บทที่ 7 ครั้งแรก NC++
2364 คำ
"ครั้งแรกของคุณต้องเป็นผม และต้องเป็นผมแค่คนเดียวตลอดไปเท่านั้นฮันน่า" ริมฝีปากได้รูปของไบรอันต์บดขยี้จูบลงบนริมฝีปากของเธออีกครั้ง
เขาและเธอเหมือนแม่เหล็กที่ถูกดูดเข้าหากันจริงๆ เพราะต่างคนต่างต้องการในสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังจะมอบให้
"อื้ออออ~"
"อื้มมมม!"
สองเสียงครางประสานกันอย่างพึงพอใจ กับสัมผัสที่ต่างฝ่ายต่างส่งผ่านออกมาให้กันและกันอย่างไม่ปิดกั้น
จุ๊บ!
"ไม่ใช่ที่นี้ครับคุณหมอ" ไบรอันต์ถอนจูบออกบอกด้วยน้ำเสียงแหบพร่าชิดใบหู ก่อนที่เขาจะผละตัวเองกลับมานั่งประจำที่ แล้วเหยียบคันเร่งของรถพุ่งตัวออกไปอย่างรีบร้อน
ฮันน่าได้แต่นั่งหน้าแดง ตัวแดงอยู่อย่างนั้น มือบางก็พยายามดึงชุดเดรสเกาะอกของตัวเองขึ้นมาปกปิดหน้าอกของตัวเองไว้เช่นเดิม สายตาก็เหลือบมองคนข้างๆเป็นระยะ ไม่นานรถยนต์คันหรูก็หักเลี้ยวเข้ามายังคอนโดของเธอด้วยความรีบเร่ง
พรึบ!
"อะ! ฉะ ฉันเดินเองได้ค่ะ"
พอจอดรถได้ไบรอันต์ก็ไม่รอช้ารีบเดินอ้อมมาเปิดประตูรถ แล้วตวัดร่างแบบบางของฮันน่าขึ้นสู่อ้อมกอดทันที
"เกรงว่าจะช้าไปครับ" รอยยิ้มร้ายกระตุกขึ้นบนมุมปาก ก่อนที่สองเท้าจะก้าวยาวๆ พาร่างแบบบางในอ้อมกอดเดินเข้าไปในคอนโดของเธอด้วยความรีบร้อนจนแทบจะทนไม่ไหว
"ชั้นไหนครับ" ไบรอันต์ก้มลงถามคนที่อยู่อ้อมกอดเสียงพร่าทันทีที่เข้ามาในลิฟต์
"15 ค่ะ"
พอได้คำตอบจากเจ้าของคอนโด เขาก็ไม่รอช้าที่จะกดนิ้วลงไปบนเลขชั้น รอเพียงอึดใจเดียวคนในอ้อมกอดคงได้โดนเขาขย้ำอย่างหนำใจ
ติ๊ง!
"ห้องไหนครับ" เขาเอ่ยถามอีกครั้งเมื่อลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นที่ต้องการ ก่อนที่นิ้วเรียวยาวของฮันน่าจะชี้ไปยังห้องริมสุดซ้ายมือ
แกร๊ก!
"ดะ เดี๋ยวค่ะ คือว่าฉัน…ฉัน..." สองมือดันแผงอกแกร่งออกห่าง เมื่อเข้ามาในห้องเธอกลับรู้สึกกลัวขึ้นมาดื้อๆ ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ยังไม่คิดขัดขืนเขาเลยด้วยซ้ำ
ฮันน่ากัดริมฝีปากของตัวเองไว้แน่นด้วยความรู้สึกประหม่าไม่น้อย ดวงตาคู่สวยจ้องลึกลงไปในดวงตาคมของเขาด้วยความรู้สึกที่หลากหลายปะปนกันจนมัวไปหมด ทั้งต้องการและกลัวในเวลาเดียวกัน
"ผมรู้ ปล่อยมันออกมาฮันน่า" มือหนาวางแนบแก้มเนียนใส ก่อนจะค่อยๆวนนิ้วโป้งไปมาบนแก้มเธอเบาๆ เขารู้ว่าเธอกลัวเพราะนี้เป็นครั้งแรกของเธอ
"คุณรู้ใช่ไหมคะ ว่านี้ครั้งแรกของฉัน" ครั้งแรกที่เธอจะยอมมอบมันให้กับเขา คนอื่นจะมองว่าเธอง่ายยังไงเธอก็ไม่แคร์ เธออยากให้คนแรกของเธอคือเขา คนที่เธอเรียกว่ารักแรกพบ และอยากให้เป็นเขาแค่คนเดียวตลอดไป…จะได้หรือเปล่า
"ผมจะเป็นคนแรก และต้องเป็นผมคนเดียวเท่านั้น ที่คุณจะทำแบบนี้ด้วยได้…ผมขอนะฮันน่า" พูดจบริมฝีปากได้รูปก็เลื่อนขึ้นจุมพิตแผ่วเบาบนหน้าผากมนของเธอ
เดรสเกาะอกของเธอถูกดึงลงอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ได้รับความร่วมมือจากเธอจนมันหลุดลงไปกองอยู่ที่ปลายเท้าของเธอเป็นที่เรียบร้อย ร่างกายสมส่วนเย้ายวนใจปรากฎชัดต่อหน้าเขาอีกครั้ง ทำเอาไบรอันต์ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างหื่นกระหายไม่ปิดบัง
อึก!!
"ยะ อย่ามองสิ ฉันก็อายเป็นนะ" สายตาโลมเลียจากเขาทำให้เธอต้องยกมือขึ้นปิดยอดอกไว้ทันที ช่วงล่างก็ยังดีที่มีชั้นในปกปิดไว้อยู่ แต่หน้าอกอวบใหญ่ทั้งสองข้างของเธอมีเพียงสติ๊กเกอร์แปะปิดไว้ที่ยอดประทุมถัดเท่านั้น
"สวย" น้ำเสียงที่เปล่งออกมาของเขาคล้ายคนละเมอ สายตาคมจ้องมองร่างกายกางเปลือยเปล่าของเธอไม่ละสายตา
"บอกว่าอย่าบอกแบบนั้นไงเล่า!"
"คุณสวยเหลือเกินฮันน่า สวยมากจริงๆ" มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกายของเธอ
ก่อนจะดันร่างแบบบางให้เดินถอยหลังมาเรื่อยๆ จนสุดทางเดินที่มีเตียงนอนตั้งอยู่ ก่อนที่เขาจะผลักเธอให้นอนราบลงกับเตียงเบาๆ
"อะ! คุณไบรอันต์ อ่า ยะ อย่าจับตรงนั้น!" มือหนาที่ลูบวนบริเวณหน้าท้องแบนราบ สอดแทรกผ่านแพนตี้ตัวบางเข้าไปสัมผัสกับใจกลางกายความเป็นสาวของเธอ ทำเอาเธอสะดุ้งเล็กน้อยพร้อมกับใจที่เต้นแรงแทบจะทะลุออกนอกอก
"หื้ม? คุณหมอไวต่อความรู้สึกเหมือนกันนะครับ" สัมผัสที่เปียกแฉะบริเวณร่องสวาทของเธอ ทำเขากระตุกยิ้มพอใจ ก่อนที่นิ้วเรียวยาวของเขาจะค่อยๆ กดลึกเข้าไปสำรวจช่องทางรักที่ยังปิดสนิทของเธอ
"อะ อ๊าา~ คุณไบรอันต์" ฮันน่าถึงกับเกร็งตัวเผลอปล่อยครางกระเซาออกมาอย่างยั่วยวน
เมื่อไบรอันต์ส่งนิ้วเรียวยาวของเขาเข้ามาในร่องสวาทของเธอ แถมยังกดลึกเข้ามาจนสุดนิ้วชี้เรียวยาวของเขา ทำเอาเธอถึงกับนอนดิ้นกระสับกระส่ายด้วยความเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยได้รับจากชายใดมาก่อนในชีวิตนี้
"คุณหมอเป็นอะไรครับ" ไบรอันต์เงยหน้าขึ้นจากการจ้องมองความสวยงามของกลางกายสาวตรงหน้า ก่อนจะกระตุกยิ้มร้ายแล้วเอ่ยถามคนตัวเล็กที่กำลังดิ้นกระสับกระส่ายไปมาไม่หยุด ยิ่งจังหวะที่เขาขยับดึงนิ้วเข้าออกและกระดกนิ้วรัวๆอยู่ในร่องสวาทคับแน่นของเธอ ยิ่งทำให้เธอทั้งเกร็งและพยายามกระถดตัวหนีจากความรู้สึกเสียงซ่านแปลกใหม่ที่เขากำลังมอบให้
"อร๊ายยย อย่าพึ่งแกล้งกันสิ อ่า~"
"หึ! ต่อไปของจริงแล้วนะครับ" ไบรอันต์ก้มลงกระซิบเสียงพร่าข้างหูก่อนจะขบเม้นติ่งหูเธอเบาๆ แล้วผละตัวออกมาจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองด้วยความรวดเร็ว เมื่อเขาเองก็คงจะทนแกล้งเธอต่อไม่ไหวแล้ว เพราะแกนกายใหญ่ของเขามันพร้อมเข้าไปทักทายความคับแน่นจากร่องสวาทของเธอจนกระตุกไปมาไม่หยุด
ความใหญ่โตของแกนกายใหญ่ดีดตัวโชว์หลาต่อหน้าของเธอทันที ที่ร่างกายแกร่งของเขาไร้อาภรณ์ปกปิด ทำเอาฮันน่าถึงกลับต้องรีบยกมือขึ้นปิดหน้าปิดตาตัวเองไว้ด้วยความเขินอาย
"คะ คุณ...ฉันว่าฉัน..." เธอเริ่มจะไม่โอเคกับขนาดของเขาที่มัน…มันใหญ่เกินไปหรือเปล่า
"สายไปแล้วครับคุณหมอ" ไบรอันต์โน้มตัวลงกักขังร่างแบบบางของเธอไว้ด้วยร่างกายแกร่งของเขาทันทีที่พูดจบ
"ลืมตาครับ ครั้งแรกอาจจะเจ็บหน่อย แต่รับรองคุณหมอต้องชอบมันแน่"
"ฉันไม่เอาแล้วได้ไหม มัน...มันใหญ่เกินไป" ถ้าขืนเขาดันมันเข้ามามีหวังตรงนั้นของเธอคงได้ฉีกขาดกันพอดี
จ๊วบบ~
"อย่าเกร็ง เจ็บแค่นิดเดียว" ไบรอันต์ก้มลงจูบหนักๆที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธออีกครั้งเพื่อเป็นการปลอบโยน ก่อนจะเลื่อนใบหน้าหล่อเหลาไปกระซิบบอกเสียงพร่าที่ข้างใบหูเธอ
แพนตี้ตัวบางของเธอถูกกระชากออกด้วยมือเพียงข้างเดียวของเขา ใจกลางกายสาวปรากฎต่อหน้าเขาอย่างชัดเจนโดยไร้สิ่งขวางกั้น ทำเอาแกนกายใหญ่ของเขาถึงกับกระตุกไปมาอย่างต้องการ ต้องการที่จะเข้าไปทักทายช่องทางรักที่ยังปิดสนิทของเธอ
"อ่าา! ผมไม่ไหวแล้วฮันน่า ขอผมเข้าไปนะครับ ซี๊ด~" พูดจบมือหนาก็จับแกนกายใหญ่ของตัวเองถูไถกับร่องสวาทของเธอเบาๆ ก่อนจะค่อยๆดันมันเข้าไปในร้องสวาทของเธอช้าๆ
"อื้อออ! จะ เจ็บ.." ฮันน่าได้แต่นอนตัวเกร็งกำผ้าปูที่นอนแน่นด้วยความกลัว เมื่อถูกเขาดันแกนกายใหญ่ลงมาในร่องสวาทของเธอ
"ซี๊ดด! ผ่อนคลายฮันน่า อืมม อย่าเกร็ง" เสียงแหบพร่าเอ่ยบอกพร้อมกัดฟันแน่นด้วยความปวดหนึบไปทั่วแกนกายใหญ่ ที่กำลังถูกร่องสวาทของเธอกลืนกินเข้าไปเพียงแค่ส่วนปลายหัวอย่างเชื่องช้า
"อ๊าาา หยุดก่อน! ยะ หยุดก่อน เจ็บบ"
"ผมบอกว่าอย่าเกร็งไงครับ ผมเองก็เจ็บไม่แพ้คุณเลยฮันน่า ผ่อนคลายนะครับ"
ริมฝีปากได้รูปของเขาก้มลงจูบปลอบเธออย่างอ่อนโยน เขาพยายามดึงความสนใจจากเธอให้ได้มากที่สุด ก่อนที่จะถอดถอนแกนกายออกจากร่องสวาทของเธอ และอัดกระแทกเข้ามาอีกครั้งอย่างแรง
ปึก!!
ส๊วบบบบ~
"อื้ออออออออ!! ฮึก!" ฮันน่าถึงกับดิ้นพล่านด้วยความเจ็บปวด ทั้งที่ริมฝีปากยังคงถูกเขาครอบครองอยู่ไม่ยอมปล่อย
"จะ เจ็บ~ ฮึก!" พอริมฝีปากเป็นอิสระ เสียงหวานสั่นเครือก็เอ่ยขึ้นตาทั้งน้ำตาที่ไหลรินลงอาบสองข้างแก้ม
"เดี๋ยวก็หายครับ จุ๊บ~ อย่าเกร็งนะ" เขาไม่เคยต้องมาปลอบใจใครแบบนี้มาก่อน เธอคือคนแรกที่เขาสามารถอ่อนโยนด้วยได้มากขนาดนี้
"อะ! อย่าพึ่งขยับ จะ เจ็บ อ่าา เจ็บ!"
"เชื่อผมสิ เดี๋ยวก็เสียวแล้ว"
ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บ ปั๊บบ
เอวสอบเริ่มเคลื่อนไหวอย่างเป็นจังหวะเชื่องช้า เพื่อให้ร่างกายของเธอสามารถปรับตัวเข้ากับขนาดของเขาได้
พั่บ พั่บ พั่บ พั่บ
ปั๊บบ ปั๊บบบ ปั๊บบบ
"อะ~ คุณ อ่า อย่าขยับแรง อื้ออ อะๆๆ"
เสียงหวานเริ่มปล่อยเสียงครางกระเส่าออกมาไม่หยุด เมื่อความเจ็บปวดที่ได้รับก่อนหน้าเริ่มแปลเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเข้าแทนที่ สองมือเกาะกอดรอบลำคอหนาเขาไว้แน่น พร้อมทั้งจิกเล็บลงบนแผ่นหลังของเขาเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เขามอบให้
"อื้ม! คุณหมอตอดผมแน่นมาก ซี๊ด~ อ่าา ขมิบแรงเป็นบ้า"
"อะๆๆ อ๊าา อูยย~ ฉัน ฉัน…สะเสียว อื้ออ!"
พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บๆๆ
"คุณกำลังจะทำให้ผมคลั่ง ซี๊ดดดด แน่นมากฮันน่า ร่องคุณขมิบผมไม่หยุดเลย ซี๊ด!!"
ปั๊บ! ปั๊บบ ปั๊บบบ
"อึก อะ! ระ แรงไปแล้ว ไบรอันต์แรงไป อะ อะ อร๊ายย"
พั่บๆๆๆ พั่บๆๆๆ
เอวสอบยังคงอัดกระแทกแกนกายใหญ่ เข้าใส่ร่องสวาทคับแน่นของเธอไม่ยั้ง ไม่ได้สนใจร่างแบบบางใต้ร่างที่ร้องครางระงมบอกให้เขาผ่อนแรงลงสักนิด เพราะร่างกายของเธอเริ่มเกร็งกระตุกบีบรัดแกนกายเขาไม่หยุด แล้วจะให้เขาหยุดได้ยังไงกัน
"ไบรอันต์ ฉัน ฉันเสียว อื้ออ~ เสียววว"
พั่บ! พั่บ! พั่บ! พั่บ!
"ไม่ไหวแล้วว อะๆๆ อ่า แรงไป อะ อ่า"
"ปล่อยออกมา ซี๊ดดด! ปล่อยออกมาฮันน่า"
แรงขมิบบีบรัดแน่นจากภายใน และร่างแบบบางที่เกร็งกระตุกถี่ ทำให้เขาต้องกัดฟันแน่นขยับเอวสอบโยกกระแทกแกนกายเข้าใส่เธอรัวเร็ว เมื่อคนตัวเล็กใต้ร่างกำลังจะถึงฝั่งฝัน
ปั๊บๆๆ ปั๊บบ ปั๊บบ!
"อ๊ะ! อะ อร๊ายยยยยย~" เสียงหวานครางระงมลั่นห้อง เธอปล่อยตัวเองกระตุกเฮือกขึ้นมาทันที ที่เขาบอกให้เธอปลดปล่อยมันออกมา ก่อนที่น้ำหวานมากมายของเธอจะถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสุขสมในทันที
"ซี๊ดด อ่า~ ขอโทษนะคุณหมอ"
สิ้นเสียงของเขาเอวสอบก็กระแทกเข้าใส่เธออย่างบ้าคลั่งทันที ที่เธอเสร็จสมไปแล้วแต่ยังคงขมิบตอดรัดเขาถี่ไม่หยุด
ปั๊บๆๆๆ ปั๊บๆๆๆ ปั๊บๆๆ
พั่บๆๆ พั่บๆๆ พั่บบ!
"อะ! อะๆๆ อร๊ายย คนบ้า! อะ จะ จุก เจ็บบ"
ฮันน่าที่พึ่งจะปลดปล่อยไป ไม่ทันได้หายใจเป็นปกติก็ต้องรีบคว้าต้นคอหนาดึงยึดไว้อีกครั้งทันที เมื่อถูกเขากระแทกแกนกายเข้าใส่อย่างรุนแรงและรัวเร็วไม่ยั้ง
พั่บๆๆๆ พั่บๆๆๆ
"ซี๊ดดดด สะ เสร็จแล้ว อ๊าา จะแตกแล้วฮันน่า อ่า!"
"อะๆๆ อ๊าาา จะ จุก! อร๊ายย"
ปั๊บบ ปั๊บบ ปั๊บ!
พั่บๆๆ พั่บ! พั่บ! พั่บๆๆ
"ไม่ไหวแล้ว อะ อร๊ายยยยยยยย!!"
"อื้มม ตะ แตกแล้ว ซี๊ดดดดด~ อ่าาาา!"
สองเสียงครางประสานกันดังระงมลั่นห้องอีกครั้ง ก่อนที่น้ำกามสีขาวขุ่นของเขาจะพวยพุ่งเข้าใส่ร่องสวาทของเธอเต็มๆ พร้อมกับกดกระแทกแกนกายใหญ่เข้าลึกจนสุดลำ ปล่อยให้ร่องคับแน่นของเธอขมิบตอดรัดอยู่แบบนั้น
"ทะ ทำไมไม่ปล่อยข้างนอก..." ความอุ่นวาบภายในช่องท้องทำให้เธอถึงกับตาโตอย่างตกใจ ที่เขาปล่อยน้ำกามของตัวเองเข้าใส่ร่องสวาทของเธอเต็มๆ แถมยังกดแกนกายใหญ่ไว้ในร่องสวาทของเธออยู่แบบนั้นไม่ยอมถอดถอนออกไปสักที
"เอาออกไม่ทันครับ ครั้งต่อไปผมจะพยายามดึงออกให้ทันนะ จุ๊บ" ไบรอันต์เอ่ยพูดหน้าตาย ก่อนจะกดจูบลงบนริมฝีปากอวบอิ่มบวมเจ่อของเธอหนึ่งที แถมยังกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ปิดท้ายอีกด้วย
"ยะ อย่าบอกนะว่าคุณ…" แค่ครั้งเดียวเธอก็แทบตายคาอกเขา แล้วถ้าเขาทำอีกเธอไม่สลบไปจริงๆเลยหรอ เขาลืมไปแล้วหรือไงว่านี้ครั้งแรกของเธอนะ
"ไม่รับรู้เลยหรอว่ามันไม่ยอมสงบเลย อืมม~"
จ๊วบบ~
"บอกสิว่าคุณไม่ต้องการผม ผมจะได้หยุด" ร่างกายเธอตอบสนองเขามากขนาดนี้ เขาเชื่อว่ายังไงเธอก็คงไม่อยากหยุดแค่นี้แน่ ถึงเธออยากหยุดเขาก็คงจะหยุดให้ไม่ได้
"ฉัน…ฉัน ตะ ต้องการ ฉันต้องการคุณ" นี้เธอคงบ้าไปแล้วแน่ๆที่ดันเผลอคล้อยตามคำพูดของเขา แต่ใจจริงก็ปฏิเสธไม่ได้เช่นกัน ว่าเธอยังต้องการเขาอยู่...
- ผู้เขียน
