หลังจากที่คินตาพ้นขีดอันตราย ทางโรงพยาบาลก็ได้ย้ายตัวมายังห้องพักฟื้น VIP
บรรยากาศในห้องยังคงเงียบสนิท เพราะทั้งฉันและพี่ซีเคยังคงอยู่ในภาวะตกใจ
จนในตอนเช้าคุณหมอและพยาบาลก็เข้ามาตรวจอีกครั้ง..พี่คินพันแผลรอบศีรษะ แต่โชคดีที่แขนและขาไม่ได้รับแรงกระทบมาก เพราะถุงลมนิรภัยช่วยเอาไว้ได้บ้าง
“คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ เพียงแต่ว่า..” คุณหมอที่กำลังยืนตรวจร่างกายพี่คินก็หันมาตบไหล่พี่ซีเคเบาๆ
“ขอบคุณครับ ” พี่ซีเคพูดแทรกขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจฟังอะไร เพราะเขาเอาแต่มองสำรวจร่างกายเพื่อนรักทันที
“ขอบคุณนะคะ ” ฉันเองก็ยกมือไหว้คุณหมอเช่นกัน
“คือหมอแค่กำลังกังวลเรื่อง...” คุณหมอยังไม่ทันจะพูดจบ คนไข้สุดหล่อก็ขยับตัวช้า ๆ มือของเขาค่อยๆ ขยับและเลื่อนมาจับเข้ากับมือของฉันช้า ๆ
ทุกคนในห้องเงียบและมองปฏิกิริยานั้น มีพี่ซีเคที่ยิ้มออกมาทั้งน้ำตาคลอ
“พี่คิน..พี่คินค่ะ? ” ฉันบีบมือตอบพี่คินอย่างด
