13
570 คำ
“อ้าว...”
“จริง ๆ นะคะ หนูแค่อยากอยู่คนเดียว”
“นี่ มีแฟนใช่ไหมล่ะ”
วลีวาดเข้าใจความรู้สึกของน้องสาวทันที เพราะตอนที่เริ่มคบหากับแทน หล่อนก็อยากจะมีความเป็นส่วนตัว แม้ว่าจะสนิทสนมกับน้องสาวสักเพียงใดก็ตาม
“เปล่าค่ะเปล่า พี่ก็รู้นี่ว่าหนูไม่มี”
“ว่าได้เหรอ” วลีวาดล้อเลียน “เราเองก็น่ารัก
ไม่เบา แค่ยังไม่เปิดใจให้กับผู้ชายคนไหนเท่านั้นแหละ”
วาดวลียิ้มแห้ง ๆ ยิ่งรู้สึกผิดหนักเข้าไปอีก
วาดวลีไม่ได้พูดเล่นเรื่องที่จะย้ายออกไปอยู่ตามลำพัง หล่อนเริ่มมองหาหอพักเอาไว้ ตั้งใจว่าให้อยู่ใกล้กับที่ทำงานมากที่สุด จะได้เป็นข้ออ้างได้ว่าหล่อนไม่อยากเผชิญกับรถติดหรืออะไรก็ว่าไป
ท้องของวลีวาดเริ่มโตขึ้นเรื่อย ๆ ขณะที่แทนยังไม่เข้ามาตกลงเสียที ท่าทางของวลีวาดดูเหมือนจะร้อนใจอยู่เหมือนกัน แต่ด้วยนิสัยของหล่อนไม่ค่อยกล้าไฟต์อะไรกับใครมากนัก ทำให้วาดวลีนั่นเองที่ต้องเดือดร้อนแทนพี่สาว
“หนูจะไปคุยเองค่ะ”
วาดวลีอาสา
“คุยเรื่องอะไร”
“โธ่พี่ ขนาดนี้แล้วพี่ยังจะใจเย็นอยู่อีก พี่ต้องได้แต่งงานค่ะ”
วาดวลีกล่าวขึงขัง
คราวนี้วลีวาดเงียบลง สีหน้าก็ออกอาการไม่สู้ดีเช่นกัน “พี่เริ่มจะทำใจมากกว่า”
“อะไรนะคะ”
วาดวลีอุทานเสียงสูง ราวกับว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตของหล่อนเอง ไม่ใช่เรื่องของพี่สาว
แทนจะต้องได้แต่งงานกับพี่สาว
และมันจะต้องเป็นอย่างนั้น ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นไปได้เลย
“พี่จะทำใจไม่ได้นะคะ พี่กำลังจะมีอีกหนึ่งชีวิตขึ้นมาฟ้องว่า...”
“น้องเล็ก!” น้ำเสียงของวลีวาดเนือย ๆ เหมือนกับท้อแท้สิ้นหวัง “พี่เหนื่อยที่จะเรียกร้องอะไรจากเขา พี่คุยเรื่องนี้กับแม่แล้ว”
“แม่ว่าไง”
“แม่ไม่พูด พี่รู้ว่าแม่เสียใจ”
“หนูไม่ยอมค่ะ”
วาดวลีร้อนใจราวกับว่าเรื่องนี้หล่อนเป็นผู้เดือดร้อนเสียเอง หล่อนจะต้องจัดการให้ได้ภายในเร็ววัน เพราะฉะนั้น หล่อนจึงออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ในวันรุ่งขึ้น
หล่อนรู้อยู่แล้วว่าคอนโดที่แทนพักอยู่นั้นคือที่ไหน
ตึงงงง!
วาดวลีเคาะประตูโครมคราม ไม่ได้สนใจสักนิดว่ามันไม่ใช่เวลาตื่นของแทน ชายหนุ่มยังแฮงค์อยู่เลย และวันนี้เขาไม่ได้เข้าออฟฟิศแต่เช้า มีงานช่วงบ่ายออกไปพบลูกค้านอกสถานที่เท่านั้น
“มาแต่เช้าจัง”
เขายังงัวเงีย ท่อนบนยังเปลือยเปล่า มีเพียงแค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวห่อหุ้ม ด้วยความที่วาดวลีมาด้วยอารมณ์ที่ฉุนเฉียว หล่อนจึงไม่ทันได้สังเกตอะไร หล่อนต้องการเพียงแค่...คำตอบที่แน่ชัดจากแทนเท่านั้น
“พี่แทน!” หญิงสาวเสียงสูง ยิ่งได้มาเห็นสภาพของเขาเหมือนไม่ได้เตรียมตัวพร้อมที่จะออกไปทำงานทำการใด ๆ ทั้งสิ้น หล่อนก็ยิ่งรู้สึกฉุนเฉียวเกรี้ยวกราด “ท่าทางพี่เหลวไหลมากนะคะ”
“พี่แฮงค์นิดหน่อย”
“นิดหน่อยเหรอคะ บ้าไปแล้ว พี่ทำตัวเหมือนกับว่าไม่มีภาระอะไรรออยู่”
- ผู้เขียน
