EP 02 คาเซนคือชื่อเจ้าบ่าวของคุณ
946 คำ
โต๊ะอาหาร
"เป็นอะไรพี่ฟาร์ ทำไมทำหน้าเหมือนคิดอะไรอยู่" อลิเซียเอ่ยถามลูกชายด้วยความเป็นห่วง นี่ก็ผ่านมาเป็นเดือนแล้วตั้งแต่ประชุมในองค์กรครั้งก่อน แต่เขายังหาทางที่จะทำให้ตระกูลมาซุดะยอมยกลูกสาวให้ไม่ได้เลย
"คนสวย ถ้าพี่จะแต่งงาน..."
"คิดได้แล้วเหรอว่าต้องบอก"
"โต้ซัง?" คาเซนหันไปหาพ่อของตนเมื่อรู้ว่าคนที่ปิดปากจากแม่เขาไม่ได้ต้องเป็นคนนี้แน่ ๆ
"ไม่ใช่เพราะโต้ซัง"
"งั้นคนสวยรู้ได้ยังไง"
"จาฟาร์ มี้เป็นแม่นะ ทำไมมี้จะรู้ไม่ได้"
"งานเข้าแล้วโอะนี่ซัง" เจนีนกระซิบที่หูของพี่ชายเบา ๆ เขาอยากจะขอบคุณน้องสาวจริง ๆ แต่ไม่บอกเขาก็รู้สถานการณ์ตรงหน้าดีมั้ยเล่า
"ขอโทษครับ"
"เอาเถอะ มี้จะไม่คาดคั้น เลือกได้แล้วหนิ ทำไมยังมานั่งคิดมาก"
"เขาจะยอมมั้ยล่ะครับ เราทั้งคู่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน จู่ ๆ ไปบอกให้เขาแต่งงาน"
"อยู่ที่ความสามารถ เพราะฉะนั้นรีบหาทางซะ อีกเดือนกว่า ๆ ต้องให้คำตอบกับคนพวกนั้นแล้ว"
"หรือพี่ฟาร์จะล้างบางพวกมันให้หมดดี ตัดปัญหา"
"ไม่ได้นะคาเซน"
"รู้แล้วครับโต้ซัง ผมก็พูดเล่นมั้ยล่ะ" เจ้าป่าใจหายวาร์ปเพราะรู้ดีว่าลูกชายตัวเองเป็นยังไง ยังไม่รวมถึงครอบครัวฝั่งภรรยาเขาอีกที่พร้อมจะปกป้องคาเซนจนถึงที่สุด
"โอะนี่ซัง เขาคนนั้นน่ารัก น้องชอบ ๆ"
"ชอบคนสวยสินะเจนีน" ชายหนุ่มถอนหายเพราะน้องสาวของเขาน่ะใครสวยก็ชอบหมด
"เอามาเป็นพี่สะใภ้นีนให้ได้นะ ไม่งั้นน้องโกรธ ๆ"
"ถ้าเขานิสัยไม่ดีล่ะ?"
"นีนสืบแล้ว เขาน่ารักมาก ดูแลโอะบาซังตลอดเวลาไม่ได้ออกไปทำงาน"
"รู้เรื่องนี้ได้ยังไงครับน้องนีน" คนเป็นพ่อเอ่ยถามเพราะปกติลูกสาวของเขาไม่ค่อยยุ่งกับเรื่องของใคร
"นีนก็มีสายสืบนะ ถึงไม่มากเท่าโต้ซังก็เถอะ"
"เอาล่ะ ๆ ให้จาฟาร์ตัดสินใจเรื่องนี้ พวกเราทุกคนจะคอยดูอยู่ข้างหลัง" อลิเซียเบรกการสนทนาเพราะกลัวว่ามันจะเป็นการกดดันลูกชาย
"ขอบคุณครับ"
เช้าวันต่อมา
"ไปคฤหาสน์ตระกูลมาซุดะ"
"ครับ" ชายหนุ่มเลือกแล้วว่าช้าเร็วก็ต้องพบเจอกันกับครอบครัวนั้น เพราะแบบนี้เขาจึงไม่ปล่อยเวลาเสียเปล่า เกือบสองเดือนที่ตามดูยูมิโกะว่าที่ภรรยาทำให้เขาเห็นแล้วว่าเธอเหมาะสม
"คุณคาเซน เชิญด้านในก่อนครับ" ยูโต มะซุดะ เดินออกมาต้อนรับคาเซนด้วยตัวเองเมื่อการ์ดหน้าประตูแจ้งว่าใครเป็นคนขอเข้าพบในตอนนี้
"ไม่ต้องเป็นทางการมากหรอกครับ" เพราะไม่อยากให้ต้องเกร็งเวลาคุยกัน จาฟาร์จึงเลือกจะใช้ความเป็นกันเองเพื่อผ่อนคลายสถานการณ์ต่อจากนี้
"มาหาผมถึงที่นี่ มีอะไรหรือเปล่าครับ?"
"ผมจะไม่อ้อมค้อม ผมอยากแต่งงานกับลูกสาวของคุณ" กริบ ทุกคนในที่นี่พากันเงียบไม่เอ่ยปากใด ๆ ทั้งสิ้นเพราะยังอึ้งอยู่
"คะ..คือ"
"แค่เอ่ยมาว่าต้องการอะไร ผมจะทำให้"
"เรื่องนี้ต้องให้ยูมิโกะเป็นคนตัดสินใจครับ พวกเราไม่เคยบังคับเขา" สายตาของคาเซนหันกลับไปมองทางหญิงสาว
"ทำไมเป็นเรา?" หญิงสาวถามด้วยความไม่เข้าใจ ในเมื่องานสังคมต่าง ๆ เธอก็ไม่เข้าร่วม ตระกูลของเธอก็เป็นเพียงตระกูลเล็ก ๆ ในองค์กรที่ใครก็ไม่ได้ให้ความสนใจ แล้วทำไมต้องเป็นเธอ
"ไปคุยกับผมเป็นการส่วนตัว จะดีกว่า" ผู้ใหญ่ต่างพากันพยักหน้า ยูมิจึงเดินนำออกมาสวนด้านหลัง
"เราขอเหตุผล"
"ไม่มี"
"?"
"ไม่ต้องทำหน้างง เพราะไม่มีจริง ๆ"
"งั้นเราก็ไม่มีเหตุผลที่ต้องยอม"
"ผมมาคุยกับคุณ ก่อนจะให้คนอื่น ๆ บีบบังคับตระกูลคุณเพราะอยากให้เกียรตินะยูมิโกะ" คาเซนไม่อ้อมค้อม เพราะหากเขาหมายตาแค่เอ่ยปากบอกผู้นำอื่น ๆ อย่างไรเสียมาซุดะก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ แต่ชายหนุ่มเลือกจะไม่ทำ
"คุณกำลังกดดันเรา?"
"ไม่ได้มีเจตนาแบบนั้น"
"บอกตรง ๆ นะ เราแต่งกับคุณไม่ได้หรอก"
"ทำไม?"
"ก็เราไม่ได้ชอบคุณ"
"ผมก็ไม่ได้ชอบ แค่ต้องแต่งรู้แค่นั้น"
"เฮ้อ เลือกคนอื่นเถอะ"
"อยากได้อะไรแลกเปลี่ยน"
"เราไม่อยากได้ เราชอบความอิสระ อีกอย่างเราไม่อยากยุ่งวุ่นวายกับเรื่องในองค์กร"
"ทำแบบนั้นได้ที่ไหน ยังไงตระกูลคุณก็..."
"แค่อยู่แบบไม่มีตัวตนเราก็อึดอัดกันมากแล้ว ทำไมเราต้องเอาความรับผิดชอบพวกนั้นมาทำให้อึดอัดกว่าเดิมด้วยล่ะ"
"เอาเป็นว่าผมให้เวลาคุณคิดหนึ่งอาทิตย์แล้วกันยูมิ แต่งกับผม อยู่กับผมฉันท์สามีภรรยา ต่อให้ผมยังไม่รักแต่ผมพร้อมจะให้เกียรติคุณและครอบครัวอย่างดี"
"ถ้าคำตอบของเราคือไม่.."
"เชื่อเถอะว่าคุณปฏิเสธผมไม่ได้หรอก ชื่อผมคือคาเซน จำเอาไว้เผื่อต้องบอกเพื่อนหรือใครต่อใครว่าต้องแต่งงานจะได้บอกชื่อเจ้าบ่าวไม่ผิด" ร่างหนาทิ้งท้ายเพียงแค่นั้นและเดินกลับเข้าไปด้านในก่อนจะเอ่ยลาผู้ใหญ่ ปล่อยให้เรื่องคิดหนักไปตกอยู่ที่ยูมิแทน
- ผู้เขียน
