ท่านครับผมไม่ได้รักท่าน

บทที่ 1 ฉิบหายเข้าผิดห้อง

เอี๊ยด! เสียงประตูห้องสวีทถูกเปิดเข้าไปในห้องช้าๆ โดยผู้มาเยือน ไฟในห้องเปิดเอาไว้ทั้งที่ยังไม่ได้เสียบคีย์การ์ด พร้อมกับลมเย็นจากแอร์ที่ปะทะใบหน้าเข้าอย่างจัง ทำให้เด็กหนุ่มชื่อตะวัน สงสัยว่าห้องนี้มีคนอยู่อย่างนั้นหรือ ทั้งที่เขาคิดว่าทุกคนน่าจะรวมตัวกันที่ห้องจัดเลี้ยง

กรึบ! เด็กหนุ่มปิดประตูพลางเดินย่างเท้าเบาๆ ด้วยความแปลกใจ มองซ้ายขวา เพื่อจะดูว่าสิ่งของที่เจ้านายให้มาเอานั้นอยู่ตรงไหน แต่เจ้านายไม่ได้บอกนี่ว่าห้องนี้มันทะลุถึงอีกห้องหนึ่งได้  มันอยู่ตรงไหนวะ เขาคิดถึงสิ่งที่เจ้านายให้มาหา

          “ห้องไหนเตียงไหนวะเนี่ย” ตะวันเอ่ยลอยๆ กะว่าหามั่วไปก็แล้วกัน ว่าเขาแล้วก็เดินไปที่เตียงกว้างสีขาว เพื่อค้นหากระเป๋าเอกสารของเจ้านายตรงลิ้นชักข้างเตียง ก้มๆ เงยๆ อยู่ชั่วครู่กลับได้ยินเสียงกดชักโคลก ทำให้เขาชะงักมือที่กำลังเปิดลิ้นชัก แล้วค่อยๆ เอียงคอเล็กน้อยเพื่อจะได้มองว่ามีใครอยู่ในห้องน้ำหรือไม่ แต่ก็ไม่กล้ามองตรงๆ เพราะกลัวว่าจะเป็นอะไรที่ไม่มีชีวิต ทว่าความรู้สึกบางอย่างบอกว่ามีคนออกมาจากห้องน้ำแล้วเรียบร้อย แถมยังลงฝีเท้าหนักๆ ตรงมาที่เขาอีกต่างหาก

          “นายเป็นใคร” น้ำเสียงทุ้มต่ำ เปลี้ยแบบลิ้นพันกันคล้ายคนเมา ซึ่งน่าจะเมามาก เอ่ยขึ้นจากด้านหลัง ทำให้ตะวันยืดตัวยืนขึ้นช้าๆ ใจเต้นตูมตามเพราะกลัวถูกมองว่าเป็นขโมย

          “เข้ามาได้ยังไง นี่มันห้องฉัน” ชายหนุ่มว่าพลางเอามือชี้หน้า ขณะที่ในมือถือแก้วเหล้าไม่วาง แต่ตะวันยังไม่กล้าหันไปมอง  

          “คือ ผะ ผะ ผมมาเอาของให้คุณมาวินครับ” ตะวันตอบเสียงสั่น เนื้อตัวก็สั่นเป็นเจ้าเข้า

          “มาวินไหน อย่ามาโกหกดีกว่า ไหนดูซิได้อะไรไป” ชายหนุ่มไม่เชื่อและเอื้อมมือไปคว้ามือตะวันเอาไว้ ก่อนจะกระชากให้หันมาแรงๆ จังหวะที่หันหน้าปะทะกันชายหนุ่มเพิ่งหน้าตะวันให้ชัดๆ อยู่ชั่วอึดใจก่อนจะหรี่ตาลงเหมือนกำลังคิดแต่ตาลายไปหมด

ขณะที่ตะวันถึงกับอึ้งกับรูปร่างสูงใหญ่น่าเกรงขามของชายหนุ่ม สูงจนตะวันต้องแหงนหน้ามองเลยทีเดียว    

          “มาวินไหน พูดอีกครั้งซิ” เขาถามย้ำเสียงเปลี้ย ตาปรือ แทบจะพูดไม่เป็นคำแล้ว นั่นก็เพราะดื่มกับเพื่อนๆ นั่นแหละ

          “คุณ... มะ มะ มาวิน เจ้านายผมอยู่ห้องจัดเลี้ยง ให้ผมมาเอากระเป๋า ผมไม่รู้ว่ามีคนอยู่” ตะวันละล่ำละลักตอบเสียงสั่นรัว

          “ฉันไม่เชื่อ นายกำลังจะขโมยเอาอะไร บอกมา! ต้องการอะไรไม่งั้นฉันจะแจ้งตำรวจ” ว่าแล้วเขาก็กระชากตะวันเข้ามาใกล้อีกนิด สายตาคนเมากำลังมองว่าเด็กหนุ่มตรงหน้า คือผู้หญิงนี่หว่า หน้าหวาน ปากนิดจมูกหน่อย ค่อนไปทางหนุ่มสายเกา แถมสวมหมวกแค๊ปอำพลางอีก

          “เธอ! เป็นผู้หญิงปลอมตัวมาใช่ไหม ใครส่งเธอมาล้วงความลับฉัน ห๊า!” เขาตะคอกเสียงดัง กล่าวหาตะวันประหนึ่งดูละครมากไป

          “มะ มะ ไม่ใช่นะครับ ผมไม่ใช่ผู้หญิงปลอมตัวมา ผมมาเอาของให้คุณวินจริงๆ”

          “วิน... วิน... อ้อ! ไอ้วิน! เอ๊ะหรือว่ามันจะส่ง สาวเอ๊าะๆ มาให้ฉัน แต่ทำให้ตื่นเต้นหน่อยด้วยการปลอมตัวเป็นเด็กผู้ชาย มันคงคิดที่จะทดลองเลด้าฉันแน่ๆ ว่าฉันจะมองออกหรือเปล่า หึ ฉันไม่ตกหลุมพรางหรอก” ว่าเขาแล้วก็เอามือบีบคางตะวันแล้วเขย่าแรงๆ ขณะที่ตะวันขัดยืนแต่ชายหนุ่มยังไม่ยอมปล่อย

          “มะ มะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับ ปล่อย” ตะวันขัดขืนและบิดข้อมือแรงๆ ด้วยความหวาดกลัว

          “เธอกล้ามาหาฉันถึงที่ขนาดนี้ ปล่อยไปก็เสียดายของ หน้าหวานๆ หุ่นเพรียวๆ ไอ้วินนี่มันรู้ใจซะจริง”

          “ผมไม่ใช่ผู้หญิง คุณเมามากแล้ว” ว่าแล้วตะวันก็สะบัดข้อมือแรงๆ อีกครั้ง กระทั่งหลุด ทว่าด้วยฤทธิ์ของความเมา ทำให้ชายหนุ่มเจ้าของห้อง แรงเยอะมากและใช้แรงทั้งหมดที่มีตวัดร่างของตะวันแรงๆ แล้วเหวี่ยงขึ้นเตียง ตะวันก็ต่อสู้พัลวัน ขณะที่ชายหนุ่มกระโดดตามขึ้นไปคร่อมเอาไว้

          “ไม่! ช่วยด้วย คุณบ้าไปแล้ว ผมเป็นผู้ชาย ปล่อยโว้ย! ปล่อย! ไอ้บ้า!” สิ้นคำตะวันก็ถีบไปที่พลางเป้าแต่ชายหนุ่มหลบทัน และแทรกตัวเข้าไปอยู่ระหว่างขาของตะวันทันที     

          “พอจะโดนปล้ำหน่อย อยากเป็นผู้ชายขึ้นมาทันทีเลยนะสาวน้อย”

          “ไอ้บ้านี่ กูไม่ใช่สาวน้อยโว้ย! เมาแล้วปล้ำมั่วแบบนี้เหรอวะเนี่ย โอ๊ยปล่อย!” สิ้นคำของตะวัน ชายหนุ่มก็จับมือทั้งสองข้าง ขึงไปกับที่นอนทันที พร้อมกับก้มหน้าลงเกือบชิด ทำเอาตะวันถึงกับนิ่ง เม้มปาก ใจเต้นแรงด้วยความหวาดกลัว จะยกขาถีบก็ไม่ได้เพราะเขาอยู่แทรกตรงหว่างขาพอดี

“ถ้าเป็นผู้ชาย ต้องมีไอ้จ้อน ไหนดูซิ” พอพูดจบเขาก็เอามือข้างหนึ่งลงไปล้วงด้านล่าง ทว่าตะวันกลับเอามือปัดป้องไม่ให้เขาจับไอ้จ้อนได้ ก็ใครจะให้จับเล่าบ้าหรือเปล่า

          “อย่านะโว้ย ไอ้บ้า ปล่อยกูนะ” ตะวันปัดป้องสุดฤทธิ์

          “ถ้าเป็นผู้ชายเขาไม่เขินหรอกแค่จับพิสูจน์ มีแต่ผู้หญิงเท่านั้นแหละที่ไม่ยอมให้แตะ สาวน้อย”

เขาพูดด้วยน้ำเสียงพร่าตาปรือ ลิ้นพันกัน เมาหนักจนสามารถปล้ำได้หมดอย่างกับของขาด

          “ไอ้บ้า แล้วใครมันจะให้จับจู๋ ปล่อยโว้ย”

          “เป็นสาวเป็นนาง พูดจาหยาบคาย แบบนี้ต้องสั่งสอนซะหน่อย” สิ้นคำเขาก็ก้มลงจูบปิดปากร้ายๆ ที่ด่าไปเมื่อครู่ทันที

          “อื้อ!” ตะวันได้แต่ร้องอื้ออึงด้วยความตกใจ ดวงตาเบิกโพรง ทั้งดิ้น บิดหนี พร้อมกับสองขาถีบไปมาแต่ทำอะไรไม่ได้ พยายามบิดข้อมือให้หลุด ขณะที่ปากถูกปล้นจูบจากผู้ชายด้วยกันเป็นครั้งแรกในชีวิต

          “อื้อ!” ตะวันพยายามร้องและเบือนหน้าหนี แต่กลับกลายเป็นเปิดโอกาสให้โดนจูบหนักกว่าเดิม ทั้งฟันทั้งเรียวปากขบกัดเพื่อให้เผยอออก และเพื่อให้สิ้นฤทธิ์ชายหนุ่มขี้เมาก็เอาท่อนกายภายใต้กางเกงถูไถกลางลำตัวของตะวันทันที และร่างกายผู้ชายไวต่อสัมผัสเกินไปจนไอ้จ้อนชูคอสู้เสียอย่างนั้น

          “อื้อ!” ตะวันร้องครางด้วยความตกใจตัวเองที่ร่างกายมันต่อต้านไม่ไหว จูบหนักก็บดขยี้เร่าร้อนก่อนจะได้โอกาสได้สอดแหย่เรียวลิ้นเข้าไปตวัดพันเกี่ยวกันอย่างดูดดื่ม ตะวันพยายามดึงสติขัดขืน แต่เหมือนร่างกายถูกกระตุ้นตรงกลาง ทำให้เสียวบริเวณนั้นมาก จะทำอย่างไรดี! นี่ไม่ใช่สิ่งที่เคยสัมผัส ขณะที่ชายขี้เมาจูบดูดดื่มเร่าร้อนราวกับจะสูบกลืนเด็กหนุ่มเข้าไปทั้งตัว ตะวันสะท้านจนร้อนรุ่มขนลุกไปทั้งตัว กลางกายดีดดิ้นขลุกขลักคล้ายอยากจะออกมาหายใจ                

          แต่คนเมาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นว่าคนที่จูบอยู่นี้จะหญิงหรือชาย เพราะเข้าใจผิดไปแล้ว ขณะที่จูบชายหนุ่มก็เอาท่อนกายแข็งๆ ถูไถกลางกายตะวันจนเสียว ทำแบบนี้ไม่หยุด โดนเข้าไปแบบนี้ใครก็เสียว

          “อืม” ดูท่าจะกู่ไม่กลับ เพราะชายหนุ่มเริ่มครางในลำคอเบาๆ ร่างกายร้อนรุ่มขึ้นเรื่อยๆ จังหวะเดียวกันนั้น เขาก็จับมือตะวันทั้งสองข้างด้วยมือเพียงข้างเดียว ส่วนอีกข้างเอื้อมลงไปลูบไล้ตามลำตัว ความเมาทำให้เขาเตลิดแยกแยะไม่ออก รู้แต่เพียงว่าร่างกายกำลังต้องการ อยากอัดท่อนเนื้อเข้าไปในกายใครสักคน กระทั่งมือหนาวนเวียนลูบไล้ลงมาที่ขอบกางเกงของตะวัน พร้อมกับปลดกระดุมแล้วรูดซิบกางเกงลงทันที

          “อื้อ” ตะวันครางทัดทานตกใจ และสลัดมือจนหลุดข้างหนึ่ง พยายามปัดมือเขาออกไม่ให้จับตรงนั้น แถมยังกุมเอาไว้ซะเลย

          “หวงเนื้อหวงตัวนะสาวน้อย อย่าดิ้นสิ ปรนนิบัติฉันดีๆ คืนนี้ฉันให้ค่าขนมเธอหลักหมื่นเลยนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงเปลี้ยๆ ดังเดิม ก่อนจะกดจูบที่ปากตะวันอีกครั้ง ทว่าตะวันไม่ฟัง ได้แต่เอามือกุมไอ้จ้อนตนเองเอาไว้ แต่ชายหนุ่มกลับดึงกางเกงตะวันลง แล้วเอามือลูบไล้บั้นท้ายแทน ความเสียวซ่านทำเอาตะวันหมดแรงอ่อนระทวยอย่างห้ามไม่ได้ เสียวจนขนลุก กระทั่งเผลอจูบตอบเขาด้วยความลืมตัว ร่างกายเตลิดแต่ต้องพยายามเรียกสติ บอกตัวเองว่าไอ้คนขี้เมานี้เป็นผู้ชายโว้ย แต่จะหาทางเอาตัวรอดยังไง ต้องอาศัยโอกาสปล่อยให้เขาทำไปก่อน