ลี่หลินตะลึงมองเส้นขนที่ปกคลุมไว้ทั่วแผงอกกว้างและแก่นกายสีดำลำใหญ่มหึมา ทำเอานางรู้สึกตื่นเต้นมีอารมณ์ เกิดอาการใบหน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาอย่างประหลาด
“ต่อจากนี้ไปเจ้าไม่ต้องพึ่งพานิ้วของตัวเองอีกแล้ว… แต่งงานกับข้านะ… มาเป็นฮูหยินของข้า… ข้าสัญญาว่าจะทำให้เจ้ามีความสุขทุกค่ำคืน”
ขณะกล่าว…
หยู่ถงจับแท่งหยกแห่งความเป็นชายสีดำเป็นมันเลื่อมเช่นเดียวกับสีของผิวกาย จ่อหัวเอ็นสีม่วงถอกบานใหญ่ราวกำปั้นมือเด็กทะลวงเข้าใส่กลีบดอกไม้งามของลี่หลินจนนางสะท้านไปทั้งร่าง
“อ๊ะ… อ๊ายยยยยย… ”
ลี่หลินกรีดร้องออกมาด้วยความเสียว…
แม้ว่าการสอดใส่จะใช้เวลาเพียงสั้นๆ แต่ก็ทำให้นางถึงกับต้องกลั้นใจ กว่าความยาวใหญ่ของหยู่ถงจะรุกคืบเข้ามาจนสุดโคน
“อู้วววว… มิดเลย… ”
หยู่ถงขบกรามแน่น รู้สึกสะใจที่ได้สอดใส่สมใจอยาก ยืนยันคำว่ามิดด้วยก้อนไข่เบียดชิดติดกับเส้นขนสีดำโอบล้อมรอบสองกลีบของนางที่ตอนนี้โดนลำเนื้อเสีย
