11 : 45 น.
กว่าไบรอันต์และฮันน่าจะลงมาทานมื้อเช้าได้ ก็เล่นเอาเกือบเที่ยงเข้าไปแล้ว ทำเอาลูกน้องคนสนิททั้งสองเป็นต้องสั่งให้พ่อครัวและแม่บ้านกลับกันไปก่อน เพราะไม่รู้ว่าคนเป็นนายจะลงมาตอนไหน แต่พอลงมาอีกทีก็เกือบเที่ยง แถมยังต้องถึงขั้นโอบอุ้มกันลงมาเลยทีเดียว
"ไข่ลวกหน่อยไหมครับนาย" ฮาเกนเอ่ยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่ผิดกับใบหน้าที่มีรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของเขา เมื่อเห็นว่าบนลำคอของผู้เป็นนายเต็มไปด้วยรอยดูดแดงเต็มไปหมด
"ได้ก็ดี" ไบรอันต์เงยหน้าขึ้นมาจ้องมองลูกน้องคนสนิท ก่อนจะตอบกลับเสียงเรียบและกระตุกยิ้มอย่างชอบใจทันที และพอหันกลับมามองร่างบางข้างกายคือตอนนี้ใบหน้าสวยแดงระเรื่อไปจนถึงใบหูแล้ว
ฮันน่าได้แต่ก้มหน้าก้มตาตักอาหารตรงหน้าเข้าปาก พยายามไม่สนใจคำพูดของเขากับลูกน้องของเขา เพราะแค่นี้เธอก็อายจนไม่รู้จะอายยังไงแล้ว อยากจะวิ่งหนีกลับขึ้นไปข้างบนแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะแค่เดินลงมาเธอยั
