เอิงเอยนอนสำลักน้ำที่พุ่งออกมาจากการกดปั๊มหัวใจจนหน้าดำหน้าแดง เธอสูดอากาศหนักๆ หายใจเข้าออกอยู่หลายครั้ง เฟยต้านรีบคว้าคนที่ฟื้นสูดอากาศหายใจอยู่ตรงหน้าเข้ามากอดจนจมอก ดวงตาคมขลับแดงก่ำอย่างไม่รู้ตัว ใจที่เคยกระตุกวูบเมื่อเห็นอีกคนแน่นิ่งกลับมาเต้นถี่อีกครั้ง เมื่อตั้งสติได้เอิงเอยรีบร้องไห้โฮด้วยความตกใจเสียขวัญ "ฮึก~ฮื่อ~" อ้อมกอดของเฟยต้านไม่อบอุ่นหัวใจเหมือนที่ผ่านมา เธอมองหาย๊งกับลีเอ่ยปากร้องหาด้วยเสียงที่แผ่วจนแทบไม่ได้ยิน "พี่ย๊งพี่ลีหนูเอยอยากกลับห้อง ฮึก ช่วยหนูเอยหน่อยได้ไหมคะ"เอิงเอยไม่สนใจคนตรงหน้าเธอเฉยชาอย่างไม่กลัว "ถ้าใครเข้ามาเจอดีแน่"เฟยต้านมองหน้าเด็กสาวประกาศกร้าวโดยที่จ้องหน้าคนที่ไม่เกรงกลัวเค้าอยู่แบบนั้น เค้าดึงเธอให้ลุกขึ้นอย่างไม่ออมแรง จับเธอเหวี่ยงยัดเข้าไปในห้องเล็กที่เอาไว้เก็บของ โดยมีเสื่อผืนบางที่เอาไว้หลับนอนและผ้าห่มผืนเล็กที่เอาไว้คลุมกาย เฟย