@ ฮ่องกง
ผมลงจากเครื่องเดินมาพบลูกน้องยืนรอรับอยู่ด้านนอก ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เห็นแชตหวายแต่ยังไม่ทันได้เปิดอ่านลูกน้องผมก็เดินเข้ามารายงาน
โซ: นายครับ พรุ่งนี้เช้าแขกคนสำคัญจะมานายต้องมาต้อนรับด้วยตัวเองนะครับ
ผม: อือกี่โมง //ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆเพราะอยู่ที่นี่สิ่งที่ผมต้องรับภาระหนักที่สุดคือการสวมหัวโขนไว้
โซ: 3โมงเช้าครับ ว่าแต่นายไม่เอานายหญิงมาด้วยเหรอครับ
ผม: ไว้รอบหน้า. //ผมหลับตาใช้สมาธิก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาดู
"ย่าโอเวียร์เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย หนูต้องพาลูกไปเยี่ยมนะคะ ครั้งสุดท้ายคงไม่ได้ไปอีก คนของพี่ก็ไปด้วย ไม่ต้องห่วงนะคะตั้งใจทำงาน หนูรักพี่นะ"
ผม: ครับ พี่ก็รักหนู ถึงโรงแรมพี่โทรหา
จบการสนทนา
โซ: นายไม่อยากกลับไปที่บ้านหรือครับ
ผม: จะไปทำไม ไม่มีใครอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ//ลุงก็เสีย ปิงก็เสีย หลินก็ไปอยู่อเมริกาแล้ว
โซ: แล้วถ้านายหญิงมาด้วย พักโรงแรม
