ในบริษัทกำลังลือเรื่องที่เลขานุการสาวอย่างดุจฟ้ากับประธานหนุ่มอย่างอคินนั้น ดูสนิทสนมกันเกินกว่าเจ้านายกับลูกน้อง จนเรื่องไปถึงหูของนงคราญและภีมเข้าอย่างที่อคินต้องการ
ฝ่ายนงคราญนั้นไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ก็คิดว่าคงเป็นเพราะนิสัยรักสนุกของลูกชายเหมือนที่เคยเป็น เขาคงไม่จริงจังอะไรมากนักจึงได้แต่บ่นกับสามี
“ลูกชายคุณเป็นสมภารกินไก่วัดจนได้” นงคราญบ่นกับภีมที่กำลังอ่านหนังสือนิตยสารการเลี้ยงกล้วยไม้อยู่
“แต่ที่ผ่านมาคินก็วางตัวดีมาตลอด มันอาจจะเป็นแค่ข่าวลือก็ได้ แต่ถึงจะเป็นเรื่องจริง การที่มีข่าวกับผู้หญิงแค่คนเดียวมันก็ไม่ใช่เรื่องเสียหาย นิสัยผู้ชายนะคุณ เจอผู้หญิงสาวๆ สวยๆ มันก็ต้องมีบ้างแหละ” ภีมคิดว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ดีเท่าไรแล้วที่ลูกชายไม่ออกลายตั้งแต่ทีแรกให้ต้องขายหน้า
“แบบนี้ คนจะไม่นินทาเอาได้เหรอคะ เจ้านายกับลูกน้อง”
“คนเรามันเจอกันทุกวัน ทำงานด้วยกันทุกวัน มันก็ต้องมี
