12
571 คำ
แทนอยากจะบอกวาดวลีเหลือเกินว่า เวลานี้เขาเองพยายามหักห้ามใจที่จะไม่ให้ล่วงล้ำไปมากกว่านี้ แต่ก็ไม่สำเร็จ
เพราะ...มันเกินจะยั้งหัวใจเอาไว้ได้เสียแล้ว
วาดวลีผู้แสดงท่าทีเหมือนกับรังเกียจเขา ทว่าดูการตอบสนองของหล่อนสิ ร้อนแรงกว่าคนเป็นพี่สาวเสียอีก
จริงอยู่ ในใจของแทนยังคงมีวลีวาด และยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะจัดการแก้ปัญหาอย่างไรดีเพื่อให้ผ่านช่วงเวลาอันตึงเครียดนี้ไปได้
“พอเถอะค่ะ ไม่เอาแล้ว”
วาดวลีสามารถเรียกสติของตัวเองที่กำลังกระเจิดกระเจิงให้กลับคืนมาได้สำเร็จ หล่อนผลักหน้าอกของแทนออกห่าง แก้มแดงเข้ม ทั้งร่างกายเวลานี้ร้อนระอุ ทั้ง ๆ ที่แอร์ของรถค่อนข้างเย็นเฉียบ
แทนถอนหายใจ มองดูวาดวลีที่ติดกระดุมเสื้อกลับเข้าที่ อารมณ์หื่นความเป็นชายยังพร้อมจะบุกโหม ทว่า...ช้าก่อนเถอะ เขาบอกตัวเอง
ยังมีเวลาอีกมาก
เขาเร่งเครื่องต่อ จนกระทั่งเลี้ยวเข้าไปส่งวาดวลีที่หน้าตึก
หล่อนทำท่าจะเปิดประตูลงไป แต่เขาคว้าข้อมือเรียวของหล่อนเอาไว้ได้ทัน
“เดี๋ยวเย็นนี้พี่มารับ”
“ไม่ค่ะ”
วาดวลีปฏิเสธเสียงเข้ม
“ทำไมอ่ะ”
หญิงสาวขึงริมฝีปาก “ทำไมไม่ไปรับแฟนพี่ล่ะ พี่ใหญ่ไง พี่ใหญ่กำลังท้องลูกของพี่นะ ปล่อยให้นั่งรถเมล์กลับบ้านเองเหรอคะ”
หล่อนไม่สนใจว่าเขาจะตอบว่าอย่างไร สลัดหลุดออกมาจากรถได้ก็รู้สึกโล่งใจมากกว่าอย่างอื่น
พยายามไม่คิดอะไรให้วุ่นวาย แต่เมื่อเจอทักจากเพื่อนร่วมงาน ก็อดหน้าแดงไม่ได้ เสียงส่วนใหญ่ดูจะชื่นชมที่ได้เห็นชายหนุ่มรูปหล่อเข้ามาในชีวิตของของหล่อน
เพราะอะไรไม่รู้เหมือนกัน วาดวลีจึงไม่รีบปฏิเสธว่า ผู้ชายคนนั้นไม่ได้เป็นอะไรกับหล่อนเลย เขาเป็นว่าที่พี่เขย หรืออีกนัยหนึ่งคือคนที่กำลังจะมีสถานะเป็นพ่อคนคนหนึ่งเท่านั้น!
วาดวลีกลับมาถึงบ้านค่อนข้างค่ำมากกว่าวันก่อน พบว่าวลีวาดผู้เป็นพี่สาวกำลังง่วนอยู่ในครัว
“น้องเล็ก” คนเป็นพี่สาวหันมามอง ยิ้มอ่อนโยน แต่เป็นรอยยิ้มที่ทำให้วาดวลีรู้สึกร้อนวูบ จนแทบจะไม่กล้าสบตากับพี่สาวด้วยซ้ำ “เป็นไรไป เหนื่อยเหรอ”
“ค่ะ” วาดวลีตอบ “รถติดมาก”
นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกลางวัน จูบอันเร่าร้อนของแทนที่ประทับนาบแนบกับริมฝีปากของหล่อน ไม่เพียงเท่านั้น เต้านมทั้งคู่ก็ถูกเขาดูดเม้ม เพียงแค่ระลึกถึงก็ร้อนวูบวาบ แน่ละว่าหล่อนรู้สึกผิดมากมายที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้ว่าที่พี่เขยอย่างแทนรุกเข้าหาแบบนั้น
“พี่ใหญ่ขา”
เข้าไปโอบกอดพี่สาว ท่าทางออดอ้อน ไม่เคยเกิดขึ้นบ่อยครั้งนัก จนวลีวาดขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัย
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงมาอ้อนพี่แบบนี้”
“ไม่มีอะไรค่ะ”
“แน่ะ หัดโกหกพี่นะเนี่ยเรา”
“เปล่าค่ะ แค่...หนูรักพี่ใหญ่จังค่ะ”
ยิ่งฟัง วลีวาดยิ่งรู้สึกถึงความผิดปกติที่คนเป็นน้องสาวมีต่อตัวเอง
“อีกหน่อยพี่ใหญ่แต่งงาน บางที...หนูอาจจะย้ายออกไปจากบ้าน”
- ผู้เขียน
