ตอนที่ 7
ค่าเสียหาย
นับตั้งแต่เดือนก่อน ตอนที่แม่ของเขาเริ่มส่งผู้หญิงเข้ามา เอกภพยังไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนร้องโวยวายแหกปากได้เสียงดังขนาดนี้ แถมท่าดิ้นของเธอตอนถูกลูกน้องเขาอุ้มออกจากห้องนอนก็อุบาทว์มาก ความจริงเขาไม่คิดที่จะสนใจอะไร กำลังเตรียมเดินขึ้นบันไดชั้นสอง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมาชมดู
เสี้ยวพริบตา ปอยผมยุ่งเหยิงที่ปิดหน้าเพลินตาพลันเปิดออก ชายหนุ่มหว่างคิ้วกระตุกวูบ เพราะรู้สึกคุ้นหน้าอยู่บ้าง
“เดี๋ยวก่อน วางเธอลง”
เอกภพยืนอยู่กลางขั้นบันไดเอ่ยกับลูกน้อง เพลินตาพอถูกวางก็ราวกับคนเสียสติ เธอรีบวิ่งไปหยิบมีดตรงเคาน์เตอร์ทำครัว ภาพการกระทำนี้ล้วนอยู่ในสายตาของผู้เป็นเจ้านายของคนทั้งห้อง เพียงแต่พวกลูกน้องชายที่เหลือเห็นเจ้านายไม่ได้ออกคำสั่งอะไร พวกเขาจึงทำเพียงหันมองเพลินตา โดยที่ไม่ได้ขยับตัวแม้แต่น้อย
ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปาก เขานึกออกแล้วว่าเคยเจอเธอที่ไหน ฉับพลันพอเห็นเธอถ
