บ่าย ยูมิโกะตื่นมาบนเตียงนอนเพียงลำพัง เธอดันตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนช้า ๆ เพราะยังเจ็บที่ช่วงล่าง มันคงระบมเพราะเมื่อคืนคาเซนทำกับเธอทั้งคืนอย่างที่พูดไว้ก่อนหน้า
"ตื่นแล้วเหรอ?"
"ไปไหนมาเหรอคะ?"
"ออกไปเคลียร์เอกสารสำคัญน่ะ แล้วนี่เจ็บมากหรือเปล่า" ร่างสูงตอบก่อนเอ่ยถามถึงอาการของภรรยาสาว
"นิดหน่อยค่ะ"
"เฮียขอโทษที่ทำหนูเจ็บนะ คืนนี้จะเบามือให้มากกว่านี้" เขาพูดพรางเดินมานั่งที่ข้างกายเธอและลูบหัวคนตัวเล็กเบา ๆ เป็นการปลอบประโลม
"คืนนี้เหรอคะ..."
"คงไม่คิดว่าเฮียจะเอาหนูแค่คืนเข้าหอใช่มั้ย" เขาพูดและอมยิ้มเพียงเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอประหม่าพอควร อีกทั้งยังก้มหน้าลงเพื่อปกปิดใบหน้าที่กำลังขึ้นสี
"เฮียเซ็กจัดนะ ยิ่งอยู่กับเมีย เฮียยิ่งยับยั้งอารมณ์ไม่ไหว" จาฟาร์ไม่เพียงแค่พูด แต่เขายังจับมือของเธอวางลงที่เป้ากางเกงอีกด้วย
"แล้วก่อนหน้า..."
"ไม่มีก็ไม่เอา แต่พอมีแล้วก็ต้องเอาทุกวันห
