ก๊อก ก๊อก
"อีกห้านาทีคุณหมอจะเข้าตรวจนะคะ"
"ค่ะ" ตอบรับพยาบาลที่เดินเข้ามาบอกถึงห้อง ตอนนี้เป็นเวลาเก้าโมงเช้า ปืนทานข้าวและกินยาไปเมื่อชั่วโมงก่อน น้าปริมที่รู้ว่าลูกชายฟื้นก็รีบมาดูอาการทันที ท่านร้องไห้ด้วยความดีใจที่เห็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนปลอดภัย ส่วนน้าปราณทำเพียงเข้าสวมกอดพลางลูบหลังขึ้นลงเบาๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็พอดูออกว่าท่านเองก็โล่งใจไม่น้อยที่เห็นเขาปลอดภัย ท่านฝากฉันดูแลปืนเพราะต้องไปที่สถานีตำรวจเรื่องคดีความ หลังจากคุณน้าทั้งสองออกจากห้องไปครามก็แวะเอาเสื้อผ้ามาให้พร้อมกับกระเช้าเยี่ยม เขาอยู่คุยด้วยไม่นานก่อนขอตัวไปทำงาน คนตัวสูงบอกว่าจะมาเยี่ยมอีกทีหลังเลิกงานพร้อมกับคุณพ่อ
"ป้อนหน่อยสิครับ" ยื่นแอปเปิลใส่ปากคนป่วย เจ้าตัวเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างอารมณ์ดี จนฉันอดค่อนขอดไม่ได้
"อารมณ์ดีเชียวนะ"
"ปืนชอบที่พี่รินตามใจ" ส่ายหน้าน้อยๆ ให้กับเด็กในร่างผู้ใหญ่ตัวโต แต่ถึงอย่างนั้นก็ยัง
