“เร็วสิน้องหมู พี่จะได้พาน้องบลูไปอาบน้ำสักที ป่านนี้พวกข้าวปุ้นรอกินข้าวแย่แล้ว”
โดมินิทยิ้มพราวด้วยความถูกใจ เมื่อเห็นหญิงสาวนั่งหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกด้วยความเขินอาย
ปรีชยาพรตัดสินใจหลับตา ยื่นริมฝีปากอวบอิ่มเข้าไปจูบเร็วๆ ตรงแก้มสากหนึ่งที โดมินิทตั้งหลักรออยู่แล้ว พอหญิงสาวยื่นหน้ามาหอมแก้ม ชายหนุ่มก็จูบกลับไปที่แก้มนุ่มแดงก่ำคืนเหมือนกัน และยังมีลูกแถมเป็นจุมพิตหอมหวานเนิ่นนานที่ริมฝีปากสีกุหลาบอีกด้วย
“นี่เป็นบทลงโทษของคนที่ชอบแกล้งพี่บลู”
โดมินิทกระซิบเสียงพร่าข้างๆ ใบหู ยิ้มหน้าบานให้ภรรยาก่อนจะนั่งยองๆ กับพื้นให้น้องบลูกระโดดขี่หลัง
“น้องบลูไปอาบน้ำกันเถอะครับ เอ้า!...กระโดดขี่หลังพ่อบลูมาเลยครับ วันนี้พ่อบลูจะอาบน้ำให้เองครับ”
“เย้! เย้! น้องบลูได้ขี่ม้าด้วย ฮี้...กุบกับ กุบกับ กุบกับ เจ้าม้าวิ่งไปเล๊ย…”
น้องบลูหายเจ็บขาเหมือนปลิดทิ้ง พอเห็นอาบลูนั่งยองๆ เป็นเหมือนม
