ปีศาจทั้ง3

1385 คำ
Devil gang แก๊งหล่อปีศาจกับยัยนางมารขัดดอก Ep.2 ตอนนี้ฉันเข้าใจแจ่มแจ้งแดงแจ๋แล้วว่าไอ้พวกเทพบุตรหน้าหล่อแต่แสนโหดเหี้ยมนั่นคือเจ้าหนี้ของพ่อฉันเอง "ไอ้ธานเอากระเป๋ามาดู" คนที่นั่งอยู่ตรงโซฟาเอ่ยขึ้นมองมาที่กระเป๋าของฉัน ส่วนคนที่ล็อคคอฉันไว้ก็คลายวงแขนออกแย่งกระเป๋าจากมือฉันไปหน้าตาเฉย "เอาคืนมานะ!" ฉันพยายามจะแย่งกระเป๋าคืนแต่หมอนี่กลับโยนกระเป๋าฉันไปให้ร่างสูงที่นั่งอยู่บนโซฟาแทน เขาถือวิสาสะเปิดกระเป๋าของฉันออกดูทุกซอกทุกมุมหน้าตาเฉยก่อนจะลุกขึ้นยืนไปที่ระเบียงแล้วโยนกระเป๋าฉันลงไป "ม่ายยยยย นายทำบ้าอะไร!" ฉันแหกปากร้องอย่างตกใจนี่มันชั้นที่สามสิบนะสามสิบนะโว้ย!จะโยนลงไปแบบนี้ได้ยังไง "เธอไม่จำเป็นต้องใช้" เขาเอ่ยเสียงเรียบหน้านิ่งเอามือกอดอกเอาไว้ แต่ฉันแทบจะพุ่งไปบีบคอเขาให้ตายคามือซะตรงนี้ถ้าไม่ติดว่าใบหน้าหล่อๆนั่นแต่แฝงความน่ากลัวไว้อยู่ "ของที่ฉันเอามามันจำเป็น เสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวของฉัน" "ฉันมีให้เธอแล้ว" ร่างสูงกระดิกนิ้วสั่งการก่อนที่ลูกน้องของเขาจะเดินถือชุดเข้ามา ฉันแทบจะกรี๊ด นี่มันชุดบ้าอะไรวะเนี๊ย! ฉันมองดูชุดคอสเพลย์นักเรียนญี่ปุ่นที่ถือเข้ามาด้วยสายตาตกใจสุดขีด ​ "ล้อเล่นใช่ไหม นี่ชุดบ้าอะไรกัน" "เธอคิดว่ามาที่นี่ทำไม? มาก็ต้องทำงานใช้หนี้ไปสิ" "แล้วจะแต่งตัวแบบนี้ทำไมให้ฉันไปล้างจานก็ได้นะ ขัดส้วมก็ได้แต่ไม่เอาแบบนี้อย่าส่งฉันไปขายให้พวกเสี่ยเลยนะ" ฉันคุกเข่ายกมือไหว้อย่างน่าเวทนา ไม่นะคนสวยๆจิตใจดีราวนางฟ้าอย่างฉันจะต้องเสียเวอร์จิ้นให้พวกตาแก่หัวล้านไม่ได้นะฉันไม่ยอม แต่ถ้าหล่ออาจจะยอมก็ได้นะว่าไป สุดท้ายสิ่งที่ฉันคิดนั้นผิดมหันต์เพราะไอ้พวกนั้นมันดันส่งฉันให้มาเป็นเด็กเสิร์ฟให้บรรดาพวกเล่นการพนันชั้นvip "พวกปีศาจมาแล้ว พวกมึงตายแน่" ฉันหันไปมองตามเสียงของใครคนนึงที่อยู่ไม่ไกลนัก พวกปีศาจงั้นเหรอ "ใครเหรอพวกปีศาจ?" ฉันสะกิดถามคนข้างๆที่ทำงานแบบเดียวกับฉันในตอนนี้เธอหันมามองฉันตาโต นี่ฉันพูดอะไรผิดเหรอ "นี่เธอไม่รู้จักพวกแก๊งปีศาจเหรอไปอยู่ไหนมา" เธอคนนี้มองฉันเหยียดๆเอ่อ..ก็อยู่มาบนโลกตั้งแต่เกิดจนตอนนี้อายุ23แล้วอ่ะนะฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไปอยู่ตรงไหมมาถึงไม่เคยรู้จักพวกเขา "เฮ้อ... ฉันจะบอกให้นะแก๊งปีศาจคือแก๊งที่มีอิทธิพลมากเขาคุมบ่อนพนันมากมายค้าขายสิ่งผิดกฎหมายแต่ก็ไม่มีใครกล้าทำอะไรได้เลย พวกเขาเป็นสามคนพี่น้องคนแรกชื่อลูฟิเฟอร์ คนที่สองแอสโมดิวส์ คนที่สามเลเวียธาน คราวนี้รู้ยังว่าทำไมแก๊งนี้ถึงชื่อแก๊งปีศาจ" เธอชี้ไปยังคนที่ฉันเจอเมื่อตอนนั้นที่เขานั่งอยู่ตรงโซฟาหน้านิ่งๆชื่อลูซิเฟอร์ ส่วนที่ชื่อแอสโมดิวส์คือคนที่ส่งยิ้มมีเสน่ห์ให้ฉันเมื่อตอนนั้นนี่เอง ส่วนคนสุดท้ายคือคนที่มันล็อคคอฉันแถมยังจะสั่งให้ควักลูกตาฉันอีก ฉันนิ่งเงียบสมองกำลังประมวลผลอยู่ว่าเพราะอะไรทำไมถึงเรียกว่าแก๊งปีศาจ "ชื่อ! ชื่อทั้งหมดล้วนมาจากชื่อของปีศาจ" ฉันตาโตพูดอย่างตื่นเต้น คุณพระ! นี่บนโลกนี้มีคนชื่อแบบนี้อยู่จริงๆเหรอเนี๊ยใครสรรหามาตั้งให้กันนะ "ขอบอกว่าชื่อและนิสัยนี่เหมือนกันเลยล่ะแถมหล่อสุดๆ" "แล้วเธอทำงานใช้หนี้มานานหรือยัง" ฉันถามออกไปเพราะงานแบบนี้ต้องทำกี่ปีถึงจะหมดหนี้ได้ "ใช้หนี้อะไรของเธอ?" "อ้าว ไม่ใช่ว่าเธอมาเพื่อทำงานขัดดอกใช้หนี้หรอกหรอ" "บ้า! ฉันมาทำที่นี่เพราะจะได้เห็นหน้าหล่อๆของปีศาจทั้งสามต่างหากล่ะ" เธอยิ้มร่าทำหน้าเคลิบเคลิ้มจนฉันต้องเขยิบห่างออกมาทีละนิดทีละนิด น่าสงสารจังตาบอดตั้งแต่ยังเด็กเห็นขี้เป็นเพรชไปได้ ระหว่างที่ฉันวิ่งเสริฟโต๊ะนู้นไปโต๊ะนี้จนขาสั่นฉันก็เห็นทางสว่างนั่นก็คือ ห้องเก็บอุปกรณ์ฉันแอบจิ๊กไฟแช็คจากโต๊ะที่ฉันเสริฟมาเมื่อกี้ ฉันหันซ้ายหันขวาทางสะดวกก็แอบเปิดประตูเข้าไป โห้..มือตึดตื๋อเลยแฮะ ฉันจุดไฟแช็กเพื่อให้พอเห็นแสงสว่างเล็กๆน้อยๆแต่เอ๊ะ เปรี๊ยะ! เปรี๊ยะ! เสียงประกายไฟดังขึ้นที่ที่ฉันยืนอยู่ กลิ่นไหม้ลอยเข้ามาเตะจมูกไม่ช้าไฟสีแดงฉานก็ลุกขึ้นมาอย่างเร็ว พระเจ้าช่วยกล้อยทอดยายเช้ง! ไฟไหม้เจ้าค่าาาา ไฟไหม้! ฉันพยายามจะถอยหลังออกไปที่ประตูแต่เคราะซ้ำกรรมซัดฉันดันถอยไปชนกันชั้นวางจนมันล้มลงไปขวางประตูเอาไว้ กร๊าส!ฉิบหายแล้วไหมล่ะ แค่กๆ ฉันไอออกมาเพราะเริ่มจะสำลักควันขึ้นมาแล้ว ทำไมไฟมันลามเร็วอย่างนี้นะ โครม! เสียงดังมาจากทางประตูทำให้ฉันใจชื้นขึ้นมาทันทีในที่สุดก็มีเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยฉันแล้วเงาของร่างสูงทำให้ฉันอดยิ้มออกมาไม่ได้พ่อพระของฉัน "ตายยัง" ฉันหุบยิ้มทันทีที่เสียงเรียบเย็นชาของพ่อพระมาโปรดดังขึ้นมาซะก่อน "โทษทีนะ แต่ยังไม่ตาย" ฉันตอบกลับอย่างหมั่นไส้ทำไมทุกอย่างที่คิดและวางแผนไว้ต้องกลับตาลปัตรกันหมดขนาดนี้ "ก็ดี จะยื่นเซ่ออีกนานไหมหรือรอไฟครอกตายซะก่อนค่อยออกมา" ร่างสูงกระชากข้อมือฉันให้ตามเขาออกไปด้วยความทุลักทุเล เพราะสิ่งกีดขวางที่ล้มระเนระนาดกับควันที่พวยพุ่งจนฉันแสบตาไปหมดแล้ว แค่กๆ "ขะ ขอบคุณนะเฮ้ย!นาย" ฉันสูดหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะเอ่ยขอบคุณคนตรงหน้าแต่กลับผงะไปทันทีไหงถึงเป็นลูฟิเฟอร์ ไปได้ "เธอเข้าไปทำอะไรในนั้น" เสียงเข้มเยือกเย็นดูท่าทางน่ากลัวจนฉันต้องถอยหลังหนี พลั๊ก! ฉันที่ถอยหนีจากลูซิเฟอร์ก็ชนเข้ากับแพงอกของใครบางคนจากด้านหลังทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นมองเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาก้มลงมามองฉันเช่นกันสายตาปะทะสายตา "คิดจะลอบวางเพลิงเหรอห๊ะยัยนี่" "แอ่ก! ไอ้บ้าฉันเปล่านะ" เลเวียธานใช้แขนล็อคคอฉันเอาไว้หน้าตาเฉย นี่ไม่คิดจะทนุถนอมกันเลยหรือย่ะ! เอ๊ะอะลากเอ๊ะอะล็อคคออยู่ได้ "ก็เห็นๆอยู่ว่าเธอเข้าไปในห้องนั้นแล้วยังโง่ขังตัวเองไว้ข้างในอีก" "ฉันไม่ได้ทำ ฉันถูกใส่ร้ายนะ!" "หรอ? นี่ไงหลักฐาน" เลเวียธานชี้มาที่ไฟแช็คในมือของฉันทำให้ฉันต้องมองตามนิ้วมือของเขา ฟิ้วววว~ ฉันโยนไฟแช็คจนลอยละลิ่วไปไหนแล้วก็ไม่รู้พร้อมกับแบมือออกทั้งสองข้างพูดหน้าตาย "ไหนอ่ะ ไม่มี๊ตาฝาดป่าว" "หึ! คนปากแข็งจะต้องถูกลงโทษรู้ไหม" ลูซิเฟอร์เอ่ยเสียงเย็นสายตาคมเฉียบดูเยือกเย็นของเขาทำให้ฉันกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ไม่นะชีวิตน้อยๆของฉันจะมาถูกแส้ฟาดหักแขนหักขาไม่ได้นะ ไอ้พวกผีห่าซาตานเอ๊ย! อย่าให้ฉันรอดไปได้นะคอยดู ฉันจะหนีไม่ให้พวกนายตั้งตัวได้เลยทีเดียวเฮอะ!
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม