“ก็ผูกมิตรเอาไว้ เผื่อจะได้ให้เขาพาหนี”
เธอเชิดหน้าไหวไหล่เอ่ยท้าทาย
“ก็ลองดูสิ ฉันจะ ‘เอา’ ให้ตาย”
พอถึงคำว่า ‘เอา’ คนกักขฬะก็จงใจโน้มใบหน้าหล่อลากไส้ลงมาหา ทำเอาเธอเกือบวูบหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำ ในวินาทีที่ปากหยักเคลื่อนมากระซิบข้างหู
“ฉันไม่กลัวคุณหรอก”
บูรณิมาสวนกลับเสียงแข็งๆ
“งั้นก็ลองดู”
น้ำเสียงดุดันเอ่ยท้า
“คิดว่าฉันกลัวคุณหรือไง”
“หึ…ถึงเวลานั้น อย่าร้องไห้ขี้มูกโป่งล่ะเด็กน้อย”
ไม่พูดเปล่า คนโอหังเคลื่อนมือมาตบแก้มนุ่มนิ่มเบาๆ หากคนอื่นเห็นคงคิดว่าเขากำลังหยอกเอินเธอ หรือไม่ก็มองว่าทั้งคู่คงสนิทกันมากถึงได้ถึงเนื้อถึงตัวกันขนาดนั้น
ให้ฟ้าผ่าเถอะ!
ท่าทีที่คนหน้านิ่งใจหินแสดงออกมานั้น อาจจะมองว่าเหมือนสนิทสนมกันมากจนถึงขั้นสามารถถึงเนื้อถึงตัวกันได้ อาจดูเหมือนหยอกเอิน แต่นั่นล่ะ คือวิธีปั่นหัวกวนประสาทของเขา
“คุณจะให้ฉันไปพักที่ไหน”
เธอเปลี่ยนเรื่องเอา
