ตอนที่1 ดอกเบี้ยมีชีวิต
1127 คำ
ฮ่องกง
"นายครับไอ้คฑาวุฒมันบอกเอาของมาใช้หนี้ขัดดอกครับ"
"ให้มันเข้ามา"
เฟยต้านอยู่ในห้องทำงานส่วนตัวขนาดใหญ่ที่มาเก๊า เค้าใช้สายตาสำรวจจอขนาดยักษ์ตรงหน้า ชายหนุ่มผู้มีบุคลิกมาดขรึมรู้สึกถึงความผิดปกติของโต๊ะพนันด้านหน้า คิ้วหนากระตุกขึ้นเล็กน้อยเมื่อกำลังโดนกระตุกหนวดเข้าให้
"มึงไปเอาตัวไอ้ชาติชั่วสองคนนั้นมาให้กู ริอยากจะเล่นแต่เสือกเล่นไม่ซื่อแล้วเอาพวกมันไปขังไว้ที่ห้องใต้ดิน เสร็จธุระจากนี้กูจะไปจัดการมันด้วยมือของกูเอง" แน่นอนทุกคนที่เข้ามาเสี่ยงโชคที่คาสิโนทุกคนต่างรู้ดี ถ้าหากใครที่เล่นตุกติกและคิดไม่ซื่อหรือแม้แต่โกงเฟยต้านไปแม้แต่บาทเดียวจุดจบของพวกมันคือความตาย
แกร๊ก!!
"มาแล้วครับนาย"
เสียงลูกน้องคนสนิทกล่าวให้ผู้เป็นนายได้รับทราบ ว่าตอนนี้ไอ้คนที่ถูกผีพนันเข้าสิ่งมายืนอยู่กลางห้องตามที่มันร้องขออยากพบผู้เป็นนายใหญ่ของพวกเค้า พยัคฆ์ที่อัดสูบควันบุรีสีหม่นเข้าปอดอย่างใจเย็นเยื้องย่างก้าวถอยหลังหันมาเผชิญหน้ากับไอ้คนขี้โกงด้วยความเกลียดชัง ในเวลานี้เค้าแทบอยากจะสับมันเป็นชิ้นๆที่กล้าสามารถอาจหาญมาลูบเหลี่ยมคมเจ้าพ่อมาเก๊าอย่างเค้าได้
"กูให้เวลามึง 10 นาทีเอาหนี้และดอกเบี้ยที่มึงนำมาเอามาวางตรงหน้ากูเดี๋ยวนี้ แต่ถ้าวันนี้มึงเล่นตุกติกกูสาบานได้เลยว่ามึงจะได้ไปวิ่งเล่นในนรกด้วยปืนกระบอกนี้อย่างแน่นอน
" อ๊ะ~อร้าย"
ตุ๊บ!!
ร่างบางผิวขาวใบหน้าออกแนวลูกครึ่งไทยกรอบหน้ารูปไข่ ถูกเหวี่ยงลงพื้นด้วยความแรงของคนเป็นพ่อเลี้ยงที่พาเธอมาใช้หนี้ขัดดอก เด็กสาววัยสิบเจ็ดปีในชุดนักเรียนรัฐบาลของฮ่องกงที่ยังไม่รู้ชะตากรรมของตัวเองว่ากำลังโดนหลอกให้มาใช้หนี้ที่ตัวพ่อเลี้ยงของเธอเป็นคนสร้างขึ้นมาเมื่อหลายอาทิตย์ก่อน
" คุณพ่อพาหนูเอยมาที่นี่ทำไมคะ?หนูเอยอยากกลับบ้าน"
เด็กสาวที่นั่งก้นแช่แหมะกองอยู่ที่พื้นใช้สายตากลมโตสำรวจไปรอบๆตัวด้วยความกลัว เธอไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนแต่ทำไมมันดูน่ากลัวจนตัวเธอรู้สึกขยาด แอร์เย็นๆที่ตกลงมากระทบผิวบางทำให้เธอรู้สึกเหน็บหนาวจนถึงขั่วหัวใจ ในยามนี้เธออยากกลับบ้านอยากกลับไปอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่เธอรู้สึกปลอดภัย
"นะ…นี่ครับลูกสาวของผม ผมนำมาใช้หนี้ขัดดอกแทนตัวเงินคุณเฟยต้านพอจะรับดอกเบี้ยมีชีวิตนี้ไปได้ไหมครับ"
คฑาวุฒที่มีร่างกายซูบผอมดวงตาโปนโตผลจากการเล่นการพนันโดยไม่ได้พักผ่อน เค้าทั้งเล่นการพนัน ดื่มเหล้า สูบบุหรี่ ทุกสิ่งที่เป็นอบายมุขคฑาวุธชอบมันทุกอย่างและพร้อมที่จะเทหมดหน้าตักเพื่อความสุขของตัวเค้าเอง คฑาวุฒเอ่ยถามด้วยแววตาที่มีความหวัง
" กูมะ…"
พยัคฆ์พ้นควันบุหรี่ที่มีสารนิโคตินลอยฟุ้งอยู่เต็มอากาศภายในห้อง มือที่คีบบุหรี่กำลังปาบุหรี่ใส่คฑาวุฒด้วยอารมณ์โกรธปากหยักที่เย็นชืดกำลังเอ่ยปฏิเสธด้วยความฉุนเฉียว แต่ทุกสิ่งทุกอย่างกลับต้องชะงักลงเมื่อเอิงเอยเอี้ยวตัวหันหน้ามาพบสบตากับเฟยต้านด้วยความบังเอิญ
บุหรี่ที่คีบอยู่ในมือมันน่าจะตกลงไปกองอยู่ที่พื้นตรงหน้าคฑาวุธด้วยซ้ำ แต่มันกลับร่วงลงพื้นพรมราคาแพงข้างๆเฟยต้านด้วยความตะลึง แน่นอนเด็กสาวตรงหน้าที่ชื่อเอิงเอยคนที่คฑาวุฒนำมาให้เฟยต้านในวันนี้ เค้ารู้สึกพิเศษถูกตาต้องใจจนไม่ยอมเอ่ยปากปฏิเสธดอกเบี้ยในครั้งนี้
"ไอ้ย๊งมึงพามันไปทำสัญญาแล้วให้เงินไปก้อนนึงทุกสิ่งทุกอย่างในตัวของเด็กผู้หญิงคนนี้สิทธิ์ขาดอยู่ที่กู ส่วนมึงไอ้คฑาวุธมึงไม่มีสิทธิ์ใดๆกับดอกเบี้ยที่มึงนำมาให้กูในวันนี้อีกต่อไป ทุกสิ่งทุกอย่างถูกตัดขาดตั้งแต่วินาทีนี้"เฟยต้านประกาศเกล้าให้ทุกคนภายในห้องได้รับรู้
คฑาวุฒยกยิ้มอย่างถูกอกถูกใจหนี้สินดอกเบี้ยทั้งหมดในวันนี้หมดลงแถมยังได้เงินก้อนโตกลับไปเล่นการพนันได้อย่างสมใจอีก เค้าไม่คิดเลยว่าทุกสิ่งทุกอย่างจะง่ายดายขนาดนี้ถ้ารู้แบบนี้เค้าคงจับยัยเด็กนอกคอกเอามาขัดดอกตั้งนานสะก็ดี
"ฮึก คุณพ่อค่ะอย่าทิ้งหนูเอย ฮึก หนูเอยกลัว"
เอิงเอยสะอื้นไห้คลานเข่าเข้าไปกอดขาผู้เป็นพ่อที่กำลังจะก้าวขาพ้นขอบประตู เธอแนบหน้าน้อยที่เปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำตาลงที่ขาแกร่งโดยมีกางเกงสแล็คทับสวมอีกชั้น คฑาวุฒสะบัดขาออกด้วยความแรงอย่างไร้เยื่อใยเพื่อให้พ้นจากการเกาะกุมของเด็กสาว
" อยู่ที่นี่เพราะฉันยกแกให้เจ้าของเงินเค้าไปแล้ว ถ้าไม่อยากให้ฉันเดือดร้อนก็ถือสะว่านี่เป็นการตอบแทนบุญคุณที่ฉันเลี้ยงแกมาเอิงเอย
เอิงเอยทรงตัวลุกขึ้นจากพื้นพรมยันตัวตั้งท่าจะวิ่งตามผู้เป็นพ่อออกไปจากตัวห้องที่เธอไม่เคยคิดอยากจะเข้ามาตั้งแต่แรก แต่แล้วขาเล็กต้องยื่นก้าวค้างกลางอากาศเมื่อตัวเธอโดนล็อกจากด้านหลังจนเท้าลอยเหนือพื้นพรม
อ๊ะ!!
"ฮึก~ ปล่อยหนูเอยนะไอ้คนแก่ตัณหากลับ ไอ้คนบ้ากาม ไอ้หื่น…"
อุ๊บ!!
ร่างบางที่ดีดดิ้นปากอิ่มที่เอ่ยอย่างร้ายกาจทำให้เธอถูกลงโทษอย่างป่าเถื่อนด้วยลิ้นร้ายที่เคลือบไปด้วยกลิ่นฉุนของบุหรี่ กำปั้นหนักทุบลงที่อกกว้างอย่างชิงชังในยามนี้ลิ้นน้อยถูกไล่ต้อนด้วยความหยาบคาย เฟยต้านจาบจ้วงกระทำอย่างอุกอาจเพียงแค่คิดอยากจะสั่งสอนเด็กสาวตรงหน้าที่กล้าปรามาสเค้าอย่างถือดี
เอิงเอยหมดฤทธิ์ต่อต้านเธอยืนตัวชาน้ำตาไหลพร่าวด้วยความกลัว กำปั้นเล็กที่เคยส่งทุบอกแกร่งเปลี่ยนกลับกำตัวเสื้อของเฟยต้านด้วยอาการสั่นเทา แรงจูบที่ไม่อ่อนหวานมีแต่ความกระด้างที่เด็กสาวได้สัมผัสกลิ่นคาวเลือดที่โอบโชยทำให้เอิงเอยแทบอ้วก
"จืดชืดเหมือนซากอ้อย"
- ผู้เขียน
