จ้าวเล่อซีในวัยสิบสองปี มองแม่ทัพถานปิงผู้เป็นตาด้วยสายตาที่ยากคาดเดาความนัย ใบหน้าซึ่งสวมหน้ากากปกปิดไว้บ่งบอกไม่ได้ว่าเขายิ้มอยู่ หรือกำลังมีอารมณ์เคียดแค้น
“หากไม่ฆ่าเขา เจ้าคงไม่อาจขึ้นเป็นใหญ่นั่งบัลลังก์แคว้นชิง อย่าลืมว่าเทียนฉางกำลังจะมีราชโองการแต่งตั้งมู่จิ้นเป็นรัชทายาทแทนเจ้าคนอย่างมันอาจโง่เขลา แต่เกากงกงและเหออี้คือผู้ชักใยอยู่เบื้องหลัง”
เด็กชายอึดอัดในใจเหลือล้น ก่อนทำมือเพื่อสื่อสารกับท่านตา
‘แล้วเขาต้องตายเท่านั้นหรือ ข้าถึงจะนั่งบนบัลลังก์มังกรเหมือนบิดา มู่จิ้นไม่ใช่ญาติของข้าหรือ ข้าควรมีเขาเป็นเพื่อน’
ถานปิงเก็บความฉุนเฉียวแทบไม่มิด หลานชายคนนี้จิตใจเมตตาเหมือนบิดาของมัน อยากเป็นจักรพรรดิที่มีผู้คนกราบไหว้เยี่ยงนั้น โลกนี้ไม่มีที่ว่างสำหรับคนเช่นนั้นหรอก มังกรควรมีไว้ให้คนยำเกรงและหวาดกลัว!
“ซีเอ๋อร์ โลกนี้มีแต่คนแข็งแกร่งเท่านั้นถึงจะอยู่รอด ตาแก่มากแล้ว บร
