ตอนนี้ปืนย้ายกลับมารักษาตัวที่คอนโดแล้วหลังจากที่อยู่โรงพยาบาลนานเกือบเดือน แขนขาถูกถอดเฝือก ส่วนกระดูกซี่โครงที่ร้าวก็ค่อยๆ ดีขึ้นเรื่อย ๆ ตามลำดับ
"ไปทำงานก่อนนะ" เอ่ยบอกคนที่ยังนอนคลุมโปง ร่างสูงค่อยๆ มุดตัวออกจากผ้าห่มผืนหนา ใช้มือขยี้ตาราวกับเด็กสาวขวบ ผมก็ชี้โด่เด่ไม่เป็นทรง ก่อนที่เขาจะมองมาที่ฉันด้วยตาปรือๆ
"แต่วันนี้วันเสาร์"
"มีงานนอกสถานที่ เมื่อคืนก็บอกไปแล้วไง"
"ไม่ไปไม่ได้หรอครับ ออกจากโรงพยาบาลทั้งทีพี่รินก็จะทิ้งปืนให้อยู่คนเดียวอีกแล้ว"
"เป็นเด็กรึไงถึงชอบงอแง" เดินเข้าไปนั่งข้างคนตัวสูง ใช้มือสางผมดกดำให้อย่างเบามือ ปืนสวมกอดกันทันที เขาสูดดมไปตามซอกคอบ้างก็กดจูบลงมาจนฉันขนกายลุกซู่ไปทั่วทั้งตัว
"ตัวพี่รินหอมจัง" จากซอกคอก็ค่อยๆ เลื่อนลงมายังเนินอกที่โผล่พ้นเสื้อเชิ้ต คราวนี้ไม่ใช่แค่จูบแต่เขากำลังดูดดึงซึ่งคาดว่าไม่นานผิวเนื้อตรงนั้นคงแดงช้ำอย่างไม่ต้องสงสัย
"พอ
