หลังจากส่งท่านหมอกลับไปแล้ว นางกำนัลทั้งสองก็หาได้มีเวลาหายใจหายคอมากนัก ยังมิทันได้เข้าไปเช็ดตัวดูแลซุนมี่มี่ ก็ถูกเรียกตัวเข้าพบผู้เป็นนายเป็นการส่วนตัวเสียได้
และมิใช่แค่สองนางกำนัลเท่านั้นที่ถูกเรียก แต่ยังรวมถึงหนุ่มคนเลี้ยงม้าซึ่งมีคดีเก่ากับซุนมี่มี่เพิ่มมาอีกหนึ่ง
ตงซือซึ่งเพิ่งเดินทางมาถึงทำความเคารพเจ้าตำหนัก ชายหนุ่มพยายามควบคุมกายและน้ำเสียงมิให้สั่น พอหันไปเห็นหญิงสาวอีกสองนางก็ถลึงตาใส่อย่างกล่าวโทษ จากเหตุการณ์คราวก่อนทำให้เขานึกกลัวท่านอ๋องน้อยขึ้นมาจับใจ ผู้เป็นนายหรือก็แสดงออกชัดเจนว่าไม่ต้องการเห็นหน้า แล้วไยครานี้เขาจึงถูกเรียกตัวมายังตำหนักอิงหย่งได้เล่า!
“ที่ข้าเรียกมาวันนี้ก็เพราะว่าพวกเจ้าคือคนที่สนิทสนมและคุ้นเคยกับนางกำนัลซุนในระดับหนึ่ง” เสียงทรงอำนาจของเยว่หมิงเว้นจังหวะไปเล็กน้อย ก่อนจะเบนสายตาไปยังหนุ่มเลี้ยงม้า “และคนที่ ‘เคย’ ใกล้ชิด ‘ในอดีต’ ”
ถ้อยคำที่
