สิบวันผ่านไปหลังจากที่ทั้งสามตระกูลได้มาเจอกัน ในวันนั้นทางตระกูลอวิ๋นตอบรับคำขอของซูเลี่ยงเหลียงอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง ชายหนุ่มกดมุมปากเผยรอยยิ้มกว้างก่อนให้คำตอบว่า
‘ให้พี่ส่งเทียบสู่ขอเลยดีรึไม่’
ส่วนทางด้านตระกูลเจียงได้ประกาศการถอนหมั้นระหว่างคุณหนูใหญ่จากตระกูลซูและคุณชายเจียงเป็นที่เรียบร้อย แต่น่าแปลกใจเพราะอดีตคู่หมั้นผู้นี้กลับเทียวมาขอเข้าเยี่ยมซูเลี่ยงเหลียงไม่เว้นแต่ละวันซึ่งหญิงสาวปฏิเสธการพบหน้า นางเอือมระอาเต็มทีเรื่องอะไรจะต้องพาตนเองไปฟังคำพูดไม่รื่นหูด้วย
“เลี่ยงเลี่ยง เจ้าเหม่ออีกแล้ว” เสียงทุ้มอ่อนโยนกระซิบข้างใบหูเล็กจนคนโดนเรียกได้สติ
“ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าแค่…ไม่ชิน” ช่วงนี้คนตัวโตมาเยี่ยมทุกวันทั้งยังคอยป้อนข้าวป้อนน้ำ ทำเอาลี่ฉงถูกแย่งงานจนต้องไปยืนรอนอกห้อง
“พี่เข้าใจ” มือหนาเอื้อมมาใช้นิ้วโป้งปาดรอยเปื้อนของข้าวต้มที่ริมฝีปากระเรื่อ ก่อนชักมือกลับแล้วลิ้นร้อนก็เ
