหวานเบะหน้าใส่อย่างหมั่นไส้ ก่อนจะโผเข้าสู่อ้อมอกพ่อต้นกล้าและแม่ลิ้นจี่ที่รีบวิ่งออกมาจากในครัวเมื่อได้ยินเสียงแป้นแล้นของบุตรสาว
“ส้ม” เสียงคนเป็นพ่อเป็นแม่เรียกซะพร้อมเพรียงกัน
“คุณพ่อคุณแม่ขา...ส้มคิดถึงที่สุด” ลูกรักโผเข้ากอด แทบจะซุกกายเข้าอ้อมอกของคุณเป็นแม่ ก่อนผู้เป็นพ่ออย่างเก่งกล้าจะลูบผมเรือนงามอย่างแสนรัก
ครอบครัวสุขสันต์ก้าวเข้าเรือนใหญ่ของแม่เลี้ยงแพรวพัตรา เสียงบอกขานเล่ากล่าวดังสนั่น ใบหน้าคนแก่คราวย่าคราวยายยิ้มแก้มปริ นี่ถ้าพ่อตัวดีกล
