“เอาเลยนังสายใจ!”
“ตบมันให้หัวทิ่มเลยนังสายหยุด!”
“นั่น! มันต้องอย่างนั้น! เอาอีกๆ”
เสียงเชียร์ของคนงานดังขึ้นเรื่อยๆ และก็มีคนวางมือจากงานที่ตัวเองทำอยู่มามุงดูเรื่องสนุกมากขึ้นเรื่อยๆ เชียร์กันเสียงดังสนั่นประหนึ่งเชียร์มวย จนทุกคนไม่รู้ว่าหัวตัวเองกำลังจะหลุดจากบ่า
กระทั่งเสียงกัมปนาทดังกระหึ่มขึ้น
“หยุด!”
แต่สามสาวยังคงไม่ยอมหยุด
“หยุดเดี๋ยวนี้! ฉันบอกให้หยุด!”
คนที่ได้สติก่อนคือบูรณิมา เธอลดกำปั้นที่กำลังจะง้างขึ้นหมายจะตะบันหน้าของสายใจที่บังอาจจิกหัวเธอตบ ค่อยๆ ลดมือลงข้างลำตัว แต่กายยังสั่นเทิ้มด้วยความโมโหสุดขีด
แต่ในวินาทีถัดมาสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น สายใจยกกำปั้นต่อยเข้าที่ปากของบูรณิมาเต็มเหนี่ยว ทำให้หญิงสาวที่ถูกรุมจนสะบักสะบอมเซไปด้านหลัง แล้วล้มลงกระแทกพื้นท่ามกลางเสียงหัวเราะเยาะรอบด้าน การถูกหยามหมิ่นอย่างซึ่งๆ หน้าทำให้คนที่เลือดกบปากถึงกับน้ำตาซึม
