หลังจากเก็บของใช้ที่จำเป็นและทำเรื่องคืนห้องกับเจ้าของหอพักพร้อมกับจ่ายค่าทำความสะอาดในส่วนที่เธอยังไม่เก็บกวาดให้กับเจ้าของหอพักแล้ว ดุจฟ้าจึงรีบออกจากสถานที่ที่มีความทรงจำระหว่างเธอกับปราณอยู่โดยทันที
หญิงสาวขับรถไปตามที่อยู่ของคอนโดมิเนียมสุดหรูตามที่ระบุไว้ในคีย์การ์ด มันเป็นอาคารที่สูงตระหง่านในย่านของคนมีเงินจนเธอรู้สึกว่าตัวเองไม่เหมาะกับที่นี่
เธอตัดสินใจลากกระเป๋าเดินทางใบโตขึ้นไปยังห้องพักตามหมายเลขห้องที่ระบุบนคีย์การ์ด แล้วพบว่ามันต้องใช้กุญแจกับรหัสในการผ่านเข้าประตูอีกที จึงยืนพิงประตูห้องของเขาด้วยความเหน็ดเหนื่อย ก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์มาโทรหาเจ้านายหนุ่มเพื่อบอกเขาว่าเธอถึงที่พักที่เขาหาให้เธอแล้ว
“ถึงแล้วเหรอ” เขาถามจากปลายสาย
“ถึงแล้วค่ะ ฉันต้องใช้กุญ... ว้าย!” เธอร้องเสียงหลงก่อนจะพูดจบประโยคเพราะเขาเปิดประตูห้องจนเธอเสียหลักล้มลงในอ้อมแขนของเขา
เธอสบตาเขาด้วยหัวใจท
