“งั้น....ถ้าพี่คิน..ตาบอดจริงๆ แอรินก็จะยอมเป็นตาดวงใหม่ของพี่คินไปตลอดชีวิตเลย...” ฉันพูดออกไปจากใจจริงไม่ใช่แค่ลมปาก มันเป็นคำมั่นสัญญาจากใจของฉัน
พี่คินตาทิ้งตัวลงนอนโดยไม่พูดหรือตอบอะไรฉันกลับมา..
ฉันจึงค่อยดึงผ้าห่มมาคลุมให้พี่คินเพราะกลัวว่าแอร์ในห้องจะหนาวเกินไป
ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้มานั่งข้างๆ เตียง และเอื้อมมือไปจับมือของพี่คินเอาไว้
“ทำอะไรของเธอ? ” พี่คินพูดทั้งที่เขายังหลับตา
“คะ? ... ” ฉันแอบตกใจอยู่นิดๆ และก็ยังไม่เข้าใจว่าตัวฉันเองกำลังทำอะไร
“คือ....แอรินคิดว่า.. ตอนนี้พี่คินมองไม่เห็น แอรินแค่อยากจะจับมือพี่คินเอาไว้ไง พี่คินจะได้ไม่กลัวเวลาที่มองไม่เห็นอะไร..เพราะหนูอยู่ตรงนี้ ” ฉันบีบมือของพี่คินตาเอาไว้
…
…
“ฉันไม่ได้กลัว ” พี่คินพูดขึ้นก่อนจะมือของฉันออกไปวางบนเตียงแทน
ฉันนั่งข้างๆ พี่คินตลอดเวลา และมักจะเห็นว่าจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้หลับเลย เอาแต่นอนพลิกไปพลิกมา
