SO LONELY แลกรัก

SO LONELY [7] ไม่ซีเรียสใช่ไหม หากจะเริ่มวันนี้ NC

@ตอนเย็น

@คฤหาสน์ไบรอัน

จีด้ายืนถอนหายใจอยู่ตรงหน้าบ้าน จะเรียกว่าคฤหาสน์ก็ย่อมได้ เธอไม่เคยมีความรู้สึกไม่สบายใจแบบนี้มาก่อนเลย หรืออาจเป็นเพราะไม่ได้เตรียมใจมาทำอย่างใดอย่างอื่นนอกจากพาพ่อมารักษา ทั้งที่บอกตัวเองว่าไม่ให้คิดมากแต่มันก็อดไม่ได้

ก่อนมาที่นี่เธอทำการบอกเหตุผลกับท่านไปแล้ว ว่าจะขอไปเป็นอาสาเพื่อทดแทนสิ่งที่พวกเขาช่วยเธอมา พ่อเธอยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ไม่ผิดหวังเลยจริงๆ จีด้าลูกรัก

"หนูขอโทษนะคะ"

แอรด.. คนที่ยืนมองรั้วชะงักไปกับภาพด้านหน้า ประตูรั้วบ้านค่อยๆ เปิดออกทั้งที่ไม่เห็นมีใครมาเปิด ค่อยๆ หันหลังกลับไปดูเพราะได้ยินเสียงของหนักกดทับก้อนหิน ก็เห็นเป็นรถยนต์สวยหรูสีดำเงาคันหนึ่ง แต่เสียงเครื่องยนต์คือเงียบมาก เงียบจนแทบไม่ได้ยิน สาเหตุของรั้วบ้านเปิดก็น่าจะมาจากรถคันนี้นี่เอง

กระจกสีทึบค่อยๆ ลดลง เผยให้เห็นแพทย์หนุ่มในชุดสบายๆ เขาออกเวรมาแล้วหมายจะกลับมาพักผ่อนที่บ้าน ไบรอันยื่นใบหน้าออกนอกรถเพียงนิดก่อนจะเอ่ยถาม

"ทำไมไม่เข้าไปรอในบ้านล่ะ" ไบรอันถามด้วยความสงสัย ก็เขาเป็นคนให้ลูกน้องมาส่งเธอเอง และย้ำว่าให้ถึงในบ้าน แต่ทำไมเธอยังคงยืนอยู่ตรงนี้ หรือมีอะไรผิดพลาดกัน

"เอ่อ.ฉัน.." เธอเป็นคนบอกให้คนรถจอดตรงนี้เอง เหตุผลเพราะเธอยังไม่พร้อม แต่พอลงรถได้ก็ถึงกับย้ำตัวเองอีกรอบ เธอไม่มีสิทธิ์ไม่พร้อมหรอกมาถึงตอนนี้แล้ว

"ขึ้นมาสิ" ไบรอันบอกเสียงทุ้ม นึกโมโหลูกน้องจริงๆ

จีด้าเองก็ค่อยๆ เปิดประตูรถแล้วขึ้นไปนั่งอย่างประหม่า ในมือเธอมีกระเป๋าเสื้อผ้าใบพอดีมือ เธอกะแล้วว่ามาเพียงเก้าวัน และของใช้ที่จำเป็นแค่นั้นที่ติดมือมา

ไบรอันบอกว่าต้องการให้เธออยู่ที่นี่ตลอดเก้าวัน เพื่อความสะดวกต่อการทำเรื่องอย่างว่าของเขา โอเค เธอก็ไม่ติดขัดเพราะไม่ได้รู้สึกกลัวขนาดนั้น

จีด้าจะต้องกลับมานอนค้างที่นี่ในตอนกลางคืน ส่วนตอนเช้านั้นเธอสามารถออกไปเฝ้าพ่อของเธอได้ แต่ต้องกลับมาภายในเวลาที่กำหนด

เขาไม่ห้ามว่าหญิงสาวจะต้องอยู่ที่นี่เพียงอย่างเดียวเพราะรู้ดีว่าเธอมาทำไม แต่นั่นแหละ เขาชอบคนที่ว่าง่ายเข้าใจง่าย เก้าวันเองเธอคงไม่ฝืนคำสั่งของเขาหรอกใช่ไหม

รถหรูเคลื่อนเข้าสู่คฤหาสน์ได้จีด้าถึงกับตาค้าง คนที่ไม่เคยสัมผัสสถานที่แบบนี้มองตาไม่กะพริบ ไล่ตั้งแต่ทางเข้า ต้นไม้ตามถนนหนทางดูสวยทุกระเบียบนิ้ว ไม่แปลกหรอกหากเขาจะกล้าเสนอเงินกับใครเป็นว่าเล่น

"ถึงแล้ว" ไบรอันบอกคนที่กำลังนั่งคิดอะไรอย่างเพลินๆ สายตาเธอมองออกไปนอกหน้าต่าง คนที่ถูกดึงสติถึงกับสะดุ้ง หันไปมองด้านข้าง ใบหน้าหล่อเหลามองเธออยู่

จีด้าเปิดประตูลงไปพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าพอดีมือ อีกฝ่ายพอดับเครื่องยนต์ได้เขาก็เดินมายืนข้างๆ

"ไปกัน" ร่างสูงเดินนำหน้าเข้าสู่สถานที่ที่คุ้นตา พาจีด้าเดินผ่านห้องโถงซึ่งดูหรูหรา มีคนใช้ในชุดเมดของบ้านออกมายืนเรียงรายต้อนรับ ราวกับในละครก็ไม่ปาน สาวน้อยใจเต้นตึกตัก เธอไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลย

ไบรอันเดินผ่านผู้คนเหล่านั้นขึ้นไปยังด้านบนของบ้าน โดยไม่คิดที่จะแนะนำหญิงสาวข้างกายให้ใครรู้จัก จีด้ามาทำอะไรเธอรู้ดี เพราะฉะนั้นเขายังไม่เห็นความสำคัญของเธอต่อบ้านหลังนี้

กุญแจดอกเดียวถูกยื่นมาตรงหน้าทันที พร้อมมือหนาที่ชี้ไปยังประตูห้องๆหนึ่ง สาวน้อยรับมันมาถือเอาไว้ในมือก่อนจะมองหน้าเขาอย่างมีคำถาม

"ห้องนอนคุณอยู่ด้านนั้น" ไบรอันชิ่งตอบ นี่เป็นคำสุภาพที่สุดที่เขาใช้พูดกับเธอก็ว่าได้ เพราะทุกคนเขาจะแทนพวกเธอทั้งหลายว่า เธอ แต่เขาเห็นจีด้าดูเรียบร้อยเกินไปอีกทั้งยังเป็นคนเอเชีย ทั้งที่ไม่ชินแต่เขาก็แปลกใจตัวเองเหมือนกัน

พอคิดว่าจะได้ระบายความใคร่ไปกับร่างบางนี้นั้น เขาก็อยากรีบกลับไปอาบน้ำเสียแล้ว

"คุณคงไม่ซีเรียสใช่ไหม หากผมจะเริ่มวันนี้เลย" เพราะเขาบอกเธอก่อนแล้ว ไม่จับกินที่โรงพยาบาลก็ดีเท่าไหร่

วะ..วันนี้เลยงั้นเหรอ ทั้งที่เธอเพิ่งมาถึงแต่ทำไมเขา.. สาวน้อยใจเต้นตึกตัก ดูเขาเร่งรีบจัง

"คุณเข้าไปอาบน้ำรอผม ไม่ต้องใส่เสื้อผ้านะ ผ้าขนหนูสีขาวอยู่ในตู้ คุณสามารถใช้มันได้เลย" บอกเสร็จแล้วก็ผละตัวออกไปอีกทาง ไม่รู้สิ เหมือนร่างกายมันกระปรี้กระเปร่าแปลกๆ ทั้งที่เพิ่งออกเวร เขากะจะมานอนพักก่อนแล้วค่อยไปจัดการเรื่องอย่างว่า แต่เห็นทีวันนี้ร่างกายของเขาดูจะตื่นตัวนำหน้าไปแล้ว

จีด้าค่อยๆ เดินเข้าไปในห้อง แล้วนำกระเป๋าวางลงที่ปลายเตียง เตียงนอนสีขาวขนาดใหญ่โล่งๆ ไร้ผ้าห่มกับหมอน หรือแม้กระทั่งเฟอร์นิเจอร์ ยกเว้นตู้เสื้อผ้าอันเดียวที่เจอ สาวน้อยเปิดมันออกก่อนจะเห็นเป็นผ้าเช็ดตัววางทับซ้อนเป็นระเบียบหลายผืน ห้องแห่งนี้คงจะถูกออกแบบมาใช้ทำเรื่องอย่างว่าอย่างเดียว คงไม่ใช่เพื่อการหลับนอนจริงๆ

การมาของเธอคืออะไรสาวน้อยย้ำเตือนตัวเองอีกที เธอพ่นลมหายใจออกให้โล่งก่อนจะจัดการถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนเปลือย แล้วหยิบผ้าขนหนูผืนหนึ่งติดมือเข้าไปในห้องน้ำด้วย

คนที่เพิ่งเข้ามาครั้งแรก กวาดสายตามองอย่างตื่นตา สวยหรูดูแพงเลยในห้องนี้ อีกทั้งแชมพูครีมอาบน้ำก็วางเรียงรายกันไป แต่ละขวดล้วนถูกหยิบมาใช้แล้วทั้งนั้น

จีด้าหยิบขวดสีขาวเทลงกับมืออย่างไม่เลือกมาก ก่อนจะพาตัวเองเดินไปอยู่ใต้ฝักบัว เธอจัดการอาบน้ำให้เรียบร้อยและตั้งใจให้มันแล้วเสร็จก่อนที่เขาจะมาถึง เธอใช้เวลาไม่นาน

พอจัดการให้ตัวเองสะอาดได้เท่านั้นล่ะ ขาเรียวรีบก้าวออกจากห้องน้ำมาเลย

กึก! จีด้าชะงักไปกับภาพที่เห็นตรงหน้า เวลาเพียงไม่ถึงยี่สิบนาที คนบนเตียงมารอเธอแล้วอย่างนั้นหรือ ทั้งที่เธอก็เพิ่งรีบอาบเสร็จ แต่ทำไมเขาถึง..

"หึ ไม่ต้องตกใจ มานี่สิจีด้า ผมรอคุณอยู่" ไบรอันนอนแผ่หลาลงไปกับเตียงนอนก่อนจะใช้แขนหนุนหัวแทนหมอน เขาพร้อมแล้วที่จะได้รับบริการ เลือดลมในกายมันสูบฉีดดีจริงๆทั้งที่มองร่างสมส่วนเย้ายวน เลียริมฝีปากตัวเองเล็กน้อย

คนตัวเล็กเธอกำปมผ้าขนหนูตรงหน้าอกแน่นก่อนจะผ่อนลมหายใจออก เดินไปหยุดอยู่ตรงปลายเตียงมองคนที่นอนหลับตา ร่างกายเขามีเพียงผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียว ส่วนด้านบนนั้นว่างเปล่า กล้ามเนื้อหน้าท้องแน่นๆ ของเขาไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนตรงหน้าดูแลตัวเองมาดีเพียงไร

"จีด้า.." เขากำลังรอเธอปฏิบัติอยู่ ทำไมสาวน้อยถึงช้าจังเลย

ร่างเล็กค่อยๆ ย่อตัวลงไปนั่งกับปลายเตียง มองท่อนเอ็นขนาดใหญ่ยักษ์ภายใต้ผ้าขนหนูปกปิดวางพาดเป็นลำ มันกำลังเริ่มขยายใหญ่ทั้งที่ยังไม่ได้ลงมือทำ สาวน้อยกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ เมื่อคิดว่าด้านในมันคงน่ากลัว

เธอวางมือลงบนปมผ้าเช็ดตัวของเขาก่อนจะค่อยๆ แกะมันออก แก่นกายที่นอนพาดอยู่กลับดีดผึ่งตั้งลำจนเธอตกใจ เธอมองมันสลับกับแขนของตัวเอง ไม่ต่างกันเลย

พอคิดว่ามันจะต้องเข้าไปอยู่ในตัวเธอแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าเธอจะมีอาการอย่างไร

"สาม.."

"สอง.."

มือเรียวกำรอบท่อนเอ็นของเขา ก่อนจะสาวขึ้นลงตามที่เธอเคยมีประสบการณ์ นิ้วโป้งคลึงหัวเห็ดสีแดงก่ำบานหนา ก่อนจะมองปฏิกิริยาคนตรงหน้า เขาเริ่มอยู่ไม่นิ่ง

แค่มือเอง ไบรอันบอกตัวเอง แค่เจอมือนิ่มๆ เขาแทบเกร็งหน้าท้องใส่ มันเสียววูบวาบไปหมด ทั้งอยากลืมตาดูแต่เขายังไม่เคยมองใคร แต่ลูกชายของเขามันจะแตกให้ได้ในตอนนี้

"จีด้าขึ้นมา"