“หนูบุหงานี่เป็นคนดีจริงๆ เลยนะคะ ใครได้เป็นสะใภ้คงโชคดีมากน่าดู เสียดายค่ะที่ลูกชายของดิฉันแต่งงานแล้ว ไม่อย่างนั้นจะจับจองไว้เป็นสะใภ้เลยค่ะ” ราตรีจีบปากจีบคอพูด
“นั่นสิคะ หนูบุหงานี่เป็นผู้ดีทุกกระเบียดนิ้วเลยนะคะ ไม่เหมือนคนบางคนที่ต่ำทุกกระเบียดนิ้ว มองไม่เห็นความเป็นผู้ดีเลยสักนิดเดียว”
วาจาหยามเหยียดประโยคนี้เปล่งออกมาจากปากของมารศรี ที่ไม่ชอบหน้าประภาพรรณอย่างรุนแรง แน่นอนคนที่ถูกกล่าวชมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ยิ้มรับคำเยินยอที่หลั่งไหลไม่ขาดสาย
“เราพูดนอกเรื่องกันมามากแล้ว พูดมากไปก็ไม่ทำให้คนไร้สกุลแถวนี้เข้าใจในความเป็นผู้ดีขึ้นมาได้หรอกค่ะ กาก็ต้องอยู่ส่วนกา ก้าวล้ำเข้ามาอยู่ในฝูงหงส์มันก็ต้องมีปรับตัวกันบ้าง แต่ถ้ารู้ว่าอยู่ในฝูงหงส์แล้วไม่รุ่งก็น่าจะจรลีออกไปอยู่ในที่ที่ของตนเองจะดีกว่า เรามาพูดถึงเรื่องงานของเรากันเลยนะคะ”
ร่างกายของประภาพรรณสั่นด้วยความโกรธ กัดฟันแน่นจนปวดร
