เยื่อพรหมจรรย์ NC++

1526 คำ

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊งงงงงงงง....กริ๊ง กริ๊ง กริ๊งงงงงงงง...กริ๊ง กริ๊ง กริ๊งงงงงงงง “เปิดสิ!! ถ้าไม่เปิดนะ ฉันจะพังเข้าไปให้ดู!” พอมาถึง เดียร์น่าก็ตรงมาที่ห้องของเมฆาทันทีเมื่อเขากล้าทิ้งเธอไว้ที่งานคนเดียวได้ยังไง เธอกดกริ่งหน้าห้องอย่างไม่เกรงใจเจ้าของห้องเลยสักนิด กริ๊ง กริ๊ง กริ๊งงงงงงงง...กริ๊ง กริ๊ง กริ๊งงงงงงงง...กริ๊ง กริ๊ง กริ๊งงงงงงงง ผลั๊วะ! “เล่นอะไรของคุณ!” เมฆาเปิดประตูออกมาต่อว่าเมื่อเขากำลังจะอาบน้ำแต่เธอกดกริ่งรัวจนเขาต้องรีบเดินออกมา “ทำไมคุณต้องทิ้งฉันไว้คนเดียว!! รู้ไหมกว่าฉันจะกล้าออกไปเจอผู้คนต้องใช้เวลานานขนาดไหน แต่คุณกลับทิ้งฉันไว้ที่นั่น ฮึก...คนบ้า รู้ไหมฉันกลัวขนาดไหน ฮื่อๆๆๆ นิสัยไม่ดี ฮื่อๆๆๆ” เดียร์น่าบอกขึ้นพร้อมกับปล่อยน้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ออกมา เมื่อเธอโกรธเขาเหลือเกินที่ทิ้งเธอเอาไว้ในงานคนเดียวแบบนั้น เพราะถ้าเธอเกิดพลาดเดินออกมาเจอนักข่าวเธอคงถ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม