“สำหรับเจ้ามันอาจจะเร็วไป… แต่สำหรับผู้ชายที่รอคอยใครสักคนมาค่อนชีวิตอย่างข้า… ข้าจะไม่ลังเลอีกต่อไปเมื่อมั่นใจว่าเจอสตรีที่ใช่… คือเจ้า… ”
หยู่ถงผู้คลั่งรักกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ถ้าเจ้ายังไม่มั่นใจในตัวข้า เจ้าก็ควรจะพักอยู่ที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้อีกสักระยะเพื่อที่เจ้าจะได้มีเวลาศึกษาดูใจข้า.... ”
เป็นเพราะว่าหยู่ถงรู้มาจากปากของเฟยหลงว่านางจะต้องเดินทางกลับในวันพรุ่งนี้ จึงพยายามเหนี่ยวรั้งลี่หลินเอาไว้
วันรุ่งขึ้น
ลี่หลินรู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าเฟยหลงผู้เป็นเขยดูซึมเซาต่างไปจากวันก่อน
ซึ่งนางไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา เพราะว่าเฟยหลงไม่ได้เล่าให้ฟังว่าได้เจอลี่เซียนลูกสาวของนางกับชู้รักเข้าโดยบังเอิญ
ลี่หลินบอกเรื่องที่นางตัดสินใจว่าจะอยู่ต่ออีกสักคืนสองคืน แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นเพราะสาเหตุอันใดจึงอยากอยู่ต่อ
ซึ่งเฟยหลงก็ไม่ขัด เพราะยังไม่รู้ว่าหยู่ถงได้ยื่นข้อเสนอกับแม่ยายคนงาม
