Ep.5 อยู่ที่ไหน?
913 คำ
Ep.5
Where are you now?
“สายหมอก. ..สายหมอก!!” ฉันพยายามจะสะกิดเรียกมันแต่มันก็เหมือนจะลืมตาไม่ขึ้น ตัวสั่นไปหมด ต้นคอและท้องบวมและร้อนจนสัมผัสได้...
นั่นทำให้ฉันรู้แน่ชัดแล้วว่า สายหมอกป่วยและอาการเริ่มทรุดหนัก...
“อย่าเพิ่งเป็นอะไรนะ หมอก!!” ฉันลูบหัวมันเบาๆ ทั้งที่ใจมันหวิวๆ
“พี่จะไปตามคนมาช่วยนะ รอแปปนึงนะหมอกนะ ” ฉันรีบลุกและวิ่งกลับมาที่บ้านทันที
ฉันยืนมองอยู่หน้าห้องพี่คิน และพยายามจะเคาะอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่กล้า
..........นี่ฉันกำลังรบกวนพี่คินตามากเกินไปรึเปล่า.. และเขาก็บอกเองว่าไม่ชอบการตื่นเช้า....
ยังมีอีกเหตุผลหนึ่งที่ฉันไม่กล้าขอความช่วยเหลือจากพี่คิน ก็เพราะ เจ้าสายหมอกไม่ใช่ม้าแข่งของฟาร์ม แต่เป็นเพียงม้าเลี้ยงส่วนตัวของฉันเอง..
ทำไมฉันถึงเหมือนไม่มีทางเลือกอื่นๆ เลยละ
“ฉันไม่ควรรบกวนเขาใช่มั้ย? “ฉันคอยๆ ถอยออกจากประตู ฉันคิดไม่ตกจริงๆ ฉันลนลานจนทำอะไรไม่ถูกเลยละ....ฉันค่อยๆ เดินถอยออกมา...
ผลั่ก!!!และชนเข้ากับอะไรบางอย่าง ที่แข็งแกร่งและอบอุ่นในคราวเดียวกัน...แผ่นอกอันเปลือยเปล่าของพี่คิน....และยังดีที่พี่คินยกแก้วกาแฟขึ้นเหนือศีรษะของฉันทัน ไม่งั้น ฉันคงโดนน้ำร้อนลวกไปแล้วละ
“มาหาฉันหรอ? ” พี่คินถามด้วยเสียงปกติ และหันมามองสบตากับฉัน
“เป็นอะไร แอริน?? ” พี่คินถามพลางจิบกาแฟไป..
ฉันจับที่แขนของพี่คินและส่งสายตาอ้อนวอน
“สายหมอก...ม้าสีขาวของเธอนะหรอ ..” พี่คินตาพูดก่อนจะดื่มกาแฟหมดและวางถ้วยไว้กับขอบบันไดบ้าน
“พี่คินๆ ไปดูสายหมอกให้หน่อยได้มั้ยคะ นะๆๆๆ ช่วยหนูทีๆ ” ฉันถือวิสาสะลากแขนพี่คินให้เดินตามมาอย่างลืมตัว..เพราะตอนนี้ใจของฉันมันมีแต่ความกังวลเรื่องสายหมอก
“นี่ฉันยังไม่ได้ตอบตกลงเลยนะ ” พี่คินก็ยอมเดินตามมาอย่างงงๆ ทั้งที่ท่อนบนยังไม่ได้ใส่เสื้อเลยด้วยซ้ำ
ฉันลากพี่คินตาเดินมาถึงคอกม้าของสายหมอก และตัวอื่นๆ ในคอกเดียวกัน
พี่คินยื่นนิ่งมองตรงไปที่สายหมอกที่นอนอยู่กับพื้นเพียงตัวเดียว
” หมอกๆ พี่พาหมอมาตรวจแล้วนะๆ ” ฉันเขย่าตัวสายหมอกที่ยังคงนอนหายใจอ่อนล้าและหลับตา
“ทำไมไม่ยอมตื่นล่ะ ” ฉันพูดด้วยเสียงสั่นๆ
พี่คินค่อยๆ นั่งลงและจับตามตัวของสายหมอกเบาๆ
เหมือนคุณหมอที่กำลังตรวจคนไข้..
“มันไม่ค่อยกินข้าว เอาแต่นอน และก็ไม่ยอมลุกขึ้นเลยค่ะ ” ฉันพูดและเริ่มมีน้ำใสๆ เอ่อขึ้นมาแทน
“เป็นมากี่วันแล้ว..” พี่คินหันมาถามฉัน
“ประมาณ 3-4วันค่ะ ” ฉันตอบอย่างน้ำตาคลอ
ฉันมัวแต่สนใจอ่านหนังสือจนไม่ได้ดูแลสายหมอกให้ดีเท่าที่ควร....
“หนูมันไม่ดีเอง....” และน้ำตาหยดแรกก็ไหลออกมาอย่างไม่อาจจะกลั้นได้ และฉันก็รีบปาดน้ำตาทันที
“สายหมอกไม่ได้เป็นอะไรหรอกน่าา..” พี่คินพูดขึ้นเสียงอ่อนโยนๆ ...
ฉันหันไปสบตาพี่คินนิ่งๆ
“จริงหรอคะ ...” ฉันมองสายหมอกสลับกับพี่คิน
“...อื้ม..” พี่คินตาพยักหน้าเบาๆ
“เธอไปตั้งใจสอบซะ...ไม่ต้องกังวลเรื่องอื่น.. ส่วนเจ้าสายหมอกของเธอ ..ฉันจะ.....รักษาให้เอง ” พี่คินตาพูดก่อนจะเริ่มลูบไปตามตัวของม้าสีขาวแสนสวยของฉันอย่างถนอม
สอบ...ใช่ ฉันเกือบลืมไปเลยว่าฉันมีสอบครั้งใหญ่ในวันนี้...สอบเข้ามหาลัย...
“ค่ะ..” ฉันมองสายหมอกนิ่งๆ มีพี่คินอยู่แกต้องไม่เป็นอะไร ฉันหันหลังเตรียมจะเดินกลับไปอาบน้ำแต่งตัว
“ตั้งใจสอบด้วยล่ะ!!! ” พี่คินยี้หัวของฉันเบาๆ จากด้านหลัง..
ฉันก็พยักหน้าและรีบเดินออกมาจากคอกม้าทันที
—————-
สตินะแอริน..สติ...
ฉันพยายามทำสมาธิก่อนจะเข้าห้องสอบ..
ฉันเชื่อพี่คินว่า สายหมอกไม่ได้เป็นอะไรหรอก...
มันแค่ป่วยนิดๆ เอง..
ฉันยังคงนั่งท่องตำราเรียน ก่อนเข้าไปสอบ เกือบ 3 ชั่วโมง
........
...
...
เริ่มได้...........
“A b C d E ”
ฉันนั่งอ่านและฝนๆ อยู่แบบนั้น
ดีนะที่เกร็งข้อสอบมาแม่นยำ
ฉันยิ้มทุกครั้งเลยที่ทำได้...
...
..
“ทุกคนวางดินสอลง!!” เสียงอาจารย์คุ้มสอบวิชาสุดท้ายพูดขึ้น...
“อ้าว..แอริน มึงจะรีบไปไหนวะ ” เสียงของชบา เพื่อนสนิทของฉันที่กำลังเก็บกระเป๋าเงยหน้าขึ้นมาถามทันทีที่เห็นฉันวิ่งออกจากห้องอย่างว่องไว
“กลับบ้านก่อนนะ รีบ!!” ฉันตะโกนกลับไป ก่อนจะวิ่งๆ ออกมาหารถมอไซค์รับจ้างเพื่อกลับบ้านทันที
@บ้าน
ฉันยังไม่ทันจะถอดเป้สะพาย ก็วิ่งตรงไปที่คอกม้าเป็นที่แรกเลย ... แต่คนที่เจอไม่ใช่พี่คิน และก็ไม่มีเจ้าสายหมอก..
“บีกัน?? ” ฉันเรียกบีกันที่กำลังล้างคอกม้าที่สายหมอกเคยนอนอยู่...
- ผู้เขียน
