ฮันน่าที่เดินออกมาจากห้องคนไข้ ด้วยอาการที่เหม่อลอยนิดๆ หลังจากตรวจเช็คอาการของคนไข้เสร็จ แต่อาการเหม่อลอยของเธอก็ต้องหายไปแทบจะทันที เมื่อสายตาของเธอหันไปสบตากับร่างบางที่คุ้นเคยอยู่ไกลๆ และเธอคนนั้นกำลังส่งยิ้มหวานให้เธอด้วยความสดใส พร้อมกับกำลังเดินเข้ามาหาเธอใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
"สวัสดีค่ะคุณหมอฮันน่า ^^" เสียงเล็กๆเอ่ยทักทายขึ้นด้วยรอยยิ้มสดใส
"คุณณดา!" ฮันน่าเอ่ยเรียกชื่อหญิงสาวตรงหน้าขึ้นมาด้วยความตกใจปนความแปลกใจและดีใจไม่น้อยที่ได้เจอเธออีกครั้ง
"ค่ะ ณดาเอง ^^" เสียงเล็กๆของณดายังคงตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มเช่นเดิม
"เป็นยังไงบ้างคะ คุณณดาสบายดีไหม" ฮันน่าเอ่ยถามออกมาอีกครั้งด้วยรอยยิ้มดีใจ เพราะไม่คิดเลยว่าเธอจะได้พบกับณดาอีกครั้งแบบนี้
"ณดาสบายดีค่ะ คุณหมอละคะไม่เจอกันนานดูจะสวยขึ้นมากเลยนะคะเนี่ย" ณดาตอบกลับพร้อมเอ่ยแซวทำเอาคนถูกแซวถึงกับเขินหน้าแดงระเรื่อ
">< สบายดีค่ะ แล้วนี
