บทที่ 29

1263 คำ

แต่กว่าจะจับลิงแสมแต่งตัวได้ก็เล่นเอาชายหนุ่มเหนื่อยเหมือนกัน เพราะเจ้าตัวยุ่งไม่ยอมอยู่นิ่งๆ พอใส่กางเกงได้ก็วิ่งรอบเตียงนอนให้โดมินิทไล่จับ พอจับตัวได้ให้มานั่งบนที่นอน เจ้าตัวยุ่งก็กระโดดโลดเต้นหัวเราะชอบอกชอบใจจน โดมินิทต้องเอาเท้าทั้งสองข้างหนีบร่างน้องบลูไว้ มือใหญ่ข้างหนึ่งจับมือเล็กทั้งสองข้างไว้ ซึ่งตอนนี้น้องบลูถูกล็อกแขนล็อกขาไว้จนไม่สามารถขยับตัวไปไหนได้ สุดท้ายเจ้าตัวยุ่งจึงยอมให้ชายหนุ่มใส่เสื้อให้แต่โดยดี พอแต่งตัวให้น้อง บลูเรียบร้อยแล้ว โดมินิทก็จูบแก้มยุ้ยๆ ทั้งสองข้างด้วยความรัก “เฮ้อ!...เสร็จแล้วครับ กว่าจะแต่งตัวได้เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกัน ไปหาแม่หมูกันเถอะครับ” โดมินิทเป่าปากออกมาด้วยความโล่งอก ยื่นมือมาข้างหน้าให้น้องบลูจับ แต่น้องบลูกลับดึงมือชายหนุ่มไว้แล้วให้นั่งลงบนเตียงนอนต่อ “อาบลูครับ น้องบลูมีของสำคัญจะให้ดูด้วย แต่อาบลูห้ามบอกแม่หมูนะครับ” น้องบลูนั่งก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม