บุรุษรูปงามประชันหน้า 14.1

2285 คำ

สิบสี่ บุรุษรูปงามประชันหน้า “คุณชายซ่ง...” คนฉวยโอกาสกินเต้าหู้[1] สาวงามตีสีหน้าใสซื่อไม่รู้ความ “หืม” ผู้ที่พยายามนึกย้อนถึงสาเหตุของความคุ้นเคย พอสบตาเขาก็เริ่มได้สติ ขยับตัวดิ้นน้อยๆ เพราะเกรงว่าจะหล่น “ปล่อยข้าลงเถิดเจ้าค่ะ” “เห็นทีจะมิได้” ซ่งรุ่ยกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น “ข้อเท้าข้างขวาของเจ้าน่าจะพลิก ไม่ควรทิ้งน้ำหนักเดินไปมากกว่านี้มิเช่นนั้นอาจเดินไม่ได้อีก” ซุนมี่มี่ได้ฟังก็แตกตื่นตกใจ หมายความว่าอย่างไรที่นางอาจเดินไม่ได้ เพียงปวดข้อเท้าข้างขวาจากการสะดุดล้มตกลงไปในสระน้ำ มันร้ายแรงถึงเพียงนั้นเชียวหรือ! นัยน์ตาสีหวานกลอกไปมาอย่างลุกลี้ลุกลน ซ่งรุ่ยอุ้มนางอยู่เยี่ยงนั้นโดยไม่มีท่าทีว่าจะขยับเขยื้อน ราวกับยามนี้โลกของเขามีเพียงตนกับหญิงสาวแค่สองคนเท่านั้น ฝ่ายบ่าวภายในห้องโถงลอบมองนิ่งงัน กระทั่งเสียงเคร่งขรึมของใครบางคนแทรกเข้ามา “วางนางกำนัล ‘ของข้า’ลงด้วย” ซ่งรุ่ยเบนส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม