ณ สนามบินสุวรรณภูมิ
คุณหญิงปทุมวดีปรายตามองลูกชายกับลูกสะใภ้ที่ยืนร่ำลากันด้วยความหมั่นไส้ วันนี้เป็นวันที่พันกรจะต้องเดินทางไปสิงคโปร์ก่อนกำหนดการที่วางไว้สามวัน เนื่องจากพันกรต้องเข้าร่วมประชุมใหญ่สามัญประจำปีกับบริษัทลูกที่ขยายตลาดอยู่ในประเทศญี่ปุ่นในฐานะประธานกรรมการบริษัท เสร็จสิ้นการประชุมเขาก็จะต้องเดินทางไปสิงคโปร์เป็นลำดับต่อไป
“กรจะไม่คิดลาแม่เลยใช่มั้ย ร่ำลาแต่เมีย” คนสูงวัยพูดด้วยความน้อยใจ
“โธ่!!...คุณแม่ครับ ผมก็ต้องลาคุณแม่อยู่แล้วครับ”
พันกรไม่มีวันลืมมารดาอยู่แล้ว และตั้งใจว่าร่ำลาภรรยาสาวเสร็จก็จะหันมาอ้อนมารดาเป็นคนต่อไป คนที่พูดโอบกอดร่างของคนขี้น้อยใจ หอมแก้มของนางอย่างเอาใจ ปทุมวดีค่อยยิ้มออก เมื่อได้รับการเอาใจใส่จากลูกชาย
“กรไปเมืองนอกดูแลตัวเองด้วยนะลูก ที่นั่นอากาศหนาวเอาเสื้อกันหนาวไปหรือเปล่า เสื้อโค้ทล่ะเอาไปมั้ย?” ความเป็นห่วงที่แม่มีต่อลูกถูกถ่ายทอดออ
