ครืด ครืด!
เสียงโทรศัพท์ดังเข้ารบกวน เขาชะงักงัน แต่ต้องตกใจเมื่อเพลินพิศอาศัยจังหวะนั้นสะบัดมือตบหน้าเขาเต็มแรง ดึงเสื้อลงปกปิดทรวงงามแล้วรีบวิ่งนี้ไป
“คนเลว!”
“หนูเพลิน!”
โธ่เว้ย! ใครมันกล้าโทรมากวนเขาจังหวะเข้าได้เข้าเข็มแบบนี้กัน ชาติพยัคฆ์หงุดหงิดพอเห็นคนที่โทรมาเป็นอัญชุลีก็ยิ่งหงุดหงิดทวีคูณ
“มีอะไร ชุลี!”
‘แหม ไม่เห็นต้องทำเสียงแข็งแบบนั้นใส่ชุลีเลยนี่คะเสือ’ อัญชุลีว่าอย่างงอนๆ
“มีอะไรก็เข้าเรื่องสักทีเถอะ ผมเพิ่งกลับถึงบ้านเหนื่อยอยากพักผ่อน”
‘ก็ได้ค่ะ คือชุลีได้ยินมาว่าวันนี้เสือพาผู้หญิงไปที่ออฟฟิศด้วยเป็นเรื่องจริงหรือเปล่าคะ’
ถ้าไม่จริงหล่อนจะตามไปแหกอกพวกแมลงเม้าท์ให้ตายราบเป็นหน้ากลองไม่ให้เหลือรอดสักราย! แม้น้ำเสียงจะถามเหมือนเรียบเฉยแต่ข้างในอัญชุลีซุกซ่อนความร้อนใจกลัวจะมีแมวมาขโมยปลาย่างที่ตัวเองเฝ้ามองมานานหลายปีไป ทั้งเชียงใหม่ไม่มีใครโสดและเฟอร์เฟ็คเท่าชาติพ
