Dear.สายลม
ตกลงเธอจะไม่มาบอกจริงๆ น่ะเหรอว่าหายไปไหนตั้งแต่เมื่อคืนก่อนจนตอนนี้ ฉันยังหลับไม่เต็มตื่นเลย เป้นห่วงเธอมาก ๆ ยิ่งรู้เรื่องที่เธอเล่าให้ฟังเมื่อคืนก็ยิ่งห่วง เธอเองก็ดันมาหายไปเฉย ๆ เหมือนกับสายมันตัดไปพอดีอีก รู้สึกไม่สบายใจเลยนี่ตายังคงจ้องดูโทรศัพท์อย่างมีความหวัง ฉันอยากให้เธอโทรมาบอกว่าเธอยังสบายดี ไม่มีอะไรต้องห่วง วันนี้ถึงกำหนดงานมีตของเพจแล้ว ฉันอยากได้กำลังใจจากเธอนะ แต่ฉันรู้ถึงตอนนี้เราจะติดต่อกันไม่ได้ แต่ถ้าได้คุยกับเธอเรืองนี้ เธอก็คงจะบอกว่า สู้ๆ นะ เธอทำได้อยู่แล้ว มั่นใจในตัวเองแบบที่ฉันมั่นใจในตัวเธอเถอะ เพราะงั้น วันนี้ฉันจะตั้งใจให้มันดีที่สุด เอาใจช่วยฉันด้วยนะสายลม ฉันเองก็จะเอาใจช่วยเธอให้ได้มาที่โลกให้ได้นะ อยากเจอเธอมากเลย
การเขียนไดอารี่เป็นทางเดียวจริง ๆ ที่ฉันจะสามารถระบายความทุกข์ และความสุขผ่านตัวอักษรหลอกตัวเองว่ากำลังเล่าให้กับสายลมฟัง แต่อันท
