ตอนที่ 7
780 คำ
วันนี้เป็นวันเลี้ยงส่งฤทธิ์ธาที่มีกำหนดเดินทางไปเรียนต่อในวันพรุ่งนี้ ซึ่งเป็นการจัดภายใน โดยมีเพียงคนในครอบครัวกุลพิทักษ์โรจน์ และรัตนอมรวรรณเท่านั้น
"พรุ่งนี้ก็เดินทางแล้ว น้าขอให้ธามประสบความสำเร็จในการเรียนอย่างที่ตั้งใจ และรีบกลับมาช่วยพ่อดูแลกิจการต่อนะ" คุณศรีฟ้ามารดาของ 2 สาวเอ่ยอวยพรให้กับชายหนุ่ม
"จริง ๆ แล้วธามเขามาบอกว่าอยากจะขอหมั้นหนูวีด้าก่อนเดินทางไปเรียนต่อ แต่หนูวีด้าขอให้ธามเรียนจบกลับมาก่อน สาเลยจะขอจองวีด้าไว้ให้เจ้าธาม คุณวิชาญ กับน้องฟ้าจะว่าอะไรไหมคะ" หลังจากที่คุณวิสาเอ่ยทาบทามวิรดาออกมา หญิงสาวก็มีอาการเขินอาย หน้าแดง หูแดง ก้มหน้าก้มตา ไม่กล้ามองไปทางคุณพ่อคุณแม่ และไม่คิดว่าฤทธิ์ธาจะนำเรื่องนี้ไปบอกกับคุณวิสา ในขณะที่ธีรมามีอาการตกใจ สมองตีบตัน เหมือนโลกนี้กำลังถล่มลงมา เขาไม่เคยรู้เลยว่า 2 คนนี้คบหากัน แม้จะรับรู้ว่าสนิทกัน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าทุกคน ฤทธิ์ธาก็ไม่เคยมีอาการที่แสดงออกแปลกไปจากสมัยเด็กที่ไปไหนมาไหนกัน 4 คน
"เรื่องนี้แล้วแต่เด็ก ๆ กันเลยค่ะ ทางเราไม่ขัดข้องอะไร"
"ขอโทษครับ" ธีรมากล่าวพร้อมกับลุกออกจากโต๊ะ และเดินออกจากห้องจัดเลี้ยง เมื่อรู้สึกว่าตัวเองตั้งรับกับเรื่องนี้ไม่ทัน ได้แต่คิดในใจว่าทำไมดูเหมือนทุกคนจะรับรู้เรื่องนี้ ยกเว้นเขาเพียงคนเดียว เขาเดินออกมานั่งสงบสติอยู่ม้านั่งในสวนที่ตอนนี้ปราศจากผู้คน
"นินาขอนั่งด้วยได้ไหมคะ" กล่าวจบก็นั่งทันที โดยไม่ได้รอให้ชายหนุ่มอนุญาต
"เธอรู้เรื่องนี้มาตลอดใช่ไหม ทำไมปล่อยให้ฉันโง่อยู่คนเดียว" ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงสั่นเครือเจือไปด้วยความโกรธและเสียใจ เปลี่ยนสรรพนามที่ใช้แทนตัวเองและหญิงสาวไปด้วย
"นินาขอโทษนะคะ นินาไม่ได้คิดอย่างนั้นเลยจริง ๆ" หญิงสาวกล่าวไปพร้อมกับเสียงสะอื้น รู้สึกเหมือนหัวใจถูกคีมเหล็กบีบจนแทบจะแหลกสลาย เธอไม่คิดมาก่อนว่าชายหนุ่มจะเสียใจมากมายขนาดนี้
"พี่ธีมอย่าเป็นแบบนี้เลยนะคะ จะให้นินาทำอะไรก็ได้" พูดด้วยเสียงสะอื้นปานจะขาดใจ พร้อมกับเขย่าแขนชายหนุ่มไปด้วย
"เธอออกไปก่อน ฉันอยากอยู่คนเดียว"
นิรนาเดินถอยออกมาตามที่ธีรมาขอ เธออยากให้เวลาเขาได้ทำใจ เธอรับรู้ได้ดีถึงความเจ็บปวดกับการรักคนที่เขาไม่ได้รักเรา และเธอพร้อมที่จะทำทุกทางให้พี่ชายที่เธอรักกลับมาเป็นคนเดิม แม้จะรู้ว่าทางเดินนั้นมีเพียงแสงริบหรี่ประหนึ่งแสงจากหิ่งห้อย ที่ท้ายที่สุดแสงนั้นอาจจางหายไป แต่เธอก็จะไคว่คว้าให้ถึงที่สุด
หลังจากฤทธิ์ธาเดินทางไปเรียนต่อ ธีรมายังคงดูแลวิรดาเหมือนเดิม แม้ไม่ได้หวังว่าเธอจะหันมามองเขาแทนพี่ชาย แต่จะให้เขาตัดใจก็ยังคงไม่สามารถทำได้
"ธีม ธีม ช่วยไปรับนินาที่โรงเรียนให้หน่อย พอดีลุงชมขับรถให้คุณแม่แล้วกลับไปรับทัน วีด้าติดคลาสเรียนเสริมของอาจารย์น่ะ"
:
:
:
"ธีม โรงเรียนนินามีกีฬาสี นินาเลยหยุดอาทิตย์นึง จะมาอยู่ห้องวีด้า ธีมช่วยติวให้น้องหน่อยนะ"
:
:
"ธีม ช่วยพานินาไปหาหมอหน่อย น้องปวดท้องอยู่ห้องคนเดียว วีด้ามีควิซน่ะ"
"วีด้า ธีมรู้นะว่าวีด้าคิดจะทำอะไร อย่าพยายามเลย ยังไงนินาก็เป็นได้เพียงแค่น้องสาว" ธีรมารู้ว่าวิรดาพยายามให้เขาได้ใกล้ชิดกับนิรนา แต่ใจของเขาก็ยังไม่คิดจะเปลี่ยนแปลง แม้ว่าจะไม่มีหวังเลย
"วีด้าอยากให้ธีมลองมองนินาดูบ้าง มีอะไรที่นินาไม่ดีหรอ" ใจของวิรดารู้สึกสงสารน้องสาว เธอรู้ว่าน้องสาวนั้นรักธีรมาเพียงใด เธอจึงพยายามให้น้องได้ใกล้ชิดกับชายหนุ่ม หวังว่าความน่ารักสดใส และความดีของน้อง จะทำให้ความรู้สึกของเขาเปลี่ยนแปลงได้บ้าง
"ไม่หรอก แต่สำหรับธีม ไม่รักก็คือไม่รัก ใจเรามันเปลี่ยนแปลงไม่ได้ ก็เหมือนวีด้านั่นแหละ" เมื่อได้ยินประโยคสุดท้ายจากชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวชะงักงัน ไม่สามารถพูดอะไรต่อได้
- ผู้เขียน
