เดิมทีนายใหญ่แห่งคฤหาสน์เชียนล่าจู๋คิดจะเดินทางไปยังสถานที่แห่งหนึ่งเมื่อสะสางเงินเสร็จ แต่นึกไม่ถึงว่าพอแขกคนหนึ่งไป แขกอีกคนหนึ่งก็มาโดยไม่นัดหมายล่วงหน้า
วันนี้ดูท่าดวงการค้าของเขากำลังรุ่งโรจน์
“นายใหญ่ มีแขกมาขอพบท่านขอรับ”
ชายหนุ่มซึ่งกำลังนั่งตวัดพู่กันเขียนบันทึกลงในสมุดตอบกลับไป “จิ้งอัน วันนี้ข้าไม่รับแขกเพิ่มอีก บอกเขาให้กลับไปเสีย ไว้ค่อยนัดหมายมาพบใหม่”
คำสั่งจากนายถือเป็นที่สิ้นสุด ทว่าเด็กหนุ่มยังคงปักหลักอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน
“จิ้งอัน” ในที่สุดซ่งรุ่ยก็เงยหน้าขึ้นจากโต๊ะทำงาน พอจับจ้องใบหน้าของคนสนิทก็เลิกคิ้วเล็กน้อย นานๆ ทีจิ้งอันจะมีสีหน้าคิดไม่ตกเยี่ยงนี้สักครั้ง “ผู้มาเป็นใคร”
“เป็นคุณชายใหญ่แห่งจวนท่านเสนาบดี ลั่วผีขอรับ”
คราวนี้ผู้ที่รอฟังพยักหน้าช้าๆ
“วันนี้คฤหาสน์ของข้าช่างโชคดีเสียจริง ยามเช้าต้อนรับคนในชุดพยัคฆ์ ยามบ่ายต้อนรับคนในชุดนกกระเรียน” ซ่งรุ่ยหัวเ
