EP 05 ไม่รักเดี๋ยวผมจีบเอง
1129 คำ
ตอนนี้ทั้งสามคนนั่งอยู่ในรถลีมูซีนคันหรู โดยยูมินั่งอยู่ข้างคาเซน เธอมองข้างทางเงียบ ๆ เพราะไม่รู้ว่าจะคุยอะไรกับชายหนุ่ม เขาเหมือนหมาที่พร้อมจะกัดจะแซะหากเธอพลาด
“นี่บ้านของคุณเหรอ?”
“เปล่า บ้านโต้ซัง” แล้วมันต่างกันตรงไหนในเมื่อเขาเองก็อาศัยอยู่ที่นี่ อุตส่าห์รวบรวมความกล้าชวนคุยแต่เขาก็ยังกวนซะงั้น
“คฤหาสน์มันแหละยูมิ อย่าไปสนใจผู้ชายซึน ๆ แบบนั้นเลย” เธอยิ้มให้รามเพียงเล็กน้อย ก่อนรถจะจอดสนิทและทั้งหมดก็พากันลง
“เชิญ”
“คุณก็เดินนำสิ เราจะรู้ได้ไงว่าต้องไปตรงไหน”
“เถียงเก่งจริง ๆ” คาเซนบ่นพึมพำและเดินนำเข้าไปด้านใน เจนีนที่อยู่ชั้นบนมองลงมาเห็นยูมิก็รีบวิ่งลงมาหาทันที
“นี่ซัง คนสวยสองของพี่เหรอ?” เจนีนยิงคำถามแรกออกมาเมื่อถึงตัวพี่ชาย
“เรียกดี ๆ เดี๋ยวเขาก็เข้าใจผิด”
“อ้าว…”
“สวัสดี พี่ชื่อยูมิค่ะ” เธอพอรู้มาบ้างว่างคาเซนเป็นลูกครึ่งไทยเสี้ยวฮ่องกง ได้เชื้อจากแม่ที่เป็นลูกครึ่งฮ่องกงไทย
“หนูชื่อเจนีน ยินที่ดีได้รู้จักนะคะ” เด็กสาวยิ้มกว้างก่อนจะจับมือทักทาย
“น้องสาวของฉันเอง”
“ทำไมนี่ซังต้องทำเสียงดุด้วย เดี๋ยวพี่ยูมิก็ไม่ชอบหรอก” เจนีนเอ็ดเพราะน้ำเสียงแบบนั้นจาฟาร์มักจะใช้เวลาคุยงานกับลูกน้อง แต่ยูมิกำลังจะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว
“เฮ้ เจนีนหนูไม่ทักพี่เลย”
“แฮะ ๆ นีนขอโทษ นีนไม่เห็นพี่คิรินทร์นี่หน่า” รามแสร้งทำหน้าน้อยใจก่อนจะถูกเจนีนดึงแขนไปในห้องครัวเพื่อหยิบคุกกี้ที่เธอฝึกทำเองกับมือเป็นการง้อ
“น้องสาวของคุณน่ารักจัง ไม่เห็นดุเหมือนคุณเลย”
“เธอว่าฉันดุ?”
“เราแค่เปรียบเทียบเฉย ๆ”
“เฮอะ ตามมาฉันจะพาไปหาโอยะบุนกับโอคามิซัง” เธอเดินตามหลังเขาเข้ามาห้องรับแขก ก่อนจะพบชายหญิงที่เคยเห็นตามข่าวธุรกิจอยู่บ่อย ๆ
“อ้าว พี่ฟาร์กลับมาแล้วเหรอ?”
“คนสวย พี่พายูมิโกะมาด้วย”
“หื้ม?” อลิเซียจับไหล่ลูกชายไว้ก่อนจะเอียงหัวไปมองด้านหลัง
“สวัสดีค่ะคุณอลิเซีย”
“ตามสบายหนูยูมิ มาเหนื่อย ๆ น้ำสักหน่อยมั้ย?”
“เอ่อ ก็ดีค่ะ” เธอทำตัวไม่ถูกเพราะไม่ค่อยออกไปพบเจอคนอื่นนอกบ้านสักเท่าไหร่
“ไม่ต้องเกร็ง พวกเราก็คนธรรมดาเหมือนกัน” เรียวจิพ่อของคาเซนเอ่ยขึ้นเพราะรู้ดีว่าตนเองเป็นสาเหตุที่ทำให้ยูมิทำตัวตามสบายไม่ได้
“แล้วไปไงมาไงถึงได้มากับจาฟาร์ได้ล่ะ”
“ใครคือจาฟาร์เหรอคะ?”
“อ้าว ยังไม่บอกน้องเหรอ?”
“ผมยังไม่มีโอกาสบอกครับ ส่วนคำถามของมี้เดี๋ยวผมตอบให้ เธอนั่งรถมากับผม” แค่นั่นฝ่ามืออรหันต์ของแม่ก็ฟาดลงไหล่ลูกชายอย่างแรง
“กวนไม่เลิก”
“คนสวย ผมเจ็บนะ”
“น่าตีให้แรงกว่านี้”
“เอาล่ะ ๆ มานั่งกันก่อน จะได้อธิบายให้ยูมิโกะรู้ว่าใครคือจาฟาร์” ทั้งสี่แยกกันไปนั่งที่ของตน ยูมิเหลือบมองใบหน้าของคาเซนที่ยิ้มตลอดเวลาเมื่ออยู่บ้าน
“อธิบายสิจาฟาร์” อลิเซียเตือนอีกครั้งเมื่อเห็นว่าลูกชายเอาแต่นั่งเฉย ๆ ไม่พูดอะไร
“เฮ้อ จาฟาร์ คือชื่อที่ครอบครัวเรียกกัน เป็นชื่อที่ฉันใช้เวลาอยู่ไทย” หญิงสาวพยักหน้ารับเป็นอันว่าเข้าใจ
“ต่อไปหนูยูมิก็เรียกพี่ฟาร์นั่นแหละ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอคิดเสมอว่าต่อให้แต่งก็ยังเป็นคนนอก เธอยังควรให้เกียรติเขาเหมือนคนในองค์กรคนอื่น ๆ
“เรียกไปเถอะ ฉันอนุญาต”
“พี่ฟาร์ แทนตัวเองดี ๆ หน่อย น้องไม่ใช่ลูกน้องของนายนะ” เรียวจิสั่งเสียงดุ
“ขี้บ่นจริง ๆ คุณลุงคนนี้”
“มี้เห็นด้วยกับโต้ซังนะ เกิดคนอื่นมาได้ยินนายพูดแบบนั้นคงไม่ดีเท่าไหร่”
“ครับ ๆ ทราบแล้วครับ ส่วนเธอก็เรียกแบบที่ก้าซังของฉันบอกนั่นแหละ” ยูมิพยักหน้ารับ และยกน้ำที่แม่บ้านเพิ่งเอามาให้ดื่มแก้เกร็ง
“วันนี้ผมพาน้องมาทานข้าวที่บ้านเรา คนสวยสะดวกมั้ยครับ?”
“สะดวกสิ ได้ข่าวว่าคิรินทร์มา ไปไหนแล้วล่ะ?”
“เจนีนลากไปในครัวแล้วครับ ง้อกันอยู่แหละพี่น้องคู่นั้น”
“รอบนี้คิรินทร์งอนเรื่องอะไร?”
“ก็นีนเอาแต่ทักยูมิ จนมองไม่เห็นมัน มันก็เลยโคฟเป็นเด็กสามขวบที่ถูกลืม” คาเซนตอบพ่อของตนปลง ๆ
“เฮ้อ ก็นะ ลูกอาลูคัสก็แบบนั้นแหละ”
“หนูขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยได้มั้ยคะ?”
“ได้สิ เดี๋ยวให้แม่บ้านพาไป” อลิเซียเป็นคนตอบ และเมื่อหญิงสาวลุกไปแล้วจาฟาร์ก็ดีดตัวนั่งตรง
“ผ่านมั้ยครับคนนี้?”
“ถามเหมือนว่าถ้ามี้บอกไม่ผ่าน พี่ฟาร์จะเอาเวลาไปหาคนอื่น”
“ไม่ชอบเหรอครับ?”
“ชอบ น่ารักดี แต่มันจะไม่เป็นการไปบังคับเขาเหรอ?”
“แต่งกับผมไม่ดีตรงไหน อีกอย่างผมไม่เจ้าชู้ ไม่มีเรื่องให้เขาปวดหัวแน่นอน”
“มันไม่ใช่เรื่องเจ้าชู้ไม่เจ้าชู้นะจาฟาร์ สองคนไม่ได้รักกันจะอยู่กันได้แน่หรือไง?” เรียวจิถามอย่างจริงจัง เพราะพื้นฐานคนจะแต่งงานควรมีความรักเข้ามาเกี่ยวบ้าง
“ไม่เอาหน่า ตอนแรกโต้ซังก็ไม่ได้รักคนสวยสักหน่อย อยู่กันไปสุดท้ายก็รักอยู่ดี”
“เดี๋ยวก็ทุบหัวแตกเลย หางานให้โต้ซังแล้วมั้ยล่ะ” เรียวจิอยากจะหยุมหัวลูกชายแบบไม่ได้พูดเล่น
“เขาน่าสนใจดีครับ ผมเชื่อว่าจะรักเขาในสักวัน เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วง”
“มี้ไม่ได้ห่วงว่าจาฟาร์จะไม่รักเขา ห่วงแต่เขาจะไม่รักลูกมากกว่า”
“โถ่ คนสวยเชื่อมั่นในผมสิ เสน่ห์ของผมใครอยู่ด้วยก็รักทั้งนั้น”
“มั่นหน้ามาลูกชายฉัน” อลิเซียถึงกับกุมขมับ
“ห่วงน้อย ๆ ได้เลยครับ ไม่รักเดี๋ยวผมจีบเอง”
“เอาเถอะ ๆ ขอให้จีบติด ผู้หญิงน่ารัก วางตัวดีแบบยูมิ มี้ไม่อยากให้หลุดจากตำแหน่งสะใภ้เลยจริง ๆ”
“ไม่หลุดแน่นอนครับ”
- ผู้เขียน
