บทนำ
688 คำ
กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมคืนสนอง?
บูรณิมาเคยได้ยินได้ฟังคนแก่คนเฒ่าเปรยว่าสมัยนี้กรรมชักจะติดจรวด ซึ่งเธอเองก็ค่อนข้างเห็นด้วย แต่คิดว่ากรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมคืนสนอง ทว่าในกรณีแม่ของเธอซึ่งลอบฆาตกรรมนางแบบดังอย่างนีรา กรรมนั้นกลับเหมือนว่าไม่ได้ตามติดไปกับท่านซึ่งตัดช่องน้อยแต่พอตัวด้วยการกินยาฆ่าตัวตายไปพร้อมกับพ่อของเธอ ที่ล้มละลาย ติดการพนัน มีหนี้สินล้นพ้นตัว แต่กรรมนั้นกลับมาตกที่ลูกอย่างเธอ
ทันทีที่ตำรวจยืนยันแน่ชัดว่านีราตายเพราะถูกฆาตกรรมโดยน้ำมือของแม่เธอซึ่งเป็นหัวหน้าพยาบาลประจำวอร์ด มิหนำซ้ำแม่ของเธอดันชิงฆ่าตัวตายหนีความผิด สามีของนีราก็บุกไปที่บ้าน เขาจับเธอมาด้วย เขาทำเหมือนเธอเป็นสิ่งของอะไรสักอย่างที่นึกอยากจะหยิบฉวยติดมือก็ทำอย่างไร้ซึ่งความปรานี ไม่แยแสเลยสักนิดว่าคนที่เพิ่งผ่านพ้นงานศพของบุพการีจะรู้สึกเศร้าโศกามากเพียงใด
จากวันนั้นจนถึงวันนี้บูรณิมาก็กลายเป็นเสมือนทาสของจักรพรรดิ มหาฤทธิไกรฤกษ์ ตั้งแต่เขาจับตัวมา เธอก็ตกเป็นสมบัติของเขาไปโดยปริยาย ไม่มีทางหนีหายหลบลี้หนีหน้า แถมยังต้องทำตามบัญชาของคนอารมณ์ร้ายที่เพิ่งเสียเมียไปแบบไม่ทันตั้งตัว เขาหอบความคั่งแค้นทั้งหมดมาลงที่เธอ บังคับให้เธอรับผลของการกระทำที่ตัวเองไม่ได้ก่อ แม้ว่าเธอจะพยายามต่อต้าน คัดค้าน และหาทางขัดขืนยังไงก็ไม่เป็นผล ที่สุดก็ต้องยอมจำทนตกเป็นทาสรองรับอารมณ์ไปพร้อมกับการดูแลลูกของเขา
“ฮึก! คุณมันคนไร้หัวใจ ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณ…ได้ยินไหม…”
บูรณิมาสะอื้นฮัก น้ำตาไหลรินเป็นทางอย่างอดสู หากแต่กลับรู้สึกเคว้งคว้างเมื่ออยู่ๆ คนใจร้ายก็ถอดถอนความร้อนผ่าวใหญ่ล่ำออกไปเสียดื้อๆ วินาทีถัดมาเขาก็ผลักร่างเย้ายวนลงไปนอนราบกับเตียง แล้วโถมเข้าใส่อย่างไม่ปรานีปราศรัย แหงนหน้าคำรามกระหึ่มอย่างซ่านสะใจกับการรัดรึงจนแทบแตกพ่าย จากนั้นก็ก้มลงมาแสยะยิ้มร้าย
“อา…รสชาติของความเกลียดมันช่างเด็ดจริงๆ เลยเบบี๋ เด็ดจนฉันอยากขย่มเธอให้ขาดใจกันไปข้าง”
ขาดคำคนป่าเถื่อนก็อัดดันความอลังการเข้าหาอย่างดุดัน ดิบเถื่อน หยาบคาย และบ้าคลั่ง จนแทบหัวใจวาย โดยไม่นำพาการดิ้นรนขัดขืนแต่อย่างใด
“ถ้าแค้นนัก! ก็ฆ่าฉันเสียเถอะ!”
บูรณิมาตะโกนใส่หน้าอย่างเหลืออด เมื่อแก่นกายชายเริ่มเคลื่อนเข้าหาอีกครั้ง การเติมเต็มที่มาพร้อมกับความเสียดเสียว ทำให้เธอกัดริมฝีปากกลั้นเสียงครางจนแทบห้อเลือด
“ถ้าเธอตาย เรื่องนี้ก็หมดสนุกน่ะซี้…”
“คนถ่อย!”
“ชมกันบ่อยขนาดนี้ คงได้สลบคาเตียง”
คนหัวใจทมิฬแสยะยิ้มร้าย
“สารเลว!”
“แล้วชอบไหมจ๊ะ ที่มีผัวสารเลวแบบนี้”
“ไปลงนรกซะ!”
“เอากับเธออยู่ขนาดนี้ ไม่ลงนรกหรอกเบบี๋ มีแต่จะขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ด” เขาว่าพลางเสือกความกร้าวแกร่งเข้าสู่สัดส่วนเอิบอาบอย่างเชื่องช้าทว่าเสียวสุดใจ
“ถะ…ถ้าคุณไม่หยุด ฉันจะกลั้นใจตาย”
“ห้ามคิดแม้แต่จะทำร้ายตัวเอง ชีวิตเธอเป็นของฉัน จะเป็นหรือตายฉันเท่านั้นที่เป็นคนกำหนด ฉะนั้นตราบใดที่ฉันยังใช้งานร่างกายเธอไม่สาสม อย่าได้คิดทำให้ของของฉันมีตำหนิ”
คนโอหังออกคำสั่งอย่างเผด็จการ
“ชีวิตฉัน…เป็นของฉัน ไม่ใช่ของคุณ”
“ทำไมจะไม่ใช่ คนไม่มีพ่อ ไม่มีแม่ ไม่มีเงิน ไม่มีงาน ไม่มีบ้าน และไม่มีที่ไป…อย่างเธอ ต้องมีนายและเจ้าชีวิต และฉันจะเป็นนายและเจ้าชีวิตให้เธอเอง”
- ผู้เขียน
