“เธอกอดฉันทั้งคืน พอฉันแกะแขนออกก็ตัดพ้อว่าพ่อใจร้าย พ่อไม่รัก ฉันเหนื่อย ทำงานมาทั้งวันแล้วยังต้องมารับมือกับเด็กขี้เมาจอมงอแงอีก ก็เลยปล่อยเลยตามเลย”
คราวนี้เธอถึงกับอ้าปากค้าง หน้าแดงเถือก
แต่! เดี๋ยวนะ!
อะไรคือเลยตามเลย?
“เลยตามเลย?”
“ยอมให้เธอกอด หอม เอาขามาก่าย เอาหน้ามาไซ้ซอกคอ”
คนหน้าตายสาธยายซะเห็นภาพ
“คุณต้องล้อฉันเล่นแน่ๆ”
เจ้าของพวงแก้มสุกปลั่งพึมพำ ก้มหน้าไม่กล้าสู้สายตาเขา
“ฉันพูดจริง”
ชายหนุ่มตอบทื่อๆ เมื่อเห็นว่าเธอเม้มปากหน้าแดงแจ๋ เหมือนอยากจะโต้ตอบแต่ก็ไม่พูดอะไร เขาก็ลอบกระตุกมุมปาก แต่ยังตีหน้านิ่งอย่างคงเส้นคงวา
“ลุกขึ้น กลับห้องไปอาบน้ำแต่งตัว กินข้าว แล้วไปทำงาน”
สั่งเหมือนเธอเป็นเด็กตัวเล็กๆ เสร็จเจ้าของห้องก็ตลบผ้าห่มออก ลุกขึ้นเสียดื้อๆ แต่ทำเอาเธอหน้าร้อนวาบ รีบยกมือขึ้นปิดตาพัลวัน เพราะทั้งเนื้อทั้งตัวนั่นมีแค่บ็อกเซอร์บางเฉียบจ
