เขาพยายามกีดกันเธอออกห่างจากลูกสาวของเขา นั่นคือสิ่งที่ผุดขึ้นในหัวของบูรณิมาตลอดระยะเวลาสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ซึ่งความแน่ใจของเธอเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อสังเกตเห็นว่าหลังเลิกงานทุกวันจักรพรรดิจะเรียกเธอเข้าไปหาในห้องทำงาน แล้วกักตัวเธอไว้ จากนั้นก็หาอะไรให้ทำไปเรื่อย บางทีก็เป็นการพิมพ์เอกสาร ทั้งที่น่าจะเป็นหน้าที่ของเลขา บ้างก็ให้เธอทำบัญชี แต่เป็นการบวกเลขง่ายๆ เพราะถ้าเป็นการทำบัญชีจริงๆ อย่างที่ปากเขาว่าเขาคงสั่งให้ฝ่ายบัญชีของบริษัทจัดการไปแล้ว ไม่ใช่ให้คนที่ไม่ได้เรียนจบบัญชีอย่างเธอทำ
จักรพรรดิพยายามหาอะไรให้เธอทำจนดูยุ่ง ขณะที่เขาเองก็นั่งก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเอง หากสิ่งที่เขาให้เธอทำเสร็จสิ้น เขาก็จะหางานใหม่มาให้ทำอีก ครั้นโอดครวญว่าไม่ไหวแล้ว เพราะตลอดอาทิตย์ทำงานตากแดดอยู่ตรงกระชังเลี้ยงหอยมุกทั้งวัน อยากกลับไปพักผ่อน เขาก็จะบอกให้เธอไปนอนรอตรงโซฟา ทำให้บูรณิมาแน่
