ยัยตัวแสบ

1382 คำ
Devil gang แก๊งหล่อปีศาจกับยัยนางมารขัดดอก Ep.3 "งื้ออออ หนาววว กึกๆ" เสียงฟันกระทบกันจนสั่นกึกๆเพราะความหนาวจับขั่วหัวใจ เพราะไอ้พวกบ้านี้มันจับฉันแช่ในอ่างอาบน้ำโดยมีน้ำแข็งเต็มอ่าง "คราวหลังจะได้ไม่ร้อนอีก" ลูซิเฟอร์พูดพร้อมกับปรายตามามองฉัน "เชอะ! คิดว่าแค่นี้จะทำอะไรฉันได้เหรอ กึกๆ" ฉันเชิดหน้าตอบอย่างไม่เกรงกลัวชุดคอสเพลย์แสนบางที่เปียกปอนยิ่งทวีเพิ่มความหนาวขึ้นไปอีก "นอนอยู่ในนี้เหละจนกว่าน้ำในอ่างจะอุ่น" "ไอ้พวกปีศาจ" "เพิ่งรู้เหรอ?" ลูซิเฟอร์เลิกคิ้วถาม จนฉันแทบจะกรี๊ดไอ้ความเลวไม่สกสะท้านนั่นมันน่าโมโหนัก คนดีๆที่ไหนเขายอมรับกันน่าตาเฉยแบบนี้ หน้าด้านมากกกก "แค่นี้มันยังน้อยไป ถ้าเกิดบ่อนไฟไหม้ขึ้นมาเธอจะรับผิดชอบยังไง" เลเวียธานนั่งกอดอกถามฉัน "ฉันจะรับผิดชอบด้วยการโทรแจ้งรถดับเพลิง แต่แน่นอนมันจะเป็นหลังจากที่บ่อนของนายไหม้หมดแล้วฮ่าๆ" ฉันหัวเราะอย่างนางร้ายในละครเอาเซ่ ไม่ยอมปล่อยฉันนักฉันก็จะนำหายนะมาให้พวกนายแทน "เธอนี่มัน น่าจะจับไปตัดแขนตัดขาขายตลาดมืดซะจริง" "ดีแต่ขู่ๆอยู่นั่นเหละไอ้หัวขวานเอ้ย!" ฉันแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เลเวียธานที่แทบจะพุ่งมาขย้ำคอฉันถ้าไม่ติดว่าแอสโมดิวส์ห้ามเอาไว้ อะโด่! ไมแน่หนิหว่าเฮอะ! "แช่ให้แข่งตายไปเลยเถอะ" ้เลเวียธานเอ่ยพลางมองฉันอย่างเคืองๆแต่แค่นี้มันไม่ระคายฉันหรอกย่ะ ปัง! เสียงปิดประตูห้องน้ำปิดลงแล้วพร้อมกับพวกเขาที่พากันเดินออกไปข้างนอก "ฮึก ฮื้ออออ ไอ้พวกปีศาจใจร้าย ไอ้ผีห่าซาตาน" ฉันปล่อยหยาดน้ำตาให้ไหลลงมาช้าๆ ไอ้พวกคนไร้หัวใจ ฉันหลับตาลงช้าๆผ่านน้ำเย็นจนร่างกายชามือสั่นระริก คิดถึงพวกเธอจังลูกพีชลูกพลัม พี่คิดถึงพวกเธอ ปังๆ ปังๆ "เปิดประตูนะยัยบ้า!" เสียงเอะอะโวยวายพร้อมกับเสียงทุบประตูอย่างแรงดังจนแสบหูไปหมด "ไม่เปิด!" ฉันตะโกนกลับไป หึ!อยากจะขังฉันไว้นักก็จัดให้เลย "โอ๊ย! เปิดประตูนะโว้ย! จะออกอยู่แล้ว" ฉันคงจะเดาได้ว่าเสียงโวยวายนี้น่าจะเป็นของเลเวียธานแน่ๆ "ให้ขี้แตกอยู่ตรงนั้นเหละฮ่าๆ ยังไงก็ไม่เปิด" "ได้! แล้วเราจะได้เห็นดีกัน" อีกฝ่ายกดเสียงต่ำผ่านประตู อุ๊ย กลัวตายเลยให้ขี้แตกขี้แตนอยู่นั่นเหละ แกร๊ก ตึง! เสียงเปิดประตูออกอย่างแรงพร้อมกับร่างสูงที่ก้าวเข้ามา เลเวียธานมองฉันอย่างเคืองๆก่อนจะรูดซิบกางเกงยีนส์ลงต่อหน้าฉัน "ทำบ้าอะไรของนายน่ะ โรคจิตเหรอ!" ฉันเอามือทั้งสองปิดหน้าเอาไว้แต่ไม่วายแยกนิ้วชี้กับนิ้วกลางออกจากกันทำให้มีช่องว่างมองเห็นคนตรงหน้าได้ "ก็ไม่ยอมเปิดเองนี่หว่า บอกว่าจะออกอยู่แล้ว" "นี่ๆจะมาขี้ต่อหน้าฉันไม่ได้นะ" เลเวียธานขยับเดินเข้ามาใกล้ฉันช้าๆสายตาเจ้าเลห์พร้อมรอยยิ้มของเขามันเริ่มทำให้ฉันถอยหลังหนีอย่างไม่รู้ตัว ตู้ม! ซ่าาาาาา ฉันถอยจนชิดขอบอ่างอาบน้ำแต่เป็นเพราะผีผลักหรือเปล่าอันนี้ไม่แน่ใจ ถึงได้หงายหลังลงอ่างจนน้ำกระเด็ดไปทั่ว โธ่เอ้ย!กว่าเมื่อคืนฉันจะทำให้ชุดแห้งได้นี่ต้องมาเปียกอีกแล้วเหรอ "รู้บ้างไหมว่าชุดเธอมันบาง" เลเวียธานยันมือทั้งสองไว้กับขอบอ่างอีกด้านโน้มลงมาใกล้ฉัน โดยที่ฉันอยู่ตรงกลางระหว่างแขนทั้งสองของเขา ฉันยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเองก่อนจะเงยหน้าคิดว่าจะด่าคนตรงหน้าให้อับอายเสียชาติเกิด แต่กลับถูกสายตาของเลเวียธานที่จ้องมาจนฉันแทบจะกลั้นหายใจ เมื่อใบหน้าของเราสองคนห่างกันแค่ไม่กี่คืบ "นะนาย ไม่ขี้แล้วเหรอ" ฉันหลับหูหลับตาถามออกไปตอนนี้สมองเริ่มสั่งการผิดพลาดกับความคิดของฉันไปซะแล้ว "หึ! งั้นก็ช่วยถอดให้ฉันหน่อยสิ" "หื้ออออ" ฉันตาโตทันทีที่เขาพูด ไม่นะไม่ได้มือฉันจะสัมผัสชายใดไม่ได้นอกจาก จินยองของฉัน "ว่าไง จะได้เสร็จเร็วๆ" "ก็ถอยออกไปสิ แล้วฉันจะช่วย" ฉันบอกร่างสูงตรงหน้าก่อนจะระบายยิ้มหวาน เลเวียธานผละออกไปก่อนจะดึงฉันให้ลุกตามไปด้วย "นายหลับตาก่อนสิ ทำแบบนี้ฉันก็เขินนะ" ฉันยิ้มเขินๆพลางบิดตัวไปมาอย่างอายๆ ส่วนเลเวียธานกระตุกยิ้มมุมปากน้อยๆแล้วหลับตาลงช้าๆ ฉันเลยสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะระบายยิ้มออกมา แล้วใส่สุดแรง พลั๊ก!! "โอ๊ย! ยัยบ้า!" ฉันรวบรวมแรงที่มีใส่ปลายเท้าก่อนจะถีบไปที่ช้างน้อยสุดรักสุดหวงของเลเวียธานก่อนจะวิ่งออกมาจากห้องน้ำ ทิ้งให้เขานอนร้องโอดโอ๊ยใกล้ตายไว้คนเดียว "ฮ่าๆ เสร็จฉันล่ะไอ้หัวขวาน" ฉันวิ่งออกมาจนถึงประตูหน้าแค่เอื้อมเปิดประตูเท่านั้น แต่เพราะพระเจ้าลงโทษหรือสวรรค์กลั่นแกล้งกันแน่ทำให้ลูซิเฟอร์เปิดประตูเข้ามาแทน "จะไปไหน" "อะแฮ่ม! เอ่อมา..." ฉันกวาดสายตาไปรอบๆหาทางเอาตัวรอด "นี่ฉันมาหาไอ้นี่ น้องนายเขาเป็นลมไปในห้องน้ำฉันเลยจะหาไปพัดให้" ฉันว่าพร้อมกับโบกหนังสือนิตยสารเล่มบางไว้ในมือ "ไอ้ธาน?" "ใช่ๆ นายรีบไปดูสิ" ฉันพยักหน้ารัวๆก่อนจะชี้ไปที่ประตูห้องน้ำที่เปิดอ้าออก "เธอต้องมากับฉันด้วย" ลูซิเฟอร์ฉุดข้อมือฉันออกแรงให้เดินตามเขาไป ทันทีที่เข้าไปก็เห็นเลเวียธานนั่งหน้าซีดอยู่ "ยัย!..." "ว้ายยย อย่าพึ่งพูดสูดหายใจลึกๆนะนายเป็นลมไปดื้อๆแบบนี้ฉันตกใจแทบแย่" ฉันสบัดมือออกจากลูซิเฟอร์ก่อนจะรีบวิ่งไปปิดปากเลเวียธานเอาไว้ ก่อนจะแย่งพูดซะยาวเหยียด โดยที่เขาส่งสายตามองแรงใส่ฉัน "หรือนายจะบอกว่าฉันเตะกระปู๊นายดีล่ะ อายเขาตายเลยนะนั้น" ฉันกระซิบเบาๆให้เลเวียธานได้ยิน ก่อนที่ตัวเองจะฉีกยิ้มหวานให้เขาไป "ไอ้ธานตกลงมึงเป็นอะไร" ลูซิเฟอร์ถามเสียงเรียบมองฉันกับเลเวียธานสลับกัน "ไม่เป็นอะไร" เลเวียธานตอบเคืองๆมองฉันราวกับจะคาดโทษ "มองฉันทำไม ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนะ" ฉันตอบลอยหน้าลอยตาแสร้งไม่รู้เรื่องรู้ราว "ระวังไว้เถอะยัยตัวแสบ" "ระวังนกเขาไม่ขันเถอะไอ้หัวขวาน" เลเวียธานกระซิบลอดไรฟัน ฉันก็พยักหน้ายิ้มหวานราวนางงามถูกสวมมงกุฎกระซิบตอบเขาไปจนอีกฝ่ายขบกรามแน่น "ส่วนเธอไปเตรียมตัว ทำงานต่อ" "ตอนนี้เหรอ?" ลูซิเฟอร์ไม่ตอบอะไรเขาเพียงแต่มองฉันนิ่งๆก่อนจะเดินออกไป ฉันเลยต้องเดินตามออกไปด้วย "ไปเปลี่ยนซะ" ลูซิเฟอร์โยนชุดมาให้ฉัน แค่ฉันคลี่ชุดออกมาเท่านั้นเหละแม่อยากจะปาใส่หน้ามันจริงๆเลย "ตลก ฉันไม่ใช่หุ่นเชิดนะ" "หน้าฉันมันขำหรือไง" ลูซิเฟอร์ตอบหน้านิ่ง ฉันเลยต้องจำใจเดินเข้าไปในห้องน้ำอีกรอบโดยที่มีเลเวียธานเดินสวนออกมา ก่อนที่เขาจะใช้นิ้วปาดคอตัวเองมองฉัน "กลัวตายเหละ แบร่!" ฉันแลบลิ้นใส่แล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำปิดประตูอย่างเร็ว จะอยู่รอให้หมอนั่นมาปาดคอฉันเล่นหรือไงยิ่งดูไม่ค่อยเต็มอยู่ด้วย อย่าได้คิดว่าคนอย่างลูกแพร์จะหยุดแค่นี้ ถ้าไม่วอดวายกันทั้งบ่อนฉันไม่ยอมแน่เฮอะๆ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม