ตอนที่ 5
1054 คำ
4 ปีผ่านไป ฤทธิ์ธาสอบเข้ามหาวิทยาลัย คณะวิศวกรรมศาสตร์ เพื่อจะมาช่วยสานต่อกิจการรับเหมาก่อสร้างของครอบครัว ทำให้ฤทธิ์ธาขอย้ายออกไปอยู่คอนโด ซึ่งใกล้กับมหาวิทยาลัยแทน ธีรมาและวิรดาอยู่เกรด 10 ส่วนนิรนาอยู่เกรด 8 โดยในทุก ๆ วันธีรมา วิรดา นิรนาก็ยังเดินทางไปโรงเรียนพร้อมกัน
"คิดถึงพี่ธามเนอะ ย้ายไปอยู่คอนโดแล้ว เราเหลือกันแค่ 3 คนแล้ว" นิรนาเริ่มประโยคสนทนาแรกบนรถ ในวันเปิดเทอมวันแรก พร้อมกับเอาศอกสะกิดพี่สาวที่นั่งข้าง ๆ
"อืม แต่พี่ธามบอกว่าจะพยายามกลับบ้านทุกอาทิตย์นะ ถ้าไม่ติดงานที่มหาลัย" วิรดาตอบน้องสาว ตามที่ได้คุยกันไว้กับฤทธิ์ธา
Line : P’ Time
Time : พรุ่งนี้พี่จะย้ายเข้าไปจัดของที่คอนโดแล้วนะ
Vida : ด้าคงคิดถึงพี่ธามน่าดูเลย แล้วเราจะได้เจอกันบ้างไหมคะ
Time : พี่ก็คิดถึงด้าเหมือนกัน แต่พี่จะพยายามกลับบ้านทุกอาทิตย์นะ ถ้าไม่ติดงานมหาลัย
Vida : พี่ธามต้องโทรหาด้าทุกคืนด้วยนะคะ คิดแล้วใจหาย จากที่เราเจอกันทุกวัน
Time : ครับผม อย่าเศร้าไปเลย พี่มีเวลาว่าง จะแวะไปหาด้าบ่อย ๆ นะ
Vida : พี่ธามพูดจริง ๆ ไม่โกหกให้ด้าดีใจเก้อนะคะ
ความสัมพันธ์ของฤทธิ์ธาและวิรดาเป็นไปได้ด้วยดี แม้กระทั่งคำแทนชื่อตัวเองที่ปกติวิรดา จะแทนชื่อตัวเองว่า 'ด้า' เฉพาะกับคนในครอบครัวเท่านั้น แต่กับฤทธิ์ธา เธอก็แทนชื่อตัวเองว่า ด้า ด้วยเช่นกัน เมื่อคุยด้วยกัน 2 คน แต่ธีรมาไม่ทันได้สังเกตุถึงความสัมพันธ์ของทั้งคู่ เพราะทั้งสองปกติเป็นคนไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว และยิ่งเวลานี้ฤทธิ์ธาย้ายออกไปอยู่คอนโด จึงไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ของทั้งสอง เว้นแต่นิรนาที่รู้เรื่องราวของพี่สาวดี เพราะมีการพูดคุยปรึกษากันตลอด
Video Call : Time
Time : พี่ถึงคอนโดแล้วครับ ด้าทำอะไรอยู่
Vida : ด้ากำลังอ่านหนังสืออยู่ค่ะ โห! จะสี่ทุ่มแล้วพี่ธามยังไม่อาบน้ำอีกหรอคะ
Time : พี่เพิ่งมาถึง วันนี้เลิกดึกมาก คิดถึงด้า อยากเห็นหน้า เลยโทรหาก่อน
Vida : เลิกดึกเลย เหนื่อยไหมคะ
Time : ได้เห็นหน้าด้าก็หายเหนื่อยแล้วครับ อาทิตย์หน้าจะมีประกวดเดือนคณะแล้ว พี่ต้องอยู่ซ้อม
Vida : แล้วด้าจะมีแฟนเป็นเดือนคณะไหมน๊า...
Time : ของมันแน่อยู่แล้ว ยังไงด้าก็เป็นแฟนเดือนคณะ
Vida : หูย มั่นใจเหลือเกินนะคะ ใครว่าพี่ธามเป็นผู้ชายไร้อารมณ์กันเนี่ย
Time : ก็เป็นกับด้าคนเดียวนี่แหละ
Vida : เค้าเขินแล้วน๊า
Time : ยิ้มจนตาจะปิดแล้ว หน้าแดงเลยนะ แฟนพี่น่ารักจริงๆ เลิกเขินได้แล้ว พี่จะไปอาบน้ำเข้านอนแล้ว ด้าก็นอนได้แล้วนะคะ
Vida : ค่ะ บายค่ะพี่ธาม
Time : บาย ฝันดีครับ
……………………………………………..
"พี่ด้าคะ พี่ด้าอยากเรียนคณะอะไรคะ"
"พี่ว่าจะเรียนออกแบบอัญมณีและเครื่องประดับนะ จะได้มาช่วยคุณพ่อคุณแม่ พี่ก็ว่าจะเริ่มหาที่เรียนพิเศษแล้ว"
"นินึกว่าพี่ด้าจะเรียนเหมือนพี่ธามซะอีก"
"พี่ไม่ได้เรียนเก่งขนาดนั้น เรียนไม่ไหวหรอก แล้วก็ไม่ชอบด้วย ไม่ใช่ทางของพี่เลย อีกอย่างพี่เข้าไปปี 1 พี่ธามก็ปี 4 เหลือเรียนอีกแค่เทอมเดียว แล้วก็ไปฝึกงาน ยังไงก็ไม่ค่อยได้เจอกันที่มหาลัยอยู่แล้ว"
"แหน่ ๆ ๆ แปลว่าเจอกันข้างนอกได้งั้นสิ"
"ไม่ต้องมาแซวพี่เลยนะ"
"แล้วนิเคยคิดไว้บ้างยัง ว่าชอบทางไหน หรือรอใกล้ก่อน"
"นิลองดูพี่ธีมก่อน ยังไม่ได้ชอบอะไรเป็นพิเศษ จุดมุ่งหมายตอนนี้ก็มีแต่พี่ธีม ฮึ๋ย.." บอกพี่สาวออกไป ตัวเองก็เขินจนตัวจะบิดแล้ว
"แซวตัวเองก็เป็นเนอะ แล้วเมื่อไหร่นิจะเลิกทะเลาะกับธีมเขาซะที ทำยังงี้ใครจะไปรู้ว่านิชอบเขาล่ะ"
"ก็พี่ธีมชอบชวนน้องทะเลาะนี่"
"ใช่หรอ พอกันทั้งคู่แหละ"
"อืม พี่ธีมเขาไม่ชอบผู้หญิงแบบนิอ่ะ เขาชอบผู้หญิงเรียบร้อย น่ารักแบบพี่ด้า" พูดแล้วนิรนาก็รู้สึกเศร้าใจ เมื่อนึกถึงเรื่องที่เคยถามธีรมา
นิรนา : พี่ธีม นินาถามจริงเหอะ พี่ชอบผู้หญิงแบบไหนหรอ ไม่เคยเห็นพี่จีบใครเลย
ธีรมา : แล้วมายุ่งอะไรกับพี่เนี่ย ยัยเด็กแก่แดด
นิรนา : แก่แดดอะไร นินาอายุน้อยกว่าพี่แค่ 2 ปีเอง บอกหน่อยไม่ได้หรอ
ธีรมา : โอ๊ย ห่างไกลจากเธอเยอะเลย พี่ชอบผู้หญิงเรียบร้อย น่ารัก น่าทะนุถนอมแบบวีด้าอ่ะ
นิรนา : อย่าบอกนะว่าพี่ธีมชอบพี่วีด้า
ธีรมา : ถ้าใช่แล้วจะทำไม ยัยเปี๊ยก
นิรนา : นินาไม่เปี๊ยกแล้วนะ ตอนนี้จะสูงเท่าพี่วีด้าอยู่แล้วนะ
"คิดอะไรอยู่ ไม่ต้องเศร้าหรอก โอ๋ เอ๋ น้องของพี่ ยังไงน้องก็มีพี่ มีคุณพ่อคุณแม่ ที่รักและอยู่ข้างน้องตลอดไปนะ คนเก่งของพี่"
วิรดาปลอบใจน้องสาว วิรดารู้ว่าน้องสาวชอบธีรมามาตั้งแต่เจอกันครั้งแรก และก็รู้ด้วยว่าธีรมารู้สึกอย่างไรกับตน ซึ่งวิรดาก็แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าไม่ได้คิดอะไรกับธีรมาเกินกว่าเพื่อน และแม้วิรดาจะไม่อยากให้น้องสาวของตัวเองต้องเปลี่ยนแปลงความเป็นตัวเองเพื่อใคร เพราะเธอเชื่อว่าน้องสาวของตัวเองมีคุณค่ามาก ผู้ชายที่ได้น้องไปจะเป็นผู้ชายที่โชคดีที่สุด แต่เธอก็ไม่อยากให้น้องต้องผิดหวัง เศร้า เสียใจเช่นกัน
"ค่ะ ถึงวันนี้พี่ธีมจะยังไม่รู้สึกอะไรกับนิ นิก็จะพยายามต่อไปค่ะ นิรักพี่ธีมมาตั้งกี่ปี จะให้เลิกรักง่าย ๆ มันก็คงไม่ได้" หญิงสาวพูดไปยิ้มไป ทำนัยน์ตาเคลิ้มชวนฝัน ขัดกับภายในใจที่มันรู้สึกโหวง ๆ
- ผู้เขียน
